Συνεχίζονται τα ΑΕΚ Blog στο DREAM ON-line, με τον απολογισμό των δύο πρώτων αγωνιστικών.
Τέλος έλαβαν οι δύο πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος για την «Ένωση», μαζεύοντας συνολικά τέσσερις βαθμούς από τα παιχνίδια με ΟΦΗ και Λαμία. Κανείς δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος, κανείς δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος και κανείς δεν πρόκειται να παραμείνει ήσυχος μέχρι και το παιχνίδι απέναντι στον Λεβαδειακό την ερχόμενη Κυριακή.
Η πειστική νίκη απέναντι στον ΟΦΗ, «σβήστηκε» χθες από την τεραστίων διαστάσεων γκέλα απέναντι στη Λαμία. Απέναντι σε μια ομάδα με -κυρίως- άπειρο αλλά φιλόδοξο ρόστερ και έναν προπονητή όπου στο τέλος του αγώνα δήλωσε αυτολεξεί ότι «όποιος πίστευε ότι θα έχουμε τέσσερις βαθμούς στις δυο πρώτες αγωνιστικές είναι ψεύτης».
Οι σκέψεις είναι πάρα πολλές, όπως και τα κείμενα που έχουν γραφτεί σε αυτές τις «σκάρτες» 24 ώρες μετά τη λήξη του αγώνα. Κάποια πράγματα όμως οφείλουν να μπουν σε μια σειρά, όσο δύσκολο και αν είναι να συμβεί αυτό στην πράξη.
ΑΕΚ Blog: Τι είδαμε στα δύο πρώτα παιχνίδια;
Ξεκινώντας από τον αγώνα με τον ΟΦΗ, είδαμε μια ΑΕΚ που πήγε να «θυμίσει» την αλέγρα ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα. Την ΑΕΚ δηλαδή που ζητάμε να δούμε εδώ και ενάμισι περίπου χρόνο. Είδαμε τον Πήλιο να επανεμφανίζεται μετά από οκτώ μήνες αγωνιστικής απραξίας και να αναδεικνύεται MVP του αγώνα, είδαμε τον Κοιτά να είναι όλο και πιο δραστήριος και κυρίως είδαμε σημαντικούς παίκτες να τίθενται εκτός
αποστολής.
Η απουσία του Χατζισαφί και του Γκατσίνοβιτς από τον αγώνα απέναντι στους Κρητικούς, ήταν αυτό που με χαροποίησε περισσότερο. Αφενός ο Ιρανός βαδίζει ολοταχώς στα 35 του και κρίνεται πλέον ανεπαρκής, αφετέρου ο Σέρβος είναι εδώ και πάρα πολλούς μήνες σκιά του καλού του εαυτού, «παίζοντας» ουσιαστικά με την ψυχική υγεία των φιλάθλων.
Κατά τα λοιπά, είδαμε έναν ΟΦΗ να μην μπαίνει «ποτέ» στον αγωνιστικό χώρο της OPAP Arena, κάνοντας εύκολο το έργο του Δικεφάλου για να ξεκινήσει με το «δεξί» τις υποχρεώσεις του στο πρωτάθλημα.
Έλα όμως που το Σάββατο η Λαμία μπήκε. Ο Μαρίνος Σατσιάς, μπήκε στο ομορφότερο γήπεδο της Ελλάδας, έτοιμος αγωνιστικά και ψυχολογικά να «κόψει» βαθμούς από την ΑΕΚ. Με ένα σύνολο πνευματικά δυνατό, άρτια οργανωμένο αμυντικά, περιμένοντας διακαώς τις ελάχιστες ευκαιρίες που -ήξερε- ότι θα του παρουσιαστούν για να σκοράρει η ομάδα του.
Μια φάση χρειάστηκε, το γκολ το έκανε, ο Φουρτάδο «πάγωσε» το κοινό, βυθίζοντας την ΑΕΚ για ακόμη μια φορά στην εσωστρέφεια. Ήταν δεδομένο ότι η Λαμία μετά το γκολ, θα κλεινόταν ακόμη περισσότερο στα καρέ της. Προ διετίας, κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό.
Για τη σημερινή ΑΕΚ όμως, κάτι τέτοιο ήταν το καλύτερο δυνατό σχέδιο. Βλέποντας τον Δικέφαλο για περισσότερο από 60 λεπτά να ψάχνει τρόπους να διασπάσει την άμυνα, να προσπαθεί να βρει μια σωστή τελική πάσα ή ακόμη να δημιουργήσει μια κλασσική ευκαιρία, ο Σατσιάς κατάλαβε ότι το σχέδιο του απέδωσε.
Ο Άμραμπατ ήταν στα όρια του νευρικού κλονισμού, ο Λιβάι Γκαρσία σημάδευε τα… «πουλιά» που πετούσαν στον ουρανό της Ν. Φιλαδέλφιας, αφήνοντας μόνο του τον Κοιτά ουσιαστικά να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά» με κάποια από τις ατομικές του ενέργειες.
