Κυκλοφορεί ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας η πεποίθηση ότι θα πρέπει να μας αρέσει η δουλειά μας. Για τους πιο ρομαντικούς το κυρίαρχο συναίσθημα (πρέπει να) είναι ενθουσιασμός ή και πληρότητα. Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό να εξετάσει αν ή και κατά πόσο αυτό ισχύει, αλλά να δώσει ένα έναυσμα σε όλους να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται σε κάποιους αυτό, ελπίζουμε μέσα στις επόμενες σειρές να γίνει ξεκάθαρο ότι, τελικά, με λίγη μεθοδευμένη «εξάσκηση» του νου οι επιλογές και οι δυνατότητές που έχουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή είναι πολύ περισσότερες από ό,τι αρχικά πιστεύαμε.
Η Alexandra Cavoulacos και η Kathryn Minshew είναι οι ιδρύτριες μιας από τις μεγαλύτερες πλατφόρμες αναζήτησης εργασίας παγκοσμίως, της γνωστής themuse.com, μέσω της οποίας μπορεί κανείς να αναζητήσει και να βρει εργασία σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη. Πρόσφατα, οι κυρίες αυτές κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο με τίτλο «The New Rules of Work», το οποίο αποτελεί ένα εξαιρετικό εγχειρίδιο για οποιονδήποτε θέλει να διευρύνει τους ορίζοντές του σχετικά με την εργασία στον σύγχρονο κόσμο.
Στα τρία πρώτα κεφάλαια αναλύεται η σημαντικότητα του «τι πραγματικά θέλω», ποια απλά βήματα χρειάζεται να κάνoυμε, ώστε να διακρίνουμε τις πιθανές επιλογές μας (ακόμα και αυτές που πιθανόν να μην περνάν από το μυαλό μας), καθώς και το πώς τελικά φτάνουμε στο σημείο να επιλέξουμε ή και να δοκιμάσουμε ένα εργασιακό μονοπάτι.
Παρακάτω θα γίνει μια πολύ μικρή αναφορά στο περιεχόμενο των τριών αυτών κεφαλαίων, ωστόσο προτείνεται ανεπιφύλακτα η ενδελεχέστερη μελέτη του συγκεκριμένου βιβλίου από όλα τα άτομα που θεωρούν τον εαυτό τους σύγχρονο εργαζόμενο και είναι σε διαρκή εσωτερική αναζήτηση για κάτι που τους ταιριάζει καλύτερα.
Παλιότερα, αλλά και σε αρκετά μεγάλο βαθμό ακόμα και στις μέρες μας, οι επιλογές μας στην ηλικία των 17-18 μπορούσαν να αποτελέσουν τον μοναδικό δρόμο που θα πορευτούμε σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Η είσοδος στο Πανεπιστήμιο και πιθανόν κάποιο μεταπτυχιακό αργότερα ουσιαστικά προκαθόριζε την επιλογή του πρώτου εργασιακού μας περιβάλλοντος και σε πάρα πολλές περιπτώσεις και όλη μας την καριέρα. Οι μοναδικές αλλαγές που θα μπορούσαν να συμβούν ήταν κάποια προαγωγή ή κάποια μετακίνηση προς άλλη εταιρεία συναφούς πεδίου.
Αυτό τείνει πλέον να αλλάξει. Η φράση «ατομική ελευθερία επιλογής ανά πάσα ώρα και στιγμή» αρχίζει σιγά-σιγά να επιλέγεται ολοένα και περισσότερο ως ατομικό μονοπάτι. Ακόμα κι αν τελικά οδηγήσει σε αδιέξοδο, υπάρχουν πάντα αυτοί που προτιμούν το «έκανα αυτό που ήθελα, προσπάθησα και απέτυχα» από το «κάνω κάτι που δεν μου αρέσει και τόσο, αλλά τουλάχιστον ζω καλά».
Βέβαια από την άλλη, αυτή η ελευθερία απαιτεί και αρκετή προετοιμασία, θυσίες, κόπο και πολλές φορές ρίσκο. Πρώτα από όλα χρειάζεται να υπάρχει μεγάλος βαθμός αυτογνωσίας σχετικά με το τι αρέσει πραγματικά στον καθένα και μάλιστα από μικρή ηλικία (αναφέρθηκε παραπάνω η διαρκής εσωτερική αναζήτηση). Από εκεί και πέρα όμως, προκειμένου να φτάσουμε στην πραγματοποίηση του «ονείρου» χρειάζεται αφοσίωση, διάβασμα και εκπαίδευση, πράγματα των οποίων η σημασία πρέπει επίσης να γίνει κατανοητή από μικρή ηλικία.
