18 Αυγούστου 2020
Μέσα στο καλοκαίρι οι κυκλοφορίες ήταν αρκετά αραιές με αποκορύφωμα το Ghost of Tsushima και Paper Mario. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι η χαρά του Gamer που παίζει παιχνίδια του παρελθόντος που έχουν μείνει στο ράφι. Έτσι πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με το Ea Access. Κατά την γραφή αυτού το άρθρου η Ea ανακοίνωσε ότι αλλάζει το όνομα του Ea Access σε Ea Play
Τον μήνα μου τον ξεκίνησα με το Need for Speed Heat, το νέο παιχνίδι το διάσημο racing Franchise. Αρχικά, πρέπει να αναφέρω πως δεν είμαι μεγάλος λάτρης των racing game αλλά εκτιμώ τα καλά παιχνίδια ανεξάρτητα από το είδος τους. Το Need for Speed Heat είναι ένα πάρα πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι, ωστόσο δεν είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Η ιστορία είναι πάρα πολύ μέτρια αλλά σε εμένα που διάλεξα γυναικείο χαρακτήρα μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον απ’ ότι θα ήταν αν διάλεγα ανδρικό. Το concept με το Street Racing και με το γεγονός ότι σε κυνηγούν αστυνομικοί δίνει μια διαφορετική πνοή στο Franchise. To open world ήταν κάποιες φορές εκνευριστικό αλλά όχι τόσο ώστε να χαλάσει την εμπειρία. Το Need for Speed Heat καταλήγει με θετικό πρόσημο στο μυαλό μου χωρίς να κάνει την υπέρβαση.
Αμέσως μετά ξεκίνησα το Battlefield One το οποίο με εξέπληξε θετικά. Το Battlefield V έχει κυκλοφορήσει εδώ και πολύ καιρό αλλά ήθελα να ζήσω την εμπειρία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το Single Player ήταν πάρα πολύ κάλο έχοντας 5 διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο παιχνίδι ποτέ δεν είσαι ο ήρωας ή νιώθεις ότι έχεις θέση ισχύος, αλλά είσαι ένα από τα πολλά γρανάζια που βοήθησαν στη εξέλιξη του Μεγάλου Πολέμου. Το ίδιο συναίσθημα είχα και στο Multiplayer, αφού τα Match είναι 32 ενάντιων 32 σε έναν τεράστιο χάρτη προσπαθώντας να κατακτήσεις κάποιες βάσεις ακριβώς όπως και στην πραγματικότητα, αφού ο Α Παγκόσμιος ήταν στατικός πόλεμος.
Μια από τις μεγάλες εκκρεμότητες που είχα είναι το Mirrors Edge Catalyst. Το πρώτο παιχνίδι στο Xbox 360 το είχα λατρέψει: ήταν μια νέα εμπειρία και νέο genre first-person parkour. Μετά από δέκα χρόνια η Dice έκανε επιτέλους νέο παιχνίδι στη σειρά το οποίο τελικά εμπορικά δεν πήγε και πολύ καλά. Ωστόσο εγώ το Catalyst το λάτρεψα με την ανανεωμένη ιστορία και τους φοβερούς μηχανισμούς Parkour και το πολύ ανανεωμένο open world με πολύ εθιστικά time trials. Το βασικό χαρακτηριστικό των Mirrors Edge είναι το ιδιαίτερο εικαστικό τους το οποίο έχει εξελιχθεί πάρα πολύ στο Catalyst. Αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο Mirros Edge όσο περιμένουμε με ανυπομονησία τη νέα περιπέτεια της Faith.
Επόμενα παιχνίδια ήταν τα Unravel και Unravel Two. Μοναδικές εμπειρίες ήταν και τα δύο, ειδικά το πρώτο το οποίο με ταξίδεψε με τη μαγευτική του ιστορία σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι platfroming μηχανισμοί του είναι αντάξιες με του Limbo/Inside και οι κλωστές δημιουργούν πολύ έξυπνους γρίφους. Το δεύτερο παιχνίδι εμπλουτίζεται και με έναν δεύτερο παίχτη που προωθεί το coop, ωστόσο πολλές φορές έγινε επαναλαμβανόμενο και έχοντας παίξει και coop και single, μπορώ να πω πως το coop ήταν λίγο αχρείαστο, αλλά όχι κακό. Ειδικά το πρώτο Unravel αξίζει την προσοχή σας.
