Έχοντας εισέλθει πλέον και επίσημα στην προεκλογική περίοδο, το DREAM ON-line επιχειρεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των πολιτικών προσώπων και της νέας γενιάς με φόντο φυσικά τις κάλπες της 21ης Μαΐου.
Το DREAM ON-line βρέθηκε στα γραφεία του Φάνη Παπά, υποψήφιου βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης με τη ΝΔ και συνομίλησε μαζί του για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η εκλογική του περιφέρεια, αλλά και για το πώς αυτή σκοπεύει να γίνει σημείο αναφοράς για την ανάπτυξη όλης της Βορείου Ελλάδας.
Ο κ. Παπάς προέτρεψε τους νέους να βγουν μπροστά και να αναλάβουν αξιώματα, κάνοντας παράλληλα μία προσωπική αναδρομή στην εποχή που ο ίδιος έγινε δημοτικός σύμβουλος σε ηλικία μόλις 24 ετών, λίγα χρόνια προτού εκλεγεί μάλιστα Δήμαρχος Σοχού, σε ηλικία 29 ετών. Μεταξύ άλλων μιλήσαμε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει ο πρωτογενής τομέας στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, ενώ μας εξήγησε από τη δική του σκοπιά το διακύβευμα της προσεχούς κάλπης.
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Παπά για τον χρόνο που μας διέθεσε.
«Οι νέοι είναι υποχρεωμένοι να διεκδικήσουν τον χώρο τους»
– Είστε ο πρώτος επιλαχών της Β΄ Θεσσαλονίκης, ο επιλαχών με τις περισσότερες ψήφους σε όλη την Ελλάδα. Αυτό που θέλω να ρωτήσω πρώτα είναι αν είστε αισιόδοξος ότι φέτος ήρθε η στιγμή να σας δούμε και στο εθνικό κοινοβούλιο;
– Ναι, καταρχάς να σας πω ότι δυστυχώς έχω μία πρωτοτυπία, καθώς για πρώτη φορά κάποιος υποψήφιος βουλευτής ξεπερνάει το όριο των 20.0000 ψήφων και δεν εκλέγεται στο εθνικό κοινοβούλιο. Αλλά έτσι είναι το εκλογικό σύστημα και ιδιαίτερα στη Β΄ Θεσσαλονίκης, θα έλεγα ότι περισσότερο ευνοούμενοι είναι οι υποψήφιοι των μικρών κομμάτων και θα δείτε ότι μέσα από τα μικρά κόμματα μπορεί κάποιος να εκλεγεί με 2.000-2.500 ψήφους και κάποιος με 22.000 να μείνει εκτός.
Η πολιτική μου σταδιοδρομία έχει ξεκινήσει από τη δική σας ηλικία, δηλαδή από νεαρός έχω ξεκινήσει να ασχολούμαι με τα κοινά, με τον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης. Αισθάνομαι ότι οι νέοι είναι υποχρεωμένοι να διεκδικήσουν τον χώρο τους. Όταν πρωτοασχολήθηκα, ασχολήθηκα γιατί πολύ απλά πολλά χρόνια ασχολούμουν με συλλόγους και γενικότερα με την προσφορά γύρω από τα κοινά. Ήταν κάτι που με τραβούσε από την αρχή, κάτι που μου άρεσε και μέσα από αυτήν τη δράση, κατάφερα να περάσω από όλες τις βαθμίδες και τώρα να είμαι υποψήφιος βουλευτής.
Θεωρώ, όμως, πως αυτή τη φορά εισπράττω μία πολύ καλή ανταπόκριση από τον κόσμο, μία αγάπη και νομίζω ότι και εγώ έχω ωριμάσει πολύ. Θεωρώ πως είμαι έτοιμος να εκπροσωπήσω τη Β΄ Θεσσαλονίκης, μία Β΄Θεσσαλονίκης εξαιρετική, μία Β΄Θεσσαλονίκης που την αγαπώ, μία Β΄ Θεσσαλονίκης που προσφέρει στο ΑΕΠ, όσο καμία άλλη περιοχή της Ελλάδας.
– Πλην όμως αποτελεί μία δύσκολη, μεγάλη και αρκετά διασκορπισμένη εκλογική περιφέρεια.
– Είναι η μεγαλύτερη πλέον μετά το σπάσιμο της Β’ Αθηνών και με πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά. Παρόλα αυτά, όμως, ξέρετε ποιο είναι το βασικό στοιχείο της Β΄ Θεσσαλονίκης; Είναι μία περιφέρεια που ξέρει να παράγει, είναι μία περιφέρεια που ξέρει να δημιουργεί. Αν σας πω με συντομία, ποια είναι η Β΄Θεσσαλονίκης, θα συμφωνήσετε και εσείς. Είναι μία περιοχή που αν την πιάσουμε από τα δυτικά προς τα ανατολικά έχει παραγόμενα προϊόντα που εξάγονται: ρύζι, βαμβάκι, μύδια.
Η κτηνοτροφία μας παράγει πάνω από το 80% του αγελαδινού γάλακτος της Ελλάδας. Υπάρχουν περιοχές όπου τα σιτηρά τους είναι σημείο αναφοράς για τις εξαγωγές και υπάρχουν μάλιστα και Ιταλοί που τα έχουν σημείο αναφοράς για τις δικές τους εξαγωγές. Κάνουν, δηλαδή, τη δική τους πάστα με δική μας πρώτη ύλη ως βάση. Και αν πάμε λίγο πιο ανατολικά, στην περιοχή της Μηχανιώνας θα δείτε ότι εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη ιχθυαγορά των Βαλκανίων, μία αγορά μοναδική, ενώ από την άλλη πλευρά έχουμε πολύ δυνατές βιομηχανικές περιοχές, προεξάρχουσας της βιομηχανικής περιοχής της Σίνδου. Άρα, μιλάμε για μία περιοχή που όντως παράγει.
