– Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό και με το άλμα εις ύψος;
– Ξεκίνησα σε πολύ μικρή ηλικία να ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Γυρω στα 4 μου χρόνια. Πάντα μου άρεσαν τα αθλήματα, και επειδή μεγάλωσα σε χωριό, ξέρεις όλα τα παιδάκια παίζαμε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλευ, ό,τι υπήρχε. Επομένως ξεκίνησα έτσι. Με το ύψος ξεκίνησα να έχω επαφή όταν είδα τον Κυριάκο Ιωάννου στον Άγιο Κοσμά και επειδή είχα ζηλέψει, Ε’ Δημοτικού τότε, ξεκίνησα εκείνη την ώρα, με το που τελείωσε δηλαδή ο Κυριάκος πήγα εγώ, με θράσος (γελάει) και πέρασα το ύψος μου. Πέρασα δηλαδή το 1.50. Μετά είπε ο Κυριάκος στον θείο μου να ξεκινήσω προπονήσεις, και έτσι ξεκίνησα Β’-Γ΄Γυμνασίου στο Λουτράκι.
«Δεν είχα καταλάβει ότι είχα κερδίσει. Νόμιζα ήμουνα 4ος»
– Το 2018 κατέκτησες το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Τι θυμάσαι σήμερα από αυτήν την εμπειρία; Eπηρέασε την μετέπειτα πορεία σου;
– Απερίγραπτα συναισθήματα. Θυμάμαι πως δεν είχα καταλάβει ότι είχα κερδίσει. Νόμιζα ότι ήμουν τέταρτος, και μου το είπε ένας συναθλητής μου από άλλη χώρα. Ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα που δεν μπορείς να τα περιγράψεις εύκολα. Αρχικά δεν υπήρξαν κάποιοι προηγούμενοι Έλληνες αθλητές στον στίβο που να είχαν κατακτήσει το χρυσό ή να είχαν βγει δεύτεροι και τρίτοι τα προηγούμενα χρόνια, εκτός από τον Ιακωβάκη που είχε κερδίσει 20 χρόνια πριν από εμένα.
Είναι ένα συναίσθημα επομένως που δεν έχεις καταλάβει τι έχεις κάνει. Μετέπειτα, υπάρχουν και θετικά και αρνητικά. Δηλαδή όταν δεν είσαι έφηβος και είσαι ενήλικας πλέον, αλλά στην ουσία παραμένεις έφηβος σαν αθλητής επηρεάζεται αρκετά η ψυχολογία. Σου πέφτει ένα μεγάλο βάρος, γιατί νομίζεις ότι πρέπει να βγεις μπροστά και στους άνδρες, που είναι τελείως διαφορετικά. Τώρα που έχω μεγαλώσει το καταλαβαίνω.
Είναι διαφορετικά επίπεδα. Παίρνεις όμως και πολλά θετικά και εξαρτάται από το πώς ο καθένας θα αντιμετωπίσει την κατάσταση. Έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Δεν μπορώ να πω ότι δεν πιέστηκα, και δεν είπα πως θέλω να κερδίσω και στους άνδρες. Δεν γίνεται όμως αυτό. Ελάχιστοι το έχουν καταφέρει. Πεισμώνεις όμως παραπάνω, ξέρεις ότι αξίζεις να συνεχίσεις.
– Και σήμερα όντας μόλις 25 χρόνων και μάλιστα με ένα πρόσφατο ατομικό ρεκόρ ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
– Να πάω στους Ολυμπιακούς, αφού δεν πήγα πέρυσι (Γελάει). Να κάνω κι άλλα ατομικά ρεκόρ. Να συμμετέχω σε μεγάλες διοργανώσεις, σε πανευρωπαικά, σε παγκόσμια, στους τελικούς. Όχι μόνο να πηγαίνω. Σαφώς και είναι επιτυχία, αλλά θέλω να μπω στους τελικούς γιατί έχω μείνει για μια θέση τρεις φορές εκτός.
-Συνδυάζονται οι σπουδές και ο αθλητισμός υψηλού επιπέδου;
-Συνδυάζονται άμα θες. Εγώ δεν το έχω καταφέρει. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που το έχει με το πρόγραμμα, εκτός από αυτό της προπόνησης. Με βάση αυτό συνδυάζω τα υπόλοιπα. Δηλαδή όταν κάνω προπόνηση είμαι πολύ συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω και όσον αφορά το σώμα μου, και το δουλεύω καθημερινά στο κεφάλι μου. Τώρα πηγαίνω στα ΤΕΦΑΑ, που έχει υποχρεωτικά μαθήματα, όμως δεν είναι τόσο πρακτικό καθώς η Θέρμη είναι αρκετά μακριά και είναι δύσκολο να συνδυάσω τις προπονήσεις μου με τα μάθημα.
Επίσης οι αγώνες πέφτουν πάνω στην εξεταστική που επίσης δεν είναι βολικό. Λόγω του στίβου, εμείς κάνουμε πολλά διεθνή μίτινγκ που πρέπει να πηγαίνω αν θέλω να είμαι στην εθνική ομάδα. Επομένως ταξιδεύω και δεν δικαιολογούνται αυτά στο πανεπιστήμιο. Έχω δει όμως ανθρώπους που μπορούν και τα συνδυάζουν και βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο αλλά δεν κρύβομαι, δεν είμαι ένας από αυτούς. Σίγουρα κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις.
«Μην τα παρατάς εύκολα»
– Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους νέους που ευελπιστούν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τον αθλητισμό αλλά και τους λάτρεις του γενικότερα;
– Κλασικό, αλλά ισχύει πάρα πολύ, μην τα παρατάς εύκολα. Δεν θα σου δώσει ποτέ χαρά κάτι που δεν θα ποθήσεις.
Συνέντευξη: Ελευθερία Καραμέρη