Μικρή παρένθεση ήταν το Sea of Solitude το οποίο ανήκει στη σειρά Ea originals δηλαδή indie games με χρηματοδότηση της Ea. Δεν θέλω να πω πολλά για αυτό γιατί είναι μικρό και δεν θέλω να χαλάσω την εμπειρία σε κανέναν: θα πω μόνο πως το παιχνίδι έχει πολλά μεταφορικά νοήματα και μαθαίνεις για τη ζωή της πρωταγωνίστριας. Δώστε του μια ευκαιρία αν θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό, είναι μικρό.
Επόμενο στη λίστα μου ήταν το FE, ένα πάρα πολύ γλυκό platformer το οποίο βασίζεται στις φωνές των ζώων και στις σχέσεις μεταξύ αυτών. Το paltfroming του είναι πολύ ιδιαίτερο ξεκλειδώνοντας κάποιες νέες δυνάμεις και αποκτώντας νέες φωνές ζώων. Τα collectibles δίνουν λίγο περισσότερο βάθος στο παιχνίδι πέρα από τη βασική ιστορία. Και εδώ την παράσταση κλέβει το εικαστικό του, τα χρώματα και τα πλάσματα είναι πάρα πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιχνίδια. Όταν έπαιζα, μου άρεσε πολύ αλλά δυστυχώς πέρα από το εικαστικό, το παιχνίδι ξεχνιέται εύκολα.
Λίγο άγγιξα τα αθλητικά παιχνίδια της Ea, όπως το UFC, FIFA και Madden. Περισσότερο με τράβηξε το Ufc και για πρώτη φορά έκατσα να παίξω Ufc, χωρίς να έχω καθόλου γνώμη για το άθλημα. Το Ufc με διασκέδασε αρκετά αλλά όχι σε βαθμό να κάτσω να εμβαθύνω με τα modes του παιχνιδιού, μόνο λίγο με το Career. Όσο για τα άλλα δυο Fifa και Madden με άφησαν απλά αδιάφορο χωρίς να έχω και ιδιαίτερες απαιτήσεις για τα παιχνίδια. Tο επόμενο Ufc βγαίνει μέσα στις επόμενες μέρες, ενώ το Fifa Madden όχι.
H αγωνία μου να δω γιατί ένα παιχνίδι μπορεί να δεχτεί τόσο hate, με οδήγησε στο Anthem. Οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού μου φάνηκαν πολύ καλές: ιδιαίτερα το concept με τις ιπτάμενες στολές και με τους πολύ καλούς μηχανισμούς στα όπλα. Όταν το παιχνίδι μπήκε στη ρουτίνα του δεν παίζεται, πολύ κάκο open world με πολλές main αποστολές να σε αναγκάζουν να ψάχνεις αντικείμενα στο open world. Η δομή του και το τέλος του ήταν απλά απογοητευτικά, ενώ η ιστορία του ήταν απλά καλή. Αν θελετε να δείτε πως μοιάζει ένα κακοσχεδιασμένο παιχνίδι δοκιμάστε το, αλλιώς αποφύγετε το.
Παραμένουμε Bioware με το Dragon Age Inquisition. Παλιό και ξεχασμένο παιχνίδι αλλά καθόλου κακό Rpg. Οι μηχανισμοί στο open world είναι καταπληκτικοί και στο rpg στοιχείο. Η ιστορία σε κάποια σημεία ήταν αρκετά καλή και σε άλλα ήταν απλά κακή. Δυστυχώς ακόμα κι αν ήταν game of year του 2014, το παιχνίδι πέρασε απαρατήρητο αδίκως. Το παιχνίδι μου άρεσε πολύ παρόλο που δεν φτάνει το Dragon Age Origins, αλλά κατευχαριστήθηκα τις 60 ώρες που έπαιξα και βυθίστηκα στον κόσμο του και στους πολύ ωραία στημένους χαρακτήρες.