Η είσοδος των Λαμέλα και Ελίασον άλλαξε άρδην το σκηνικό, «δείχνοντας» έτσι στον «Πελάδο», κάποιες βασικές «αρχές» για τη φετινή ΑΕΚ. Από τα δικά τους πόδια δημιούργησε η ΑΕΚ τις καλύτερες ευκαιρίες του αγώνα, από τα πόδια του Αργεντίνου ήρθε η ισοφάριση, ενώ και ο Ελίασον πήγε να ολοκληρώσει την ανατροπή, βλέποντας το σλάλομ του να καταλήγει στο δοκάρι.
Όσο για τον Κοιτά; Θα είναι «έγκλημα» να δούμε τον Γκατσίνοβιτς ξανά αντί του Μαυριτανού, ο οποίος δείχνει να προσαρμόζεται μέσα στο γενικό σύνολο.
ΑΕΚ Blog: «Ήξεις, αφήξεις, ου εν πολέμω θνήξεις»
Μιλώντας περί θετικών και αρνητικών πρωταγωνιστών, είναι δεδομένο ότι πρέπει να γίνει μέχρι το τέλος της μεταγραφικής περιόδου ένα μίνι «ξεσκαρτάρισμα», δεδομένου ότι πλέον η ΑΕΚ δεν έχει να αντιμετωπίσει ευρωπαϊκό «μέτωπο». Το σήριαλ του καλοκαιριού έχει ονοματεπώνυμο Ορμπελίν Πινέδα. Για τον Μεξικανό δεν αναφέρθηκα στο προηγούμενο blog, αλλά έχει έρθει η ώρα να το κάνω.
Ο θυμόσοφος λαός λέει «αν αγαπάς κάποιον άστον να φύγει». Ο Πινέδα αγαπήθηκε από τους οπαδούς της ΑΕΚ, αλλά είναι πασιφανές ότι θέλει να γυρίσει στο Μεξικό. Τα όσα εκτυλίχθηκαν γύρω από το όνομά του, η -υποτιθέμενη- συνομιλία του με τον Ηλιόπουλο και τα … «θα μείνω πρόεδρε, είμαι 100% αφοσιωμένος», είναι ιστορίες για αγρίους. Ο ίδιος ο Ορμπελίν αυτή τη στιγμή, είναι «όμηρος» του συλλόγου. Αν ήταν πράγματι αφοσιωμένος, θα έβγαινε εξ’ αρχής να διαψεύσει τα λόγια του μάνατζέρ του και θα έβαζε από μόνος του τέλος στις όποιες φήμες.
Η κατάσταση έχει ως εξής. Ή τον πουλάς τώρα για επτά, οκτώ εκατομμύρια, ή περιμένεις να τελειώσει και τη φετινή του σεζόν, με την αξία του να πέφτει -τουλάχιστον- στη μισή τιμή. Στις ποδοσφαιρικές ομάδες με «νοημοσύνη» θα ήταν ήδη εκτός πλάνων.
Πάμε στη δεξιά πλευρά της επίθεσης και τον Νορντίν Άμραμπατ. Έναν τύπο σε ηλικία 39 ετών, με άψογη μεν φυσική κατάσταση, με απίστευτη ξεροκεφαλιά δε. Ο Άμραμπατ είναι πολύ καλύτερος game changer στην πρώτη χρονιά του Αλμέιδα, όταν και περνούσε ως αλλαγή στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μαροκινός πλησιάζει τα 40 και κάθε χρονιά που περνάει στην Ένωση βλέπει τον αγωνιστικό του χρόνο να αυξάνεται. Χθες ήταν περισσότερο φανερό από κάθε άλλη φορά.
Ρότα και Άμραμπατ δεν συνεργάζονται σωστά, ενώ από την ώρα που ήλθε ο Ελίασον στη θέση του, η ΑΕΚ έγινε δραστήρια, κινητική και επικίνδυνη. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στην ίδια θέση υπάρχει τόσο ο Πάολο Φερνάντες, όσο και ο Τσιλούλης που ακόμα… αγνοείται.
Για τη θέση του φορ τα είπαμε και την προηγούμενη φορά. Είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει δεύτερο φορ πίσω από τον Γκαρσία, ο οποίος όταν δεν είναι συγκεντρωμένος, εκτός από κακός, είναι οριακά εκνευριστικός. Αυτό που ενισχύει τον εκνευρισμό του κοινού, είναι ότι αυτή τη στιγμή σε θέση φορ έχουν δοκιμαστεί τόσο ο Τσούμπερ, όσο και ο Άμραμπατ, χωρίς φυσικά κανένα μα κανένα αποτέλεσμα.
Ο Ζίνι προφανώς δεν υπολογίζεται και ψάχνει ομάδα να συνεχίσει έστω δανεικός, ενώ η ομάδα σκάουτινγκ ψάχνει ακόμη τον έναν επιθετικό που θα πλαισιώσει ή θα αντικαταστήσει τον Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης. Δεν ξέρω πόσοι παίκτες έχουν περάσει από το «μικροσκόπιο», αλλά το θεωρώ απαράδεκτο να μην είναι συμβατός έστω και ένας από αυτούς. Είναι από μόνο του «προσβλητικό» για την ίδια την ομάδα των σκάουτ.