Επίσης, θα δείτε αγροτικές περιοχές, αστικού τύπου περιοχές, όπως είναι η Πυλαία και η Περαία και βέβαια όλον αυτόν τον κάμπο και την ορεινή περιοχή. Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της περιοχής, αυτών των ανθρώπων είναι ότι ξέρουν να εργάζονται, ξέρουν να δουλεύουν και, κυρίως, να προσφέρουν. Και εγώ ο ίδιος ανήκω μέσα σε αυτές τις παραγωγικές τάξεις, έχω και εγώ προσωπικά με την οικογένειά μου μία επιχείρηση, όπου παράγουμε και δημιουργούμε ένζυμα για την τυροκόμηση και, κυρίως, αυτό είναι που θέλω να υπηρετήσω την επόμενη μέρα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Σας είναι το ίδιο εύκολο ή δύσκολο να προσεγγίσετε ανθρώπους με διαφορετικά ταξικά χαρακτηριστικά;
– Για εμένα δεν είναι καθόλου δύσκολο. Και σας λέω καθόλου γιατί όταν σε ηλικία 29 χρονών, εξελέγην δήμαρχος στον Δήμο Σοχού, ξέρετε, απέναντί μου είχα έναν δήμαρχο που ήταν 16 χρόνια υποψήφιος, ήταν εκλεγμένος δήμαρχος με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν είχα το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία είχε δώσει το χρίσμα σε κάποιον άλλον υποψήφιο. Στις μικρότερες κοινωνίες αυτό που μετράει πάρα πολύ είναι η προσωπικότητα του ανθρώπου και όχι τόσο σε ποια παράταξη ανήκει.
Και σε άλλα επίπεδα, ακόμα και σε επίπεδο Περιφέρειας νομίζω ότι βοηθήθηκα αρκετά και από άλλους χώρους. Με τον Απόστολο Τζιτζικώστα ξεπεράσαμε το 50% και φτάσαμε μέχρι και το 60%, κάτι που σημαίνει ότι μας ψηφίσανε άνθρωποι που ανήκουν σε άλλες παρατάξεις. Και αισθάνομαι πολύ όμορφα ότι ακόμα και σήμερα παρόλο που είμαι βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, κάνω αναρτήσεις και δημοσιεύματα, στα οποία δέχομαι πολύ όμορφες κριτικές από ανθρώπους που ήταν στην αντιπολίτευση, κατά τη θητεία μου ως αντιπεριφερειάρχης.
Νομίζω ότι αυτό με γεμίζει γιατί αισθάνομαι ότι σε αυτήν την κοινωνία δεν περισσεύει κανείς. Σε όλους τους χώρους υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν. Νομίζω αυτούς που πρέπει σιγά-σιγά με τρόπο να αποβάλλετε ιδιαίτερα εσείς οι νεότεροι, είναι εκείνους που θέλουν να δημιουργήσουν εντάσεις και διχασμό. Μακάρι να υπάρχουν η διαφορετικότητα, οι διαφορετικές απόψεις και η διαφορετική ιδεολογία. Αυτό είναι το υγιές, μακριά πάντως από διχόνοια και διχαστικές τάσεις.
«Η αυτοδιοίκηση για μένα είναι ένα διδακτορικό»
– Τι εφόδια σας άφησε η αυτοδιοίκηση για να φτάσετε εδώ που είστε σήμερα; Ήσασταν δήμαρχος, ήσασταν αντιπεριφερειάρχης, οπότε καταλαβαίνουμε ότι έχετε ένα βαρύ βιογραφικό στην αυτοδίοικηση, σε σύγκριση με άλλους υποψηφίους που δεν έχουν την ίδια εμπειρία.
– Ακούστε, η αυτοδιοίκηση είναι μεγάλο σχολείο, σας εύχομαι να το περάσετε. Όταν πρωτοξεκίνησα ως δημοτικός σύμβουλος δεν είχα βλέψεις για δήμαρχος, όμως αργότερα η ομάδα μου με παρακίνησε στο να κατεβώ. Οι συγκυρίες το έφεραν και η μεγάλη μου αγάπη να αμύνομαι για αυτό που κάνω.
Θεωρώ ότι είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο σχολείο η αυτοδιοίκηση και εξηγούμαι: Γιατί μέσα στην αυτοδιοίκηση δεν μπορείς να κρυφτείς, ειδικά στον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης. Δηλαδη, φαίνεσαι, ο κόσμος σε βλέπει στην καθημερινότητά σου, στη λειτουργία σου, από το πρωί μέχρι το βράδυ, όλο το 24ωρο. Ενώ σε άλλου είδους επιπέδου, ακόμα και στον δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης, στην περιφέρεια, και ακόμα περισσότερο στην κεντρική διοίκηση, μπορεί ο κόσμος να μην έχει καμία εικόνα για το ποια είναι η πραγματική σου λειτουργία, για τον λόγο τον οποίο σε ψηφίσανε.
Θεωρώ ότι ο πρώτος βαθμός αυτοδιοίκησης είναι ένα πολύ μεγάλο σχολείο και νομίζω ότι για μένα, είναι ένα διδακτορικό, ένα άλλο πτυχίο.