Τέλος υπάρχουν κάποια παιχνίδια που είχα παίξει εδώ και καιρό όπως το Titanfall 2, A Way Out, Mass Effect Andromeda και Star Wars Battlefront 2. Όλα τα παραπάνω αξίζει να τα δείτε, εκτός ίσως από το Mass Effect. Γενικά η Ea Access συνδρομή αξίζει αν καθίσετε να ασχοληθείτε έναν μήνα με όλα και μετά την ακυρώσετε και στις τρεις πλατφόρμες. Ωστόσο μεγαλύτερη αξία έχει η υπηρεσία στο Xbox οπότε αν έχετε Xbox και θέλετε να ασχοληθείτε για έναν-δυο μήνες, επενδύστε άφοβα. Όσον αφορά για την PS4 έκδοση, πρέπει να καθίσετε να αναλογιστείτε πόσο πολύ θέλετε να παίξετε τα παιχνίδια που υπάρχουν εκεί και πόσο χρόνο έχετε στη διάθεσή σας.
Γράφει ο Νίκος Αποστολίδης
Μέσα στο καλοκαίρι οι κυκλοφορίες ήταν αρκετά αραιές με αποκορύφωμα το Ghost of Tsushima και Paper Mario. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι η χαρά του Gamer που παίζει παιχνίδια του παρελθόντος που έχουν μείνει στο ράφι. Έτσι πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με το Ea Access. Κατά την γραφή αυτού το άρθρου η Ea ανακοίνωσε ότι αλλάζει το όνομα του Ea Access σε Ea Play
Τι είναι το EA Access/Ea Play;
To Ea Access είναι η συνδρομητική υπηρεσία της Ea η οποία προσφέρει μια βιβλιοθήκη πολλών παιχνιδιών δωρεάν με την αγορά της υπηρεσίας καθώς και κάποιες εκπτώσεις στα online stores. Τα παιχνίδια κατεβαίνουν στην κονσόλα ή στο pc και η πρόσβαση ισχύει μέχρι τη λήξη της συνδρομής. Στη βιβλιοθήκη ανά κάποιους μήνες προστίθενται νέα παιχνίδια, πρόσφατα παιχνίδια χωρίς να αφαιρούνται. Το EA Access είναι διαφορετικό ανάλογα με την πλατφόρμα, στο Pc η συνδρομή χωρίζεται στο Origin Access και Origin Access Premier: το πρώτο είναι σαν τις κονσόλες με παρόμοιες βιβλιοθήκες με όλα τα παιχνίδια που υποστηρίζονται στο Pc. To Premier είναι ακριβότερο αλλά έχει πολύ περισσότερα παιχνίδια, όχι μόνο της Ea, αλλά και third party και καινούργια παιχνίδια όπως το Star Wars Jedi Fallen Order. Στο Xbox η βιβλιοθήκη είναι αρκετά ικανοποιητική, καθώς το Xbox One υποστηρίζει παιχνίδια του Xbox 360. Ωστόσο, στο PS4 η βιβιλιοθήκη είναι πολύ περιορισμένη καθώς έχει παιχνίδια μόνο της τρέχουσας γενιάς. Η μηνιαία συνδρομή είναι 4 ευρώ ή 25 ευρώ το έτος για όλα εκτός από το Premier, το οποίο είναι 15 ευρώ μηνιαίως και 100 ετησίως.
Τον μήνα μου τον ξεκίνησα με το Need for Speed Heat, το νέο παιχνίδι το διάσημο racing Franchise. Αρχικά, πρέπει να αναφέρω πως δεν είμαι μεγάλος λάτρης των racing game αλλά εκτιμώ τα καλά παιχνίδια ανεξάρτητα από το είδος τους. Το Need for Speed Heat είναι ένα πάρα πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι, ωστόσο δεν είναι κάτι παραπάνω από αυτό. Η ιστορία είναι πάρα πολύ μέτρια αλλά σε εμένα που διάλεξα γυναικείο χαρακτήρα μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον απ’ ότι θα ήταν αν διάλεγα ανδρικό. Το concept με το Street Racing και με το γεγονός ότι σε κυνηγούν αστυνομικοί δίνει μια διαφορετική πνοή στο Franchise. To open world ήταν κάποιες φορές εκνευριστικό αλλά όχι τόσο ώστε να χαλάσει την εμπειρία. Το Need for Speed Heat καταλήγει με θετικό πρόσημο στο μυαλό μου χωρίς να κάνει την υπέρβαση.
