Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα αρκετά πιο περίπλοκο από όσο νομίζουμε. Εμείς μπορούμε να δούμε, να αλληλεπιδράσουμε και να ερμηνεύσουμε μόνο όσα βλέπουμε εντός των τεσσάρων γραμμών κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Όμως, το ποδόσφαιρο είναι πολλά παραπάνω από αυτό.
Στον αθλητισμό οι ισορροπίες ανατρέπονται σχετικά εύκολα. Πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο όπου τα απρόοπτα συμβαίνουν με μεγάλη συχνότητα. Αυτό ισχύει και για τους ίδιους τους αθλητές. Πόσα ταλέντα έχουν χαθεί στην αφάνεια όλα αυτά τα χρόνια; Στον αντίποδα, πόσοι ποδοσφαιριστές έχουν προκύψει από το πουθενά, όσο αδόκιμη και αν είναι αυτή η φράση; Είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή, ειδικότερα σε νεαρή ηλικία.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μα προφανώς γιατί στις 10/10, το καλύτερο δεκάρι στην ιστορία του βελγικού ποδοσφαίρου, ο Έντεν Αζάρ ανακοίνωσε την απόσυρση του από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ο Αζάρ είναι μόλις 32 ετών, αλλά εδώ και λίγα χρόνια δεν βρισκόταν στο κορυφαίο επίπεδο που μας είχε συνηθίσει.
Λιλ: η πρώτη ομάδα που αναγνώρισε το ταλέντο του
Ο Αζάρ είχε δείξει ήδη από πολύ νωρίς το πόσο ικανός ήταν με τη μπάλα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η Λιλ κινήθηκε γρήγορα για την απόκτησή του στην ηλικία των 16 ετών, το 2005. Το ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα άργησε λίγο να συμβεί, και όταν συνέβη ήταν αποτέλεσμα της απουσίας παικτών σε διεθνείς υποχρεώσεις με τις εθνικές τους ομάδες. Τη σεζόν 2007-2008 κατέγραψε μόλις τρεις ολιγόλεπτες συμμετοχές με την πρώτη ομάδα, με τον ίδιο να αγωνίζεται, κυρίως, στη δεύτερη ομάδα, αλλά και την Κ-18.
Χρειάστηκε να φτάσει η σεζόν 2008-2009 για να δοθεί η ευκαιρία στον Αζάρ να δείξει το ταλέντο του. Ο Ρούντι Γκαρθία είναι αυτός που τον μονιμοποίησε στην πρώτη ομάδα και δικαιώθηκε κατευθείαν. Την ίδια χρονιά, ο Αζάρ κατέγραψε 1200 αγωνιστικά λεπτά, 4 γκολ και 2 ασίστ. Οι αριθμοί αυτοί ήταν αρκετοί για να του δώσουν το βραβείο του καλύτερου νέου παίκτη – ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του γαλλικού πρωταθλήματος που κάποιος που δεν γεννήθηκε στη Γαλλία το κατάφερε.
Την επόμενη χρονιά οι αριθμοί του ήταν ακόμα καλύτεροι, δείχνοντας πως ήταν έτοιμος να κάνει το βήμα παραπάνω. 5 γκολ, 10 ασίστ και δεύτερο βραβείο καλύτερου νέου παίκτη. Το σημαντικό ήταν πως τη σεζόν 2009-2010, η Λιλ αγωνίστηκε σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με τον Αζάρ να διαπρέπει και μεγάλα κλαμπ να τον έχουν στη λίστα τους. Ο ίδιος, όμως, δήλωσε στο τέλος της χρονιάς ότι δεν ήταν έτοιμος να φύγει από τη Λιλ και τη Γαλλία.
Η χρονιά που άλλαξε για πάντα την πορεία του Αζάρ ήταν η σεζόν 2011-2012. Την προηγούμενη χρονιά κατέκτησε το νταμπλ στη Γαλλία και το βραβείο του καλύτερου ποδοσφαιριστή, αλλά το 2012 σημείωσε 20 γκολ και μοίρασε 18 ασίστ στο γαλλικό πρωτάθλημα, κάνοντας την Τσέλσι να τον αγοράσει εκείνο το καλοκαίρι.
Τσέλσι: η περίοδος καταξίωσης σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο
Στην Αγγλία αποτέλεσε έναν από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του 21ου αιώνα. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, δύο Γιουρόπα Λιγκ, ένα Λιγκ Καπ Αγγλίας και ένα Κύπελλο Αγγλίας. Παράλληλα, αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς για την Τσέλσι και για την Πρέμιερ Λιγκ τη σεζόν 2014-2015, σε μία σεζόν που περιελάμβανε πρωτάθλημα και Λιγκ Καπ με τον ίδιο να αριθμεί 14 γκολ και 10 ασίστ στην Premier.