– Θεωρείτε απαραίτητο για έναν καλό πολιτικό να έχει περάσει πρώτα από την αυτοδιοίκηση;
– Δεν θέλω να μηδενίσω και να πω ότι κάποιος που δεν πέρασε από την αυτοδιοίκηση, δεν μπορεί να γίνει καλός πολιτικός. Σίγουρα πάντως, όποιος ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση, θα του δώσει αυτόματα μία καλύτερη και μία πιο σφαιρική εικόνα της πραγματικής κοινωνίας.
– Εκλεγήκατε, όπως είπατε, σε ηλικία 29 ετών. Από ό,τι καταλαβαίνω είχατε το μικρόβιο της πολιτικής και της ενεργούς συμμετοχής από πολύ μικρός. Εγώ θέλω να ρωτήσω πώς επιλέγει ένας τόσο νέος άνθρωπος να ασχοληθεί τόσο ενεργά με την αυτοδιοίκηση;
– Καταρχάς να μου επιτρέψετε. Πόσο χρονών είστε;
– 23.
– Όταν ξεκίνησα για να είμαι υποψήφιος δήμαρχος, ήμουν 24 ετών. Δεν προέρχομαι από καμιά πολιτική οικογένεια. Πολλές φορές έχουμε δει σε αυτές τις ηλικίες να προηγείται κάτι. Κανείς από την οικογένειά μου δεν είχε σχέση με την πολιτική. Ήταν κομματοποιημένοι, αλλά μέχρι εκεί. Όταν ξεκίνησα, ξεκίνησα μέσα από μία παρέα γιατί πολύ απλά δεν μας άρεσε κάτι στον τρόπο λειτουργίας της διοίκησης στον τόπο μας. Ήμασταν επίσης πολύ ενεργοί από μικρή ηλικία σε διάφορες δραστηριότητες, εθελοντικού κατά βάση χαρακτήρα.
Νομίζω ότι αυτό ήταν που μας υποκίνησε σαν μια παρέα να μπούμε μπροστά. Είχα εκλεγεί ως πρώτος δημοτικός σύμβουλος στα 24. Μετέπειτα στα 28, πήρα την απόφαση να δημιουργήσω ένα καινούριο ψηφοδέλτιο και ο κόσμος με τίμησε με ένα μεγάλο ποσοστό κοντά στο 62%. Και έτσι ξεκίνησε. Ξέρετε, βλέπω ότι τώρα γίνονται τα συμβούλια νεολαίας στους Δήμους και βλέπω παιδιά 24-25 ετών. Τι συμβούλιο νεολαίας ρε παιδιά; Μπείτε, διεκδικήστε και σίγουρα είστε καλύτεροι από πολλούς και ας είναι πολλά χρόνια στην αυτοδιοίκηση.
– Άρα όλο αυτό ξεκίνησε από την αγάπη σας για τον τόπο. Δεν σας δημιουργήθηκε πότε η επιθυμία να φύγετε, να φύγετε από τη μικρή κοινωνία του Σοχού, ας πούμε;
– Πολύ ωραία ερώτηση. Ξέρετε, εγώ ζω και έχω την επιχείρισή μου στο χωριό, έχω κάνει και μία οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Όχι δεν θέλησα ποτέ να φύγω. Αν και βλέπετε ότι το γραφείο μου είναι στη Θεσσαλονίκη, πηγαινοέρχομαι Θεσσαλονίκη – Σοχό και αυτό το έκανα ακόμα και όταν ήμουν στην Αθήνα ως πρόεδρος στο ΟΠΕΚΕΠΕ. Παρασκευή βράδυ ήμουν στον Σοχό, Δευτέρα πρωί στην Αθήνα. Πολλές φορές το συζητάμε με τη γυναίκα μου αλλά, κυρίως σε ποια βάση; το συζητάμε, ώστε να να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις εκείνες για τα παιδιά μας, να μην τιμωρούμε τα παιδιά μας με τη δική μας προσωπική επιθυμία και θέλω.
Για αυτό θέλω να αγωνιστώ, θέλω να δημιουργούμε εκείνες τις υποδομές, εκείνα τα εχέγγυα έτσι ώστε οποιαδήποτε νέα ζευγάρια έχουν αποφασίσει να μείνουν στην περιφέρεια, σε οποιοδήποτε μέρος κι αν είναι αυτό, να μην αισθάνονται ότι μένοντας εκεί, προκαλούν προβλήματα στην ανάπτυξη των παιδιών τους, είτε έχει να κάνει με την εκπαίδευσή τους, είτε έχει να κάνει με εξωσχολικές δραστηριότητες ή με ότιδήποτε άλλο.
«Αν δεν υπήρχε ο πρωτογενής τομέας στη διάρκεια της πανδημίας, δεν θα υπήρχε ούτε η οικονομία»
– Επαγγελματικά δραστηριοποιείστε στη δευτερογενή παραγωγή και από τη θέση σας βλέπουμε ότι συναναστρέφεστε με πολλούς ανθρώπους καθημερινά. Με βάση τη δική σας εμπειρία, είναι ο πρωτογενής τομέας σήμερα -ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι- η ατμομηχανή της ανάπτυξης; Και να μας πείτε μερικά πράγματα που έχει κάνει η σημερινή κυβέρνηση προς αυτήν την κατεύθυνση.
– Θέλουν ή δεν θέλουν, θέλουμε ή δεν θέλουμε, ο πρωτογενής τομέας είναι και θα είναι η ατμομηχανή της εθνικής μας οικονομίας. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί στα χρόνια της πανδημίας, εάν δεν υπήρχε ο πρωτογενής τομέας, εάν δεν υπήρχε η μεταποίηση και οι εξαγωγές προϊόντων, πολύ πιθανό να μην υπήρχαμε σαν οικονομία. Γιατί πολύ απλά μία άλλη μεγάλη βιομηχανία, όπως είναι ο τουρισμός μπορεί ανά πάσα στιγμή να κλείσει, λόγω εξωγενών παραγόντων, όπως συνέβη με τον κορωνοϊό.