Αμέσως μετά ξεκίνησα το Battlefield One το οποίο με εξέπληξε θετικά. Το Battlefield V έχει κυκλοφορήσει εδώ και πολύ καιρό αλλά ήθελα να ζήσω την εμπειρία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το Single Player ήταν πάρα πολύ κάλο έχοντας 5 διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο παιχνίδι ποτέ δεν είσαι ο ήρωας ή νιώθεις ότι έχεις θέση ισχύος, αλλά είσαι ένα από τα πολλά γρανάζια που βοήθησαν στη εξέλιξη του Μεγάλου Πολέμου. Το ίδιο συναίσθημα είχα και στο Multiplayer, αφού τα Match είναι 32 ενάντιων 32 σε έναν τεράστιο χάρτη προσπαθώντας να κατακτήσεις κάποιες βάσεις ακριβώς όπως και στην πραγματικότητα, αφού ο Α Παγκόσμιος ήταν στατικός πόλεμος.
Μια από τις μεγάλες εκκρεμότητες που είχα είναι το Mirrors Edge Catalyst. Το πρώτο παιχνίδι στο Xbox 360 το είχα λατρέψει: ήταν μια νέα εμπειρία και νέο genre first-person parkour. Μετά από δέκα χρόνια η Dice έκανε επιτέλους νέο παιχνίδι στη σειρά το οποίο τελικά εμπορικά δεν πήγε και πολύ καλά. Ωστόσο εγώ το Catalyst το λάτρεψα με την ανανεωμένη ιστορία και τους φοβερούς μηχανισμούς Parkour και το πολύ ανανεωμένο open world με πολύ εθιστικά time trials. Το βασικό χαρακτηριστικό των Mirrors Edge είναι το ιδιαίτερο εικαστικό τους το οποίο έχει εξελιχθεί πάρα πολύ στο Catalyst. Αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο Mirros Edge όσο περιμένουμε με ανυπομονησία τη νέα περιπέτεια της Faith.
Επόμενα παιχνίδια ήταν τα Unravel και Unravel Two. Μοναδικές εμπειρίες ήταν και τα δύο, ειδικά το πρώτο το οποίο με ταξίδεψε με τη μαγευτική του ιστορία σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι platfroming μηχανισμοί του είναι αντάξιες με του Limbo/Inside και οι κλωστές δημιουργούν πολύ έξυπνους γρίφους. Το δεύτερο παιχνίδι εμπλουτίζεται και με έναν δεύτερο παίχτη που προωθεί το coop, ωστόσο πολλές φορές έγινε επαναλαμβανόμενο και έχοντας παίξει και coop και single, μπορώ να πω πως το coop ήταν λίγο αχρείαστο, αλλά όχι κακό. Ειδικά το πρώτο Unravel αξίζει την προσοχή σας.
Μικρή παρένθεση ήταν το Sea of Solitude το οποίο ανήκει στη σειρά Ea originals δηλαδή indie games με χρηματοδότηση της Ea. Δεν θέλω να πω πολλά για αυτό γιατί είναι μικρό και δεν θέλω να χαλάσω την εμπειρία σε κανέναν: θα πω μόνο πως το παιχνίδι έχει πολλά μεταφορικά νοήματα και μαθαίνεις για τη ζωή της πρωταγωνίστριας. Δώστε του μια ευκαιρία αν θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό, είναι μικρό.