Αν εξαιρέσει κανείς τη σεζόν 2015-2016, όταν ο Αζάρ δεν ήταν στα καλύτερά του, όλες τις υπόλοιπες χρονιές είχε διψήφιο αριθμό γκολ+ασίστ. Μπορεί να μην έβγαινε κάθε χρονιά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Τσέλσι, αλλά ήταν ο πιο επικίνδυνος και ο πιο επιδραστικός ποδοσφαιριστής της στο μεσοεπιθετικό τομέα. Το μόνο που του έλειψε από την καριέρα του στην Τσέλσι ήταν ένα Τσάμπιονς Λιγκ. Οι αριθμοί του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι αρκετά μικροί για την ποιότητα του Αζάρ, καθώς στην Τσέλσι δεν ξεπέρασε τα 3 γκολ και τις 4 ασίστ που κατέγραψε τη σεζόν 2017-2018.
Ρεάλ: οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες και το άδοξο φινάλε
Οι εκπληκτικές του επιδόσεις μετουσιώθηκαν σε μία μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2019 για ένα πόσο κοντά στα 150 εκατομμύρια ευρώ. Η Ρεάλ αγόραζε τότε τον αντικαταστάτη του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος αποχώρησε πριν έναν χρόνο για λογαριασμό της Γιουβέντους.
Όμως, η εξέλιξη των πραγμάτων δεν πήγε όπως θα ήθελαν οι δύο πλευρές. Ο Αζάρ σε όλα του τα χρόνια στη Ρεάλ πάλευε με τραυματισμούς και όταν δεν πάλευε έμοιαζε να μην είναι ο ίδιος παίκτης, να μην έχει εκείνη τη σπίθα που βλέπαμε στην Αγγλία. Ίσως φοβόταν μήπως ξανατραυματιστεί, ίσως το περιβάλλον να μην του άφησε περιθώρια να δείξει τα ποδοσφαιρικά του προσόντα.
Πάντως, αυτή η μεταγραφή είναι μάλλον η πιο αποτυχημένη μεταγραφή στην ιστορία της Βασίλισσας, αν αναλογιστεί κανείς τον πακτωλό χρημάτων που δόθηκαν για τον Βέλγο σταρ. Πέρσι κατέγραψε 10 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ φέτος ήταν εκτός πλάνων του Κάρλο Αντσελότι από την προετοιμασία και δεν έχει αγωνιστεί ούτε δευτερόλεπτο.
Σημαντικό κομμάτι στην ιστορία του Αζάρ είναι η Εθνική Βελγίου. Μπορεί να μην έχει κατακτήσει κάποιο τρόπαιο η συγκεκριμένη ομάδα, όμως η «χρυσή φουρνιά» του Βελγίου δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν. Ο ίδιος έδινε πάντα το παρών σε κάθε μεγάλη διοργάνωση με τον ίδιο σκοπό: να φέρει το Βέλγιο στην κορυφή του κόσμου. Και μπορεί να μην το κατάφερε, αλλά αυτό δεν αναιρεί την πολυετή προσφορά του στην εθνική της χώρας του.
Ο Αζάρ δεν ήταν ο παίκτης που θα σου βάλει 40 γκολ ή θα σου μοιράσει 20 ασίστ κάθε χρονιά. Αν κοιτάξει κανείς τα νούμερά του θα πιστέψει ότι πρόκειται για έναν ακόμα μέτριο παίκτη, που είχε απλά κάποιες καλές σεζόν. Όμως, τα νούμερα δεν λένε τα πάντα για έναν ποδοσφαιριστή. Ο Αζάρ, ειδικά στα χρόνια του στην Τσέλσι, ήταν ένας πόλος έλξης για την ομάδα του. Όλοι τον έψαχναν, γνωρίζοντας ότι μπορεί να τα βάλει με όλη την αντίπαλη άμυνα. Ήταν μαγευτικός ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε να ντριπλάρει, να κινηθεί ανάμεσα σε πολλούς παίκτες και να κάνει το απροσδόκητο.
Αρκετοί από τους αντιπάλους του έχουν παραδεχτεί ότι ήταν από τους πιο δύσκολους παίκτες που έχουν αντιμετωπίσει στην καριέρα τους. Και μπορεί οι αριθμοί του να μην είναι εκθαμβωτικοί, όμως σας διαβεβαιώ ότι αν δείτε ορισμένα στιγμιότυπα θα καταλάβετε για πόσο μοναδικό ποδοσφαιριστή πρόκειται.
Ο Αζάρ είναι ένας από τους λόγους που άρχισα να παρακολουθώ συστηματικά ποδόσφαιρο. Μου άρεσε το στιλ του, ο τρόπος με τον οποίο τρομοκρατούσε τις αντίπαλες άμυνες. Πάντοτε με ενθουσίαζε ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσαμε να τα βάλει με όλη την αντίπαλη ομάδα. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε στην καριέρα του ήταν το ποδοσφαιρικό «ξύλο» που δέχτηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Και μας τα έλεγε ο Μουρίνιο: «Το αγόρι είναι σταθερό και σωματικά δυνατό, αντιστέκεται στα χτυπήματα, αλλά αν δεν προστατευτεί, νομίζω ότι μπορεί να έρθει η μέρα που δεν θα τον έχουμε πια στη δράση». Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χάσουμε για τον ίδιο λόγο και άλλους σπουδαίους ποδοσφαιριστές.