Ο πρωτογενής τομέας και ιδιαίτερα η Ελλάδα, ξέρετε, έχει καλές αποδόσεις. Η περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας παράγει πάνω από το ⅓ των εξαγόμενων προϊόντων που εξάγουμε ως χώρα. Η δική μου μεγάλη αγωνία είναι να μπορούμε να εξάγουμε ως τελικό προϊόν, όσο το δυνατόν περισσότερα από τα προϊόντα που παράγουμε, αλιεύουμε ή οτιδήποτε άλλο.
Εδώ και πολλά χρόνια, οι χύμα ποσότητες φεύγανε κατευθείαν ως πρώτη ύλη με αποτέλεσμα αυτήν την πρόσθετη αξία της μεταποίησης να την έπαιρναν άλλες χώρες. Είναι σημαντικό ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από πολλούς ιδιώτες να δημιουργήσουν καλές επιχειρήσεις και εταιρείες όπου μεταποιούν δικά μας παραγόμενα προϊόντα και να γίνονται εξαγωγές.
Τώρα, όσον αφορά αυτή την κυβέρνηση και ειδικά τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, έχουν δείξει από την πρώτη στιγμή ότι είναι κοντά στην επιχειρηματικότητα. Είναι κοντά στην επιχειρηματικότητα, γιατί πολύ απλά είναι από τις λίγες κυβερνήσεις που έχει μειώσει σχεδόν όλους τους συντελεστές φορολογίας στον πρωτογενή τομέα. Ενδεικτικά, στον φόρο εισοδήματος ενός αγρότη έρχεται και του λέει ότι του μειώνει το 50% του φόρου εισοδήματος, αρκεί να συμμετέχει σε μία ομάδα παραγωγών, σε έναν συνεταιρισμό ή σε μία συμβολαιακή γεωργία. Από τη μία μειώνει τον φόρο και από την άλλη δείχνει τον δρόμο για το πώς πρέπει να οργανωθεί, ώστε να είναι ακόμα καλύτερος, ακόμα και αποδοτικότερος και ως προς το κοστολόγιο παραγωγής του και κυρίως, όμως, ως προς την ποιότητα, γιατί στο τέλος αυτό που μετράει.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι με αυτήν την κυβέρνηση, το 2022, έχουν δημιουργηθεί πάνω από επτά δισεκατομμύρια ευρώ από ξένες επενδύσεις στη χώρα μας. Δημιουργήθηκαν πολύ απλά, διότι όλοι αυτοί οι ξένοι επενδυτές είδαν ότι πλέον στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική κυβέρνηση υπάρχει μία σταθερότητα και μία προοπτική ανάπτυξης και εξέλιξης. Ακόμα και για τα νέα παιδιά, βλέπετε ότι έχουν έρθει πολλές και μεγάλες ξένες εταιρείες να επενδύσουν στη Θεσσαλονίκη με αποτέλεσμα πολλά παιδιά που πιθανόν να αναγκάζονταν να φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν αντίστοιχη εργασία, βλέπουμε ότι πλέον έχουν απορροφηθεί εδώ.
Βγαίνοντας στα ανατολικά θα δούμε μία πρώτη επιχείρηση, την Pfizer που έχει πάνω από 400 εργαζομένους ανώτερου επιπέδου. Αυτό που χρειάζεται είναι να γίνουν ακόμα καλύτερα αμοιβόμενες δουλειές και νομίζω ότι αυτό το έχει αντιληφθεί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Έχει αποδείξει άλλωστε ότι αυτά που λέει προεκλογικά, τα τηρεί και πολλές φορές σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτά που εξαγγέλλει.
«Με την ψήφο διαμαρτυρίας, δεν τιμωρούμε το πολιτικό σύστημα, αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό»
– Τι θα λέγατε σε έναν νέο άνθρωπο που είναι απογοητευμένος από όλα αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια και σκέφτεται να μην πάει να ψηφίσει; Και θέλω να κάνω και ένα άλλο ερώτημα. Είναι καλύτερη η ψήφος διαμαρτυρίας από την αποχή ή όχι;
– Εγώ ποτέ δεν ανήκα στην κατηγορία της διαμαρτυρίας, αν και εγώ ως νεότερος για να είμαι δίκαιος, το είχα σκεφτεί. Θεωρώ ότι όταν επιλέγουμε μία ψήφο διαμαρτυρίας, αισθανόμαστε ότι τιμωρούμε το πολιτικό σύστημα, στο τέλος, όμως, δεν τιμωρούμε το πολιτικό σύστημα, αλλά τιμωρούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς και την ίδια μας τη χώρα. Είδαμε με τι τρόπο λειτούργησαν όλοι αυτοί που επικαλέστηκαν τη διαμαρτυρία. Κάπως έτσι είχε έρθει και η Χρυσή Αυγή. Άλλους πάλι τους έχουμε δει εν δράσει και τους έχουμε δει και στη διοίκηση, π.χ τον κ. Βαρουφάκη.
Δεν προτρέπω τους νέους να μπούνε σε μία διαδικασία ψήφου διαμαρτυρίας, αλλά να μας ψάξουν, να μας ελέγξουν, να μας κρίνουν και τώρα πλέον υπάρχουν συγκρίσιμες διοικήσεις. Τα τελευταία χρόνια πραγματικά έχει φανεί ότι η χώρα μας έχει αρχίσει να πατάει στα πόδια της και αυτό το δείχνουν όλοι οι δείκτες. Να θυμηθούμε το gov.gr και ότι η χώρα μας βρίσκεται στην κορυφή της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, όσον αφορά τα επιτεύγματα στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, κάτι που ο νέος το χρησιμοποιεί πάρα πολύ καθημερινά.
