Το κορυφαίο μπασκετικό γεγονός του καλοκαιριού πλησιάζει, καθώς στις 27 Αυγούστου ξεκινάει το Ευρωμπάσκετ του 2025. Η «επίσημη αγαπημένη» «θα ριχτεί» στη μάχη την επομένη της έναρξης, την Πέμπτη 28 Ιουλίου με αντίπαλο την Ιταλία.
Βέβαια, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τον Γιάννη και την παρέα του αρκετά νωρίτερα, καθώς η Eθνική ομάδα θα δώσει κάποια φιλικά προετοιμασίας προκειμένου να επιστρέψουν οι διεθνείς σε αγωνιστικούς ρυθμούς, μετά από κάποιους μήνες απραξίας. Πρώτος αντίπαλος της Εθνικής θα είναι απόψε το Βέλγιο (20:00-ΕΡΤ1), ενώ ακολουθούν η Σερβία (9/8), το Ισραήλ (10/8), το Μαυροβούνιο (14/8), η Λετονία (20/8) και η Ιταλία (22/8). Η πρόβα τζενεράλε θα δοθεί στο ΟΑΚΑ στις 24 Αυγούστου με αντίπαλο ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, τη Γαλλία.
Ο όμιλος στον οποίο βρίσκεται η Εθνική περιλαμβάνει δύο παραδοσιακές δυνάμεις (την Ιταλία και την Ισπανία), δύο υπολογίσιμες ομάδες (τη Γεωργία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη) και την Κύπρο.
Το ρόστερ
Η Εθνική κατεβαίνει στο τουρνουά με σημαντικές απώλειες, καθώς δεν υπολογίζει τους Καλάθη, Παπαγιάννη, Γουόκαπ και Ρογκαβόπουλο, ενώ στα «πιτ» μπήκε και ο ανερχόμενος αστέρας της χώρας μας, Νεοκλής Αβδάλας.
Οι 19 παίκτες που κάλεσε ο Βασίλης Σπανούλης είναι οι εξής: Γιάννης Αντετοκούνμπο, Κώστας Αντετοκούνμπο, Θανάσης Αντετοκούνμπο, Κώστας Παπανικολάου, Κώστας Σλούκας, Γιαννούλης Λαρεντζάκης, Ντίνος Μήτογλου, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, Δημήτρης Κατσίβελης, Βασίλης Τολιόπουλος, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Νίκος Χουγκάζ, Βαγγέλης Ζούγρης, Όμηρος Νετζήπογλου, Αντώνης Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Νικολαΐδης, Αλέξανδρος Σαμοντούροβ, Λευτέρης Λιοτόπουλος και Νάσος Μπαζίνας.
Καθώς η Εθνική μπορεί να δηλώσει 15 παίκτες για το Ευρωμπάσκετ, ο Έλληνας προπονητής θα κληθεί να «κόψει» τέσσερις παίκτες.
Με μια πρώτη ματιά στο παραπάνω ρόστερ γίνονται φανερές αρκετές από τις αδυναμίες που θα κληθεί να λύσει ο σχετικά άπειρος Βασίλης Σπανούλης.
Αναγκαστικά «πειράματα» στο «5»
Η απουσία ενός σέντερ που να μπορεί να ανταποκριθεί σε συνεχόμενα παιχνίδια υψηλής έντασης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Στο υπάρχον ρόστερ, ουσιαστικά υπάρχουν δύο καθαροί σέντερ: ο Κώστας Αντετοκούνμπο και ο Βαγγέλης Ζούγρης. Καλοί παίκτες αμφότεροι, αλλά με περιορισμένο ταβάνι — και, κυρίως, χωρίς «να κουμπώνουν» ιδανικά στο στυλ παιχνιδιού ούτε του Γιάννη Αντετοκούνμπο ούτε του προπονητή.
Ο Κώστας αναμένεται να πάρει σημαντικά λεπτά στο Ευρωμπάσκετ, όμως είναι πιθανό να δούμε και «πειράματα»:
- Ο Γιάννης στο «5»: Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα δούμε τον Γιάννη σε ρόλο σέντερ. Η ταχύτητα, η αλτικότητα και η σωματική του δύναμη τον καθιστούν ικανό να εκμεταλλευτεί τα μειονεκτήματα πιο «βαρέων» αντιπάλων.
- Οι Μήτογλου, Καραγιαννίδης και Σαμοντούροβ ως «small ball» πεντάρια: Και οι τρεις έχουν δοκιμαστεί κατά καιρούς στη θέση «5», αν και δεν διαθέτουν ούτε το ύψος ούτε τη σωματοδομή για να παίξουν παραδοσιακά κάτω από το καλάθι.
- Ο Παπανικολάου στο «5»: Και αυτό έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν, όμως, πιστεύω θα είναι μόνο μια λύση «έκτακτης ανάγκης».
Η μόνιμη «πληγή» του μακρινού σουτ
Το μακρινό σουτ παραμένει μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες της Εθνικής – και φέτος δεν φαίνεται να αλλάζει αυτό. Το γρήγορο στυλ που επιλέγει ο κόουτς Σπανούλης καθιστά το τρίποντο απαραίτητο όπλο. Αν συνυπολογίσουμε και την «αμερικανικοποίηση» του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όπου το περιφερειακό σουτ αποτελεί βασικό εργαλείο επίθεσης, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο έντονο.
Δυστυχώς, η Εθνική δεν διαθέτει έναν πραγματικό «σπεσιαλίστα» από την περιφέρεια. Πολλά από τα γκαρντ της ομάδας δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστα έξω από τη γραμμή των 6.75. Ο Σλούκας αποτελεί τη σταθερότερη λύση, με τους Ντόρσεϊ, Λαρεντζάκη και Τολιόπουλο να ακολουθούν. Ωστόσο, και οι τρεις αυτοί παίκτες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη μέρα που θα βρεθούν.