Επόμενο στη λίστα μου ήταν το FE, ένα πάρα πολύ γλυκό platformer το οποίο βασίζεται στις φωνές των ζώων και στις σχέσεις μεταξύ αυτών. Το paltfroming του είναι πολύ ιδιαίτερο ξεκλειδώνοντας κάποιες νέες δυνάμεις και αποκτώντας νέες φωνές ζώων. Τα collectibles δίνουν λίγο περισσότερο βάθος στο παιχνίδι πέρα από τη βασική ιστορία. Και εδώ την παράσταση κλέβει το εικαστικό του, τα χρώματα και τα πλάσματα είναι πάρα πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα παιχνίδια. Όταν έπαιζα, μου άρεσε πολύ αλλά δυστυχώς πέρα από το εικαστικό, το παιχνίδι ξεχνιέται εύκολα.
Λίγο άγγιξα τα αθλητικά παιχνίδια της Ea, όπως το UFC, FIFA και Madden. Περισσότερο με τράβηξε το Ufc και για πρώτη φορά έκατσα να παίξω Ufc, χωρίς να έχω καθόλου γνώμη για το άθλημα. Το Ufc με διασκέδασε αρκετά αλλά όχι σε βαθμό να κάτσω να εμβαθύνω με τα modes του παιχνιδιού, μόνο λίγο με το Career. Όσο για τα άλλα δυο Fifa και Madden με άφησαν απλά αδιάφορο χωρίς να έχω και ιδιαίτερες απαιτήσεις για τα παιχνίδια. Tο επόμενο Ufc βγαίνει μέσα στις επόμενες μέρες, ενώ το Fifa Madden όχι.
H αγωνία μου να δω γιατί ένα παιχνίδι μπορεί να δεχτεί τόσο hate, με οδήγησε στο Anthem. Οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού μου φάνηκαν πολύ καλές: ιδιαίτερα το concept με τις ιπτάμενες στολές και με τους πολύ καλούς μηχανισμούς στα όπλα. Όταν το παιχνίδι μπήκε στη ρουτίνα του δεν παίζεται, πολύ κάκο open world με πολλές main αποστολές να σε αναγκάζουν να ψάχνεις αντικείμενα στο open world. Η δομή του και το τέλος του ήταν απλά απογοητευτικά, ενώ η ιστορία του ήταν απλά καλή. Αν θελετε να δείτε πως μοιάζει ένα κακοσχεδιασμένο παιχνίδι δοκιμάστε το, αλλιώς αποφύγετε το.
Παραμένουμε Bioware με το Dragon Age Inquisition. Παλιό και ξεχασμένο παιχνίδι αλλά καθόλου κακό Rpg. Οι μηχανισμοί στο open world είναι καταπληκτικοί και στο rpg στοιχείο. Η ιστορία σε κάποια σημεία ήταν αρκετά καλή και σε άλλα ήταν απλά κακή. Δυστυχώς ακόμα κι αν ήταν game of year του 2014, το παιχνίδι πέρασε απαρατήρητο αδίκως. Το παιχνίδι μου άρεσε πολύ παρόλο που δεν φτάνει το Dragon Age Origins, αλλά κατευχαριστήθηκα τις 60 ώρες που έπαιξα και βυθίστηκα στον κόσμο του και στους πολύ ωραία στημένους χαρακτήρες.
Τέλος υπάρχουν κάποια παιχνίδια που είχα παίξει εδώ και καιρό όπως το Titanfall 2, A Way Out, Mass Effect Andromeda και Star Wars Battlefront 2. Όλα τα παραπάνω αξίζει να τα δείτε, εκτός ίσως από το Mass Effect. Γενικά η Ea Access συνδρομή αξίζει αν καθίσετε να ασχοληθείτε έναν μήνα με όλα και μετά την ακυρώσετε και στις τρεις πλατφόρμες. Ωστόσο μεγαλύτερη αξία έχει η υπηρεσία στο Xbox οπότε αν έχετε Xbox και θέλετε να ασχοληθείτε για έναν-δυο μήνες, επενδύστε άφοβα. Όσον αφορά για την PS4 έκδοση, πρέπει να καθίσετε να αναλογιστείτε πόσο πολύ θέλετε να παίξετε τα παιχνίδια που υπάρχουν εκεί και πόσο χρόνο έχετε στη διάθεσή σας.
Γράφει ο Νίκος Αποστολίδης 
