Το να υποστηρίζεις, να αγαπάς και να ακολουθείς την αγαπημένη σου ομάδα σε όποιο γήπεδο και αν αγωνίζεται είναι κάτι ωραίο που προκαλεί η μαγεία του αθλητισμού αρκεί να μην φτάνει στο σημείο εκδήλωσης φαινομένων βίας, ρατσισμού και καταστροφής της δημόσιας περιουσίας.
Εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, ρίψη φωτοβολίδων καπνογόνων, συμπλοκές με τις αστυνομικές δυνάμεις, ξύλο, διακοπή αγώνα, συλλήψεις, τιμωρία ομάδας. Αυτό το σκηνικό παρακολουθήσαμε μία ακόμη φορά στην χώρα μας στην πρόσφατη αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με τον Άρη στο γήπεδο της Τούμπας.
Ένα γεγονός που ακολούθησε, μετά την διπλή διακοπή στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναικό στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης μετά από ρίψη καπνογόνων, την ίδια σεζόν. Δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις. Μία σύντομη αναζήτηση στο google θα ξεθάψει πολλές πίκρες του παρελθόντος αποκαλύπτοντας μία μάστιγα που μοιάζει να μην έχει τελειωμό.
Και το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής: Γιατί; Ποιος ο λόγος; Όλοι μας έχουμε στεναχωρηθεί ή απογοητευτεί για κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα, μία πικρή ήττα της ομάδας μας ή την άσχημη αγωνιστική της εικόνα. Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν δικαιολογούν τα σκηνικά που παρακολουθήσαμε πρόσφατα.
Αγαπητέ οπαδέ λοιπόν, πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβεις. Πριν ξεκινήσεις να εισβάλλεις στο γήπεδο για να τα καταστρέψεις όλα, πριν φύγουν από τα χέρια σου καπνογόνα και φωτοβολίδες με στόχο κάποιον άλλον άνθρωπο, πριν ξυλοκοπήσεις κάποιον επειδή υποστήριζε άλλη ομάδα από την δική σου, σκέψου.
Σκέψου την οικογένεια σου, τους δικούς σου ανθρώπους που δεν θα σε βρουν σπίτι εκείνη την ημέρα γιατί πιθανόν να βρίσκεσαι στο κρατητήριο. Σκέψου και σεβάσου τους χιλιάδες συνοπαδούς σου που βρέθηκαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα που εσύ διέκοψες, και ας μην ήταν το αποτέλεσμα και η τελική έκβαση του αυτό που θα ήθελαν. Σκέψου την ομάδα σου που θα βρεθεί εκτεθειμένη μπροστά στις ποινές που ορθώς θα της επιβληθούν (η βαρύτητα τους αποτελεί μία ξεχωριστή συζήτηση) επειδή εσύ δεν μπόρεσες να συγκρατήσεις την τυφλή οργή σου.
Αναλογίσου τις συνέπειες των πράξεων σου. Εξαιτίας σου τα γήπεδα θα είναι άδεια, και όταν θα γεμίζουν κανείς δεν θα νιώθει ασφαλής. Αποτελείς απειλή για τους γύρω σου, για την ομάδα σου, για το άθλημα το ίδιο. Πρέπει να καταλάβεις κάποια στιγμή ότι μέσα από τα επεισόδια που προκαλείς βάζεις και εσύ ο ίδιος ένα ακόμη λιθαράκι στηn μη αναβάθμιση του αθλητισμού σε αυτήν την χώρα.
Τέλος, όσον αφορά το ζήτημα των ελέγχων και των ποινών θα ήθελα να θίξω τα εξής. Εφόσον, η κατάσταση στα ελληνικά γήπεδα και ιδιαίτερα σε αγώνες «ντέρμπι» είναι γνωστή, τα μέτρα και οι έλεγχοι κατά την είσοδο οφείλουν να είναι αυστηρότεροι προκειμένου να περιοριστεί η αθρόα μετακίνηση οπαδών-χούλιγκανς.
Επίσης, πρέπει κάποια στιγμή αυτή η ατιμωρησία απέναντι σε υποθέσεις χουλιγκανισμού να σταματήσει. Οι ποινές που επιβάλλονται για τέτοιου είδους επεισόδια συνήθως είναι «ελαφριές» ή δεν υπάρχουν καθόλου. Οφείλουμε κάποια στιγμή να αντιληφθούμε ότι οι ακραίες οπαδικές συμπεριφορές χρειάζονται και τα αντίστοιχα σοβαρά μέτρα ελέγχου και καταστολής.
Οι τιμωρίες που επιβάλλονται από τις αρμόδιες αρχές και την πολιτεία τόσο στους πρωταίτιους τέτοιων περιστατικών όσο και στις ίδιες τις ομάδες πρέπει να είναι αυστηρότερες προκειμένου και οι ίδιες οι ΠΑΕ να συνειδητοποιήσουν την σοβαρότητα της κατάστασης και να λάβουν δραστικότερα μέτρα. Τα γήπεδα οφείλουν να είναι χώροι ασφαλείς και όχι πεδία μάχης, γιατί αθλητισμός σημαίνει πάνω από όλα σεβασμός και αυτό είναι κάτι που συχνά-πυκνά ξεχνάμε.