Αυτό τι σημαίνει; Ότι όσο αναπτύσσεται η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, τόσο αρχίζει και αποκόβεται το πελατειακό σύστημα των παλιών πολιτικών με τους νέους, γιατί πολύ απλά στο παρελθόν για μια απλή ενημερότητα θα έπρεπε να έχουμε έναν φίλο ή κάποιον πολιτικό που θα πάρει ένα τηλέφωνο σε μία υπηρεσία.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει πάρει συνεργάτες από όλους τους χώρους. Είπα ότι εγώ δεν θεωρώ ότι περισσεύει κανένας που θέλει να προσφέρει σε αυτή τη χώρα. Έχει πάρει συνεργάτες που πραγματικά προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα σύγχρονο κράτος, μία καινούρια χώρα. Αλίμονό μας αν μπούμε σε μία διαδικασία να διαμαρτυρηθούμε ή να τιμωρήσουμε, όπως ακούγεται. Δεν ξέρω στο τέλος ποιους τιμωρούμε. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι η ψήφος θα πρέπει να είναι καρπός μίας ώριμης σκέψης και νομίζω ότι αυτοί οι νέοι είναι πιο ώριμοι από ποτέ.
– Φοβάστε την αποχή όμως;
– Φοβάμαι την αποχή και δυστυχώς υπάρχει. Εγώ εύχομαι να δώσει ο καθένας λίγα λεπτά στον εαυτό του και να κάτσει να σκεφτεί τι έχουν γίνει αυτά τα χρόνια και αν πραγματικά έχουν γίνει κάποια θετικά πράγματα ή κάποια αρνητικά. Θέλουμε ή δεν θέλουμε, οι εκλογές θα βγάλουν αυτόν που θα διοικήσει την επόμενη μέρα. Να έρθουμε λοιπόν και να αποφασίσουμε ποιους θέλουμε πραγματικά να διοικήσουν την επόμενη μέρα αυτή τη χώρα.
Ο νέος που είναι σήμερα 22, 23, 24 χρονών θα είναι αυτός που μέσα σε αυτήν τη θητεία θα είναι ο ενεργός πολίτης, που θα έχει τελειώσει το πανεπιστήμιό του και θα ανοίξει μία επιχειρήση, που θα πάει να βρει μια εργασία. Άρα είναι πολύ σημαντικό αυτός ο νέος να βρει ένα σταθερό περιβάλλον.
– Αλλάζω λίγο θέμα. Με μία πρόχειρη ματιά στο βιογραφικό σας μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, κάτι που δεν το ήξερα, ότι ήσασταν πρόεδρος της Μονής Λαζαριστών. Περιγράψτε μας πώς ήταν αυτή η εμπειρία και ποια η σχέση σας με τον πολιτισμό;
– Αγαπάω πάρα πολύ τον πολιτισμό, κυρίως την παράδοση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό στη Μονή Λαζαριστών, όταν επισκεφτήκαμε πρόσφατα την έκθεση για τη Μικρά Ασία μαζί με τον πρωθυπουργό και τον συμπιατριώτη μου, Μητροπολίτη Νεαπόλεως τον κ. Βαρνάβα. Μου άρεσε πολύ, όταν ένας υπάλληλος της Μονής Λαζαριστών σταμάτησε τον πρωθυπουργό και του είπε: «κ. πρόεδρε, εκείνος ο Παπάς που είναι μαζί σας είχε βάλει μία τάξη στα πράγματα».
Όταν είχαμε αναλάβει τότε, η Μονή Λαζαριστών χρωστούσε στους εργαζομένους της μισθούς 8-9 μηνών. Πραγματικά καταφέραμε να βάλουμε μία τάξη. Μέσα στη Μονή Λαζαριστών φιλοξενούνται εξαιρετικά πράγματα. Πέρα από τους σπουδαστές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και τις εξαιρετικές αίθουσες, υπάρχει και το μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Αξίζει να το επισκεφθείτε, γιατί εκεί υπάρχει η συλλογή Κωστάκη, μία από τις μεγαλύτερες συλλογές που έχει η Ελλάδα και για την οποία έχουμε δώσει πάρα πολλά εκατομμύρια για να την αποκτήσουμε. Ως Θεσσαλονίκη έχουμε έντονα στοιχεία πολιτισμού και οφείλουμε να τα προβάλλουμε.
Ήταν μία πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα η θέση του προέδρου της Μονής Λαζαριστών. Το φεστιβάλ μάλιστα της Μονής Λαζαριστών είναι ένας θεσμός που έχει γίνει σημείο αναφοράς πλέον για την πόλη μας. Βέβαια εδώ οφείλω να πω ότι χάσαμε πριν λίγες μέρες τον καλλιτεχνικό μας διευθυντή, της Μονής Λαζαριστών, έναν νέο άνθρωπο τον Λάζαρο τον Κωνσταντινίδη, την ψυχή του φεστιβάλ.
«Το δυσκολότερο πράγμα που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος είναι η συνήθειά του»
– Από τα λόγια σας και από τις δράσεις σας, καταλαβαίνουμε ότι τρέφετε ιδιαίτερη αγάπη για τον πολιτισμό.