Στη γραμμή των φόργουορντ, παίκτες όπως ο Νετζήπογλου, ο Μήτογλου, ο Καλαϊτζάκης και ο Παπανικολάου έχουν την ικανότητα να ευστοχήσουν από μακριά, αλλά δεν μπορούν να δημιουργήσουν το δικό τους σουτ — στοιχείο που περιορίζει την επιθετική τους συνεισφορά, όταν δεν υπάρχουν ελεύθερα σουτ.
«Αγκάθι» για την Εθνική η δημιουργία
Και αυτό μου δίνει την «ασίστ» να αναφερθώ σε μία ακόμα αδυναμία της Εθνικής: τη δημιουργία.
Χωρίς τον Καλάθη και τον Γουόκαπ, η Εθνική στερείται ενός καθαρού δημιουργού. Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να ελέγχει τον ρυθμό, να διαβάζει σωστά τις άμυνες, να ανοίγει διαδρόμους και να πασάρει την κατάλληλη στιγμή.
Στη θέση των γκαρντ, υπάρχουν παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν φάσεις για τον εαυτό τους, αλλά όχι με συνέπεια για τους συμπαίκτες τους. Με δεδομένο ότι ο Σλούκας και ο Γιάννης θα είναι οι βασικοί χειριστές της μπάλας, εύλογα τίθεται το ερώτημα: ποιος θα οργανώσει το παιχνίδι όταν αυτοί πιεστούν ή περιοριστούν;
Και αυτό δεν είναι μικρό θέμα. Στο σύγχρονο μπάσκετ, οι άμυνες χτίζονται πάνω στους σταρ των αντιπάλων. Αν δεν υπάρχει εναλλακτική πηγή δημιουργίας, το επιθετικό πλάνο γίνεται μονόπλευρο και προβλέψιμο.
Απουσία εμπειρίας σε πάγκο και παρκέ: η πρόκληση της… πρώτης φοράς
Η απειρία της νεανικής Εθνικής είναι, επίσης, κάτι παραπάνω από εμφανής. Από το ρόστερ των 19 παικτών, σχεδόν οι μισοί δεν έχουν εμπειρία από μεγάλα παιχνίδια με τη γαλανόλευκη. Αν σε αυτό προστεθεί και το γεγονός ότι αρκετοί δεν έχουν σταθερό ή πρωταγωνιστικό ρόλο στις ομάδες τους, προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: πώς θα ανταποκριθούν σε ματς υψηλών απαιτήσεων;
Ο κόουτς Σπανούλης ενδέχεται να αναγκαστεί να περιορίσει το ροτέισον πιο νωρίς απ’ ό,τι θα ήθελε, επιλέγοντας παίκτες με γνώση και παραστάσεις από ανάλογες περιστάσεις.
Σημαντικό στοιχείο, επίσης, είναι πως και ο ίδιος ο Σπανούλης δεν έχει μεγάλη προπονητική εμπειρία σε εθνικό επίπεδο. Έκανε τα πρώτα του βήματα στους πάγκους μόλις το 2022 και τώρα καλείται να διαχειριστεί μια ομάδα σε ένα κορυφαίο τουρνουά. Ωστόσο, η παρουσία του μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Ως θρύλος της Εθνικής, γνωρίζει όσο λίγοι τι χρειάζεται για να πετύχει μια ομάδα σε διεθνές επίπεδο — και αυτό, από μόνο του, είναι ένα πλεονέκτημα που δεν πρέπει να υποτιμάται.
Η άμυνα ως σταθερά και το στοίχημα της επίθεσης
Η «επίσημη αγαπημένη» θα βασιστεί και πάλι στην άμυνά της — μια σταθερά που, ωστόσο, δεν έχει αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα στα τελευταία μεγάλα τουρνουά. Παρ’ όλα αυτά, μοιάζει να είναι μονόδρομος, καθώς το επιθετικό κομμάτι εξακολουθεί να αποτελεί ζητούμενο.
Εκεί, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα κληθεί να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος, με midrange σουτ, drive, καρφώματα και βολές, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ελάχιστες ομάδες διαθέτουν παίκτη ικανό να τον περιορίσει (και κανένα να τον σταματήσει).
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, η πορεία της Εθνικής θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη συμβολή των «δεύτερων βιολιών», με πρώτο και καλύτερο τον Σλούκα και, πιθανότατα, το Ντόρσεϊ. Αν αυτοί καταφέρουν να προσφέρουν σταθερό σκοράρισμα, τότε η ομάδα θα έχει σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να διακριθεί.
Αμυντικά, η Ελλάδα έχει το μέγεθος, την ενέργεια και τους παίκτες για να αντέξει την πίεση, τουλάχιστον στη φάση των ομίλων. Η δυνατότητα να παίξει τόσο man to man όσο και ζώνη, χάρη στους ψηλούς και αθλητικούς παίκτες της, δίνει στον κόουτς Σπανούλη εναλλακτικές για να προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε αγώνα.
Η ψυχή των Ελλήνων αθλητών είναι αδιαμφισβήτητη, για αυτό δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει την πιθανότητα για μια καλή πορεία για την Εθνική. Αλλά βλέποντάς την σε ορισμένες στοιχηματικές να είναι μέχρι και 5ο φαβορί για την κατάκτηση είναι… άλλο πράγμα. Μακάρι να κάνει μια καλή πορεία και «να τρυπήσει» το ταβάνι της (που θεωρώ πως είναι τα προημιτελικά), αλλά το σενάριο της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ μάλλον δεν συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες.