ΑΕΚ Blog: Ματίας, ακόμη και οι συνεντεύξεις, πλέον δεν λένε τίποτα.
Σε αυτά τα δύο και κάτι χρόνια που ο Ματίας είναι στον πάγκο της «Ένωσης», έβλεπες πάντα μια σπίθα. Μια μανία να διεκδικήσει το καλύτερο δυνατό. Πλέον στα μάτια του, το μόνο που βλέπεις είναι απογοήτευση, σκέψη και θλίψη. Ίσως και ο ίδιος έχει καταλάβει ότι είναι σχεδόν απίθανο να κρατήσει το συμβόλαιό του μέχρι το 2028.
Έχει σίγουρα καταλάβει ότι το κλίμα ενότητας έχει καταστραφεί και ότι ανάμεσά του έχει άτομα που ίσως θα επιθυμούσε να μην έχει. Ίσως όμως πλέον να χάνεται και στις σκέψεις του, μη καταλαβαίνοντας επακριβώς το τι βλέπει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Είναι σχεδόν «κουφό» να δηλώνει δημόσια ότι του άρεσε ο τρόπος που παίξαμε, την ώρα που για σχεδόν 65 λεπτά, η ΑΕΚ ήταν άχρωμη, άοσμη, απροετοίμαστη και αποπροσανατολισμένη.
Δεν θα άλλαζε η παραμικρή γραμμή σε αυτά, ακόμη και αν κέρδιζε εχθές τη Λαμία, διότι πολύ απλά, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν μπορεί να αποτελεί ασπίδα προστασίας για όλους, δεν μπορεί να προτάσσει συνεχώς τα «στήθη» του και να βγαίνει στον «ντάκο» μόνος του. Θέλει στήριξη. Για την ακρίβεια θέλει υποστήριξη, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της χρονιάς. Να θέσει άτομα εκτός πλάνων, ακόμη και αν είναι από αυτά που του έδωσαν το νταμπλ την πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα.
Αυτή τη στιγμή, παίκτες όπως ο Τσούμπερ, ο Γκατσίνοβιτς, ο Πινέδα, ο Χατζισαφί και φυσικά οι Πιζάρο, Στάνκοβιτς, είναι παίκτες «βαρίδια». Παίκτες ψυχολογικά πληγωμένοι , οι οποίοι κάθε φορά που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο, μεταφράζουν την ψυχική τους κατάσταση είτε με μια λάθος πάσα, είτε με κακά μαρκαρίσματα ή με λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις.
Όσο προσπαθεί ο Ματίας να υψώσει την «ασπίδα» του και να τους προστατεύει, τόσο περισσότερο θα καταλήγει να «μιλάει» χωρίς στην ουσία να λέει τίποτα…
ΑΕΚ Blog: Τί γίνεται τώρα;
Το μόνο που μπορεί να γίνει την τρέχουσα περίοδο, είναι η υπομονή, η ψυχραιμία και η σύνεση. Να πάει με όση περισσότερη ψυχολογία μπορεί στην Λιβαδειά, να πάρει το σχεδόν επιβεβλημένο «διπλό» και να πέσει με τα «μούτρα» στην ψυχολογική προετοιμασία και την απόκτηση του φορ.
Ο οργανισμός θα έχει χρόνο να δουλέψει, να κάνει μια εσωτερική ενδοσκόπηση, να αναζητήσει βαθιά μέσα του το τί ακριβώς θα ψάξει από τη φετινή σεζόν, να ξέρουμε και εμείς τι ακριβώς να απαιτούμε από την ομάδα. Είναι επιβεβλημένο να ισορροπήσει ένα ανισοβαρές ρόστερ και μέχρι την επανέναρξη, να ξέρει ότι έχει 26-27 απόλυτα προσηλωμένους παίκτες, για να μπορέσει να πορευθεί μέσα στη σεζόν για το καλύτερο δυνατό.
Αυτά λοιπόν από εμένα για σήμερα. Ραντεβού στα μέσα της επόμενης εβδομάδας, θεωρώντας βέβαιο ότι θα έχουμε αφίξεις, αναχωρήσεις και κυρίως τρεις ακόμη βαθμούς στο «σακούλι» μας. Η σεζόν μπορεί να ξεκίνησε θεόστραβα, αλλά ακόμη υπάρχει χρόνος για διόρθωση.
Απλώς πλέον τελειώνει επικίνδυνα. Από εδώ και πέρα είναι μια ψυχολογική -κυρίως- ανηφόρα που πρέπει να την ανέβουμε όλοι μαζί χέρι – χέρι σαν μια αλυσίδα. Αν αυτή η αλυσίδα σπάσει…καταλαβαίνετε!