– Ξέρετε, ήμουν δήμαρχος Σοχού, ενός ορεινού δήμου. Εκεί δημιουργήσαμε και φτιάξαμε ένα πάρα πολύ όμορφο κλειστό θεατράκι με ένα πρόγραμμα τότε από τις οριζόντιες δράσεις του Θησέα. Κάναμε επίσης ένα ανοιχτό θέατρο, καταφέραμε να το ενεργοποιήσουμε και του πήγαμε ρεύμα μέσα στο βουνό. Η πρώτη παράσταση που ανεβάσαμε ήταν οι Βάκχες από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Μετά φέραμε τις Χοηφόρες με τη Λυδια Κονιόρδου, τη μετέπειτα Υπουργό Πολιτισμού και τον Νίκο Ψαρρά, ενώ στο κλειστό θεατράκι μία από τις κορυφαίες παραστάσεις που είχαμε παίξει ήταν Ο Τελευταίος Θάνατος του Εμποράκου με τον συγχωρεμένο, τον Θύμιο Καρακατσάνη, μία εξαιρετική αριστοφανική μορφή.
Όταν ανεβάζαμε αυτές τις παραστάσεις τότε πολλοί μου έλεγαν: «μα είναι δυνατόν στον Σοχό αρχαία τραγωδία»; Να ξέρετε, η κοινωνία και οι πολίτες μας είναι ότι τους δώσουμε. Εάν μάθουν να παρακολουθούν μία ποιότητα θα συνηθίσουν μέσα σε αυτήν την ποιότητα. Εάν δεν αισθανόμαστε ότι προορίζονται για αυτήν τη ποιότητα και τους έχουμε για πράγματα που τα θεωρούμε, να μην τα χαρακτηρίσω, τότε δυστυχώς θα συνηθίσουν μέσα σε αυτήν την κατάσταση. Ο άνθρωπος, το δυσκολότερο πράγμα που έχει να αντιμετωπίσει, ξέρετε, είναι η συνήθειά του.
– Πάμε λίγο στα εκλογικά. Πιστεύετε ότι είναι εφικτός ο στόχος της αυτοδυναμίας για τη ΝΔ;
– Θέλω να μου πείτε πρώτα αν πιστεύετε ότι υπάρχει Έλληνας πολίτης, ακόμα και απογοητευμένος, που μπορεί να πιστέψει ότι μπορεί να ευδοκιμήσει μία κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25 και Ελληνικής Λύσης.
– Συμφωνείτε δηλαδή με τον όρο τερατογένεση;
– Συμφωνώ απόλυτα. Δεν νομίζω ότι συμφωνώ μόνο εγώ, συμφωνεί και η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
– Είδαμε πρόσφατα και τον κ. Βαρουφάκη να παρουσιάζει το σχέδιο Δήμητρα.
– Μα θυμάστε το σχέδιο Δραχμή, το σχέδιο Δήμητρα κλπ. Θυμάστε τα δημοψηφίσματα. Ευτυχώς που έδωσε ο ελληνικός λαός τότε το ΟΧΙ, το οποίο έγινε ΝΑΙ, γιατί αν είχε επικρατήσει τότε το ΝΑΙ, θα ήταν πολύ απλά μία έξυπνη διαφυγή του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, γιατί αυτό μάλλον επιδίωκε. Θα ερχόταν δηλαδή, θα μας έδειχνε με το δάχτυλό του και θα έλεγε: «ελληνικέ λαέ δεν φταίω εγώ, εσύ δεν μου έδωσες τη δύναμη να κάνω τη μεγάλη επανάσταση».
Θα έρχονταν τότε οι νέες γενιές -με το δίκιο τους- και θα λέγανε κάθε φορά που δεν θα πηγαίνουν καλά τα πράγματα ότι «φταίτε εσείς γιατί αν λέγαμε τότε ένα μεγάλο ΟΧΙ, θα είχαμε ανατρέψει τα πάντα». Ευτυχώς πέσανε τα προσωπεία και φάνηκε ποιοι πραγματικά είναι. Θεωρώ ότι βλέπουμε μία πρωτοτυπία, βλέπουμε ότι όσο πλησιάζουν οι εκλογές η αντιπολίτευση χάνει ποσοστά. Συνήθως η αντιπολίτευση αυξάνει τα ποσοστά έναντι της κυβέρνησης.
Ξέρετε κάτι όμως; Δεν είναι μία αντιπολίτευση που δεν την γνωρίζει ο ελληνικός λαός. Είναι μία αντιπολίτευση που έχει κυβερνήσει. Αυτό που ζητάω ιδιαίτερα από τους νέους είναι να μας κρίνετε σκληρά και αυστηρά και να αλλάξετε πρόσωπα. Σε όλα τα κόμματα να κάνετε καινούριες επιλογές, γιατί ξέρετε ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει αυτήν τη στιγμή; Είναι πολύ δύσκολη η αλλαγή των προσώπων μέσα στις παρατάξεις, μέσα σε κάθε κόμμα.
Γιατί όταν ένας υποψήφιος ανακοινώνεται έναν μήνα πριν τις εκλογές, είναι πολύ δύσκολο αυτός ο άνθρωπος, ό,τι βιογραφικό και να έχει, να εκλεγεί, αν δεν είναι σταρ του σινεμά ή της τηλεοράσης. Για αυτό και χρειάζεται έναν μόνιμο και διαρκή αγώνα. Εγώ προσωπικά, παρόλο που σήμερα είμαι 46 χρονών, ασχολούμαι με τα κοινά από την ηλικία των 24 και αυτό το κάνω όχι για να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα, το κάνω γιατί αγαπώ πάρα πολύ αυτό που κάνω, να ασχολούμαι δηλαδή με τον κόσμο, με τους πολίτες, με τα κοινά.