Είναι απόλυτα αποδεκτό, λόγου χάρη, να θέλω να γίνω μηχανικός αγωνιστικών αυτοκινήτων, ωστόσο θα πρέπει ταυτόχρονα να έχω ένα αρχικό πλάνο με τις απαραίτητες ενέργειες, γνώσεις κλπ. που απαιτούνται μέχρι να φτάσω να αποκτήσω αυτόν τον τίτλο και κατ’ επέκταση να εργαστώ.
Και έστω ότι βρίσκουμε αυτό που πραγματικά μας αρέσει και το ακολουθούμε, τι γίνεται αν στην πορεία μετανιώσουμε, επειδή τελικά δεν ήταν όπως το φανταζόμασταν ή επειδή το εργασιακό περιβάλλον δεν μας ταιριάζει;
Σε αυτές τις περιπτώσεις (μιας και χρησιμοποιούμε αρκετές «πιασιάρικες» φράσεις) ταιριάζει πολύ το «ποτέ δεν είναι αργά». Όσο επικερδές και να είναι ένα επάγγελμα, ακόμα κι αν αφιερώσαμε πολλά χρόνια για να φτάσουμε στο σημείο που είμαστε, δεν είναι ποτέ αργά να προβούμε σε ριζικές αλλαγές, αν πραγματικά το επιθυμούμε. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν συνειδητοποιήσουμε ότι το περιβάλλον είναι από αδιάφορο ως ζημιογόνο-ψυχοφθόρο.
Οι καταστάσεις αυτές, πέρα από το ότι τείνουν να μας κάνουν πρακτικά λιγότερο αποδοτικούς, φτάνουν πολλές φορές στο σημείο να μας προκαλούν και ιδιαίτερα δυσεπίλυτα προσωπικά προβλήματα και αδιέξοδα. Εδώ είναι που πρέπει να φανούμε ειλικρινείς και έντιμοι απέναντι στον εαυτό μας και να αρχίσουμε να οργανώνουμε μια αλλαγή, είτε αν αυτή έχει να κάνει με αλλαγή τόπου-περιβάλλοντος εργασίας, είτε με γενικότερη επαγγελματική αλλαγή κατεύθυνσης.
Είναι όμως δυνατή αυτή η αλλαγή; Μέχρι πριν 10-20 χρόνια κάτι τέτοιο φάνταζε από ιδιαίτερα δύσκολο έως και αδύνατο και σίγουρα θα θεωρούταν από πολλούς σαν οπισθοδρόμηση ή ακόμα και ως μορφή υποχώρησης-ανικανότητας. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και του διαδικτύου και γενικότερα η δυνατότητα που έχουμε να ενημερωνόμαστε για πολλά πράγματα ακόμα και από τη συσκευή του κινητού μας τηλεφώνου έχουν επιφέρει μια τεράστια αλλαγή στο εργασιακό γίγνεσθαι.
Πλέον η αναζήτηση εργασίας είναι απείρως πιο εύκολη. Υπάρχουν πολλές εφαρμογές στις οποίες εμφανίζονται όλες οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας από εταιρείες (linkedin, themuse.com, kariera.gr και πολλές άλλες) με πλήρεις περιγραφές και προαπαιτούμενα και μέσω αυτών γίνεται πλέον μεγάλο ποσοστό των προσλήψεων.
Αλλά και για όσους ψάχνουν αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού, οι σύγχρονοι τρόποι μάθησης είναι ιδιαίτερα βοηθητικοί. Η εκμάθηση ξένων γλωσσών, η εκπαίδευση σε κάποια γλώσσα προγραμματισμού ή και η εμβάθυνση στις λειτουργίες του MS-Office μπορούν πια να γίνουν με την παρακολούθηση εκπαιδευτικών βίντεο στο Youtube.
Ολοένα και περισσότερα πανεπιστήμια έχουν πλέον ανοιχτά προς όλους, ακόμα και σε ηλεκτρονική μορφή, βιβλία που διδάσκουν στους φοιτητές τους.
Τέλος, τα πτυχία των ιδιωτικών πανεπιστήμιων έχουν σχεδόν εξισωθεί με τα δημόσια, πράγμα που διευκολύνει ακόμα περισσότερο κάποιον να παρακολουθήσει κάποια σχολή, χωρίς να ασχοληθεί με τη διαδικασία των Πανελληνίων Εξετάσεων.
Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οποιουδήποτε είδους εργασιακή αλλαγή πλέον είναι, πέρα από συνήθης, και πολύ πιο απλή διαδικαστικά. Αυτό που ίσως απομένει είναι η προσωπική επιλογή και απόφαση στο αν θα παραμείνουμε στάσιμοι ή αν τελικά θα δοκιμάσουμε να προχωρήσουμε σε μια τόσο βαθιά και πολυπόθητη αλλαγή. Αλήθεια, εσύ είσαι ένας σύγχρονος εργαζόμενος που ακολουθεί τους σύγχρονους κανόνες εργασίας/τους κανόνες της σύγχρονης εργασίας;