Και πρέπει εμείς που ασχολούμαστε και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την πολιτική να έχουμε συγκεκριμένες προτεραιότητες. Για μένα προτεραιότητα είναι πρώτα ο πολίτης, δεύτερη προτεραιότητα είναι ο τόπος στον οποίο εκλεγόμαστε, γιατί θέλουμε ή δεν θέλουμε είναι ανταγωνιστικά τα πράγματα, πρέπει να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο έναντι των άλλων για την περιοχή μας, γιατί αυτό εκπροσωπούμε στο κοινοβούλιο.
Δεν βάζω τη χώρα μου, γιατί η χώρα μου είναι αδιαπραγμάτευτα πάνω από όλα. Και τρίτη μας προτεραιότητα είναι η παράταξή μας. Αλλά τι γίνεται; Τις περισσότερες φορές, ξέρετε, έχουμε βάλει ως προτεραιότητα τις παρατάξεις και μετά όλα τα άλλα, μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί στο σύστημα, για να μην χάσουμε τη θέση του βουλευτή, για να μην χάσουμε τη θέση του υπουργού κλπ. Αλλά έτσι, η κοινωνία κάνει αργά βήματα προόδου. Για να κάνουμε βήματα, πρέπει να έχουμε τη δύναμη να λέμε αυτά που αισθανόμαστε, αυτά που βλέπουμε, όχι αυτά που νιώθουμε μόνοι μας, αυτά που εισπράτουμε μέσα από τους πολίτες μας, από την κοινωνία, μέσα από τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Νομίζω ότι αυτές πρέπει να είναι οι προτεραιότητές μας.
«Το βαθύ κράτος καλλιεργήθηκε από όλο το πολιτικό σύστημα»
– Είπατε προηγουμένως ότι εμείς οι νεότεροι πρέπει να ασκήσουμε κριτική στην κυβέρνηση, εσείς όμως κάνοντας την αυτοκριτική σας και έναν απολογισμό της τετραετίας, ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη αστοχία της κυβέρνησης; Ενδεχομένως ότι δεν πρόλαβε ή δεν κατάφερε να συγκρουστεί με το σύστημα, με το βαθύ κράτος που ανέφερε ο πρωθυπουργός με αφορμή την τραγωδία των Τεμππών;
– Καταρχάς μιας που αναφέρατε αυτό δεν μπορώ να μην κάνω αναφορά στο μεγάλο δυστύχημα που έγινε, ξεκινάω από εκεί. Δεν θα μπω στη διαδικασία της προσωπικής ευθύνης, αν κάποιος τα έκανε όλα λάθος, αυτό θα το αφήσω, θα το κρίνουν άλλοι. Πρώτον, θα πω, γιατί ήταν αυτός ο άνθρωπος εκεί. Δεύτερον, θα πω, ότι μία βδομάδα μετά από αυτό το δυστύχημα έγινε μία μεγάλη απεργία που ένα από τα βασικότερα αιτήματά της ήταν κατά της αξιολόγησης. Και λέω εγώ ρε παιδιά. Εάν υπήρχε μια πραγματική αξιολόγηση, υπήρχε πιθανότητα κάποιοι από αυτούς να ήταν στη θέση τους; Όχι.
Και σας το λέω ότι σε αυτό το κομμάτι όντως πρέπει να δώσουμε μάχη και εμείς οι νεότεροι που θέλουμε να μπούμε. Αυτό το βαθύ κράτος δεν ήρθε μόνο του, καλλιεργήθηκε από όλο το πολιτικό σύστημα. Γιατί καλλιεργήθηκε από όλο το πολιτικό σύστημα; Γιατί πολύ απλά για να κάνουμε εμείς στο παρελθόν κάποιον προϊστάμενο διευθυντή σε μία υπηρεσία, πέρα από τα τυπικά προσόντα που απαιτούνται, η πρώτη προτεραιότητά μας ήταν αν αυτός είχε μια καλή σχέση με έναν βουλευτή, με έναν υπουργό, ή σε μια πιο μικρή κοινωνία αν ήταν μεγάλο το συγγενολόι.
Αυτές ήταν οι προτεραιότητες και όχι πραγματικά τα πόσα πρωτόκολλα έβγαλε στη δουλειά, ποια ήταν η σχέση του με τον πολίτη και πόσο αποδοτικός ήταν στην εργασία του. Το δημόσιο, να ξέρετε, στηρίζεται σε αυτούς του υπαλλήλους που έχουν φιλότιμο και πολλές φορές δουλεύουν περισσότερο από αυτό που τους ορίζει το καθηκοντολόγιό του τους για να καλύψουν τα κενά όσων δεν θέλουν να εργαστούν καθόλου.
Αλλά το κακό ποιο είναι; Ότι κανένας δεν επιβραβεύεται και κανένας δεν τιμωρείται. Και το χειρότερο; Ότι αυτός που εργάζεται επειδή δεν έχει τον χρόνο να κάνει και πολλές δημόσιες σχέσεις, όταν έρχεται η ώρα της κρίσης για το ποιος θα γίνει προϊστάμενος ή γενικός διευθυντής σε μια υπηρεσία, συνήθως βλέπει να επιβραβεύεται αυτός που δεν δουλεύει. Οφείλουμε σε αυτό να συμβάλλουμε όλοι μας και να το αλλάξουμε σε όλα τα επίπεδα.
– Αυτό απαιτεί σύγκρουση, βέβαια.
– Όχι, για μένα δεν απαιτεί σύγκρουση. Για μένα αυτό απαιτεί να θέλουμε να δημιουργήσουμε μια καινούρια χώρα και να μην κάνουμε πίσω. Νομίζω η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη όσο ποτέ άλλοτε για αυτό το γεγονός και μετά από τέτοια δυστυχήματα και μετά από τέτοια γεγονότα.
«Όταν κάνω καλά το σήμερα, θεωρώ ότι θα έρθει και το αύριο»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Θα θέλαμε να μας πείτε το καθημερινό σας προεκλογικό πρόγραμμα, γιατί από ό,τι έχουμε καταλάβει τρέχετε αρκετά στη διάρκεια της ημέρας.
– Δεν είναι μόνο τώρα που είναι προεκλογική περίοδος, έτσι έχω συνηθίσει τον εαυτό μου από τότε που με θυμάμαι από παιδί. Νομίζω όταν δεν έχω ένταση στην ημέρα μου, τότε αισθάνομαι ότι θα αρρωστήσω. Αλλά γενικότερα το πρόγραμμά μου ξεκινάει πάντα από τον Σόχο το πρωί, να πάω στη δουλειά, να δω τι γίνεται. Ευτυχώς η δουλειά μας είναι εποχιακή με αποτέλεσμα να μας δίνει κάποιες περιόδους που μπορώ να ασχοληθώ περισσότερο με τα κοινά, ενώ σε κάποιες άλλες πρέπει να συνδυάσω και την επιχειρηματική μου δράση και την πολιτική.
Η ενασχόλησή μου με τα κοινά και με την πολιτική ξεκινάει και πηγάζει από το γεγονός ότι το κάνω με πολύ μεγάλο μεράκι, με πολύ μεγάλη αγάπη. Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, δεν έχω αγωνία για το αύριο, δεν έχω ανησυχίες για το αύριο. Όταν κάνω καλά το σήμερα, θεωρώ ότι θα έρθει και το αύριο. Θεωρώ ότι τώρα που έχουμε τις εκλογές, δίνω μια μεγάλη προσπάθεια, προσπαθώ να ενεργοποιήσω όσο το δυνατό περισσότερους πολίτες να με γνωρίσουν κυρίως σε ό,τι έκανα μέχρι χθες και να με κρίνουν για το αν αξίζω να είμαι ο εκπρόσωπος της Β΄Θεσσαλονίκης σε επίπεδο κοινοβουλίου.
Την προηγούμενη φορα δεν μπορώ να πω, ο κόσμος με τίμησε και με το παραπάνω. Θεωρώ ότι αυτή τη φορά και με τη βοήθεια του Θεού, νομίζω ότι είμαι πιο κοντά από κάθε άλλη φορά. Δεν αμφισβητώ ότι είναι μεγάλος ο συναγωνισμός, γιατί δεν παύει απέναντί μου να έχω ανθρώπους -ειδικά οι τρεις εκλεγμένοι- που ασχολούνται πολλά χρόνια με τα κοινά και έχουν μεγάλη εμπειρία.
Νομίζω όμως ότι έχω να δώσω το κάτι παραπάνω. Είμαι ο μοναδικός που ασχολούμαι μέσα στις παραγωγικές τάξεις και όπως σας είπα η Β΄ Θεσσαλονίκης έχει έντονο στοιχείο αυτών των τάξεων. Θέλω να τους εκπροσωπήσω, θέλω να τους υπηρετήσω. Εύχομαι την Κυριακή το βράδυ, τα αποτελέσματα να είναι καλά, πρωτίστως για τη χώρα, γιατί να μην ξεχνάμε υπάρχει μια απλή αναλογική που δύσκολα να δώσει νέα κυβέρνηση. Εύχομαι στις επαναληπτικές εκλογές, εφόσον γίνουν, να έχουμε μία αυτοδύναμη κυβέρνηση.
– Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους νέους, στα παιδιά δηλαδή που θα διαβάσουν τη συνέντευξη, στα νέα παιδιά τα οποία θα δουν το όνομά σας, θα δουν τις θέσεις σας;
– Το μήνυμα που θέλω να δώσω στα νέα παιδιά, στη νέα γενιά είναι ότι θα ήθελα να σκεφτούν προτού πάρουν τις αποφάσεις τους. Να σκεφτούν και να μην μπούνε σε διαδικασίες ότι απλώς ακολουθούν κάποιους, είτε αυτοί έχουν να κάνουν με μια διαδικασία αντίδρασης, είτε επειδή απλώς κάποιοι τους είπαν να πάνε κάπου. Εγώ έτσι ήμουν και ως νέος, ως φοιτητής δηλαδή ήθελα πάντα να εξετάσω πάρα πολύ ποιος θα είναι αυτός που θα του δώσω την ψήφο μου να με υπηρετήσει την επόμενη μέρα.
Και κυρίως με ενοχλούσαν οι διαδικασίες των μηχανισμών που φαίνονται σαν να είναι στρατός, γιατί θεωρώ ότι μέσα από εκεί δεν σου δίνεται η δυνατότητα να κρίνεις, ούτε σου δίνουν το περιθώριο να αξιολογήσεις ποιον έρχεσαι να τιμήσεις. Εγώ πιστεύω πάρα πολύ σε αυτήν τη νέα γενιά, ανεξάρτητα από το αν η εμπιστοσύνη έχει να κάνει με τον εαυτό μου ή όχι, είναι το τελευταίο αυτό. Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτή τη νέα γενιά, όπως σας είπα και νωρίτερα, διότι αυτή η νέα γενιά είναι πολύ πιο ώριμη από οποιαδήποτε άλλη γενιά του παρελθόντος. Γιατί αυτή η νέα γενιά ήρθε από τα δυσκολότερα και θεωρώ ότι ευελπιστεί για τα καλύτερα. Καλή κρίση.
Συνέντευξη: Βαγγέλης Λαζαρίδης & Βασίλης Ιατρούδης
