Με μια ματιά στο πλούσιο βιογραφικό της διαπιστώνει κανείς την πληθώρα των ρόλων που έχει αναλάβει κατά τη διάρκεια της πορείας της: μικροβιολόγος, πανεπιστημιακός, από καθηγήτρια έως και αντιπρύτανης, υπεύθυνη σημαντικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων, πρόεδρος του ιδρύματος κρατικών υποτροφιών, Αντιπρόεδρος της Διαβαλκανικής Συνεργασίας Γυναικών του Κέντρου UNESCO και ο κατάλογος συνεχίζει. Είναι ακόμα λογοτέχνης και μάλιστα πολυγραφότατη, με υλικό που ποικίλλει: με επιτυχία έχει πραγματευτεί διάφορες θεματικές όπως η ιστορία του τόπου καταγωγής της, της Κοζάνης, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου καθώς και προσωπικές εμπειρίες & βιώματα.
Συνάντησα την κυρία Ολυμπία Γκίμπα-Τζιαμπίρη ένα απόγευμα της περασμένης άνοιξης και μιλήσαμε για πολλά θέματα που απασχολούν γενικά πολλούς και ειδικά εμένα, ως νέα γυναίκα και φοιτήτρια. Μου απάντησε σε όσα ρώτησα λακωνικά και εύστοχα, ένα απόσπασμα των οποίων συναντάτε στην παρακάτω συνέντευξη καταφέρνοντας να με εμπνεύσει.
Η ομάδα του DREAM ON-Line την ευχαριστεί για τον χρόνο που μας αφιέρωσε!
-Πώς καταφέρατε να εναρμονίσετε τόσες αξιοσημείωτες δράσεις μεταξύ τους και τι είναι τελικά αυτό που μένει;
Κίνητρο οπωσδήποτε είναι η ικανοποίηση της δημιουργίας. Αυτό που μένει είναι η γνώση που είναι βέβαια, για μένα, ενιαία.
-Σίγουρα, σε όποιον πρωτοδιαβάζει για εσάς εντύπωση προκαλεί ότι υπήρξατε η πρώτη γυναίκα αντιπρύτανης του ΑΠΘ. Οπωσδήποτε, υπήρχαν εμπόδια και πριν και κατά την διάρκεια αυτού σας του αξιώματος;
Τα εμπόδια, ειδικά για μία γυναίκα της εποχής μου, ήταν φυσικά πολλά υπήρχαν όμως και οι στόχοι μου. Αυτοί ήταν που με ώθησαν να τα ξεπεράσω.
-Αλλά αυτά φυσικά, δεν περιορίζονταν μόνο στον ρόλο σας ως αντιπρυτάνεως. Πώς καταφέρατε, σε μια εποχή που η γυναίκα ταυτιζόταν αποκλειστικά με ρόλους όπως της μητέρας & της νοικοκυράς, να ξεπεράσετε τα στερεότυπα και να διεκδικήσετε αυτό που θέλατε για εσάς;
Πολύ βασικό είναι ότι πάντα υπήρχε η υποστήριξη της οικογένειάς μου, από το σπίτι. Από μέρους μου υπήρχε σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα και όραμα.
-Και αφού είμαστε στα φεμινιστικά ζητήματα, ερχόμαστε στο κύμα του ελληνικού #metoo που ξέσπασε πρόσφατα; Ποια ήταν η στάση απέναντι σε παρόμοια περιστατικά εκείνη την εποχή;
Και τότε υπήρχαν παρόμοια, μεμονωμένα όμως περιστατικά. Η ευαισθησία του κόσμου ωστόσο δεν ήταν τόσο μεγάλη. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπήρχε τότε τηλεόραση ή τουλάχιστον μόλις πρωτοεμφανιζόταν.
-Θέματα ταμπού: ελληνικά πανεπιστήμια, πανεπιστημιακή αστυνομία. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η μεγαλύτερη παθογένεια του ελληνικού πανεπιστημίου; Μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Δύο είναι οι κυριότερες παθογένειες του πανεπιστημίου μας: Αφενός ο ακραίος κομματισμός, αντί της χρήσης των θεσμικών μέσων και αφετέρου η πάγια υποχρηματοδότηση των ελληνικών πανεπιστημίων συγκριτικά με τα πανεπιστήμια άλλων χωρών. Ναι, η αντιμετώπιση είναι εφικτή και απαιτεί ένα κλίμα μεγαλύτερης εξωστρέφειας.
-Οι πανελλήνιες είναι ομολογουμένως μία από τις δύσκολες δοκιμασίες που καλείται ένα παιδί να αντιμετωπίσει. Αξίζει το ελληνικό πανεπιστήμιο μια τέτοια θυσία, διάρκειας δύο τουλάχιστον χρόνων, ή είναι προτιμότερο μια τέτοια προσπάθεια να επενδυθεί για την εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού;
Και βέβαια αξίζει αρκεί αυτή η προσπάθεια να μην περιοριστεί στην προσπάθεια εισαγωγής και να συνεχιστεί και στη φοίτηση. Οι απόφοιτοι μας γίνονται δεκτοί στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού όπου και διαπρέπουν, ως ολοκληρωμένες, επιστημονικές προσωπικότητες. Για τους γιατρούς μας, παραδείγματος χάριν, είμαι ιδιαίτερα υπερήφανη, καθώς αποκτούν στις ιατρικές μας σχολές υψηλού επιπέδου γνώσεις και δεξιότητες. Έτσι, ξεχωρίζουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνές γίγνεσθαι. Πιστεύω αυτό ισχύει και για τους αποφοίτους των υπόλοιπων σχολών.
-Για να ελαφρύνουμε το κλίμα. Σε εποχές που τα ταξίδια έμοιαζαν άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους, καταφέρατε να βρεθείτε ουκ ολίγες φορές στο εξωτερικό στα πλαίσια της καριέρας σας.
Πράγματι, και το κάθε ταξίδι ήταν για εμένα μια ξεχωριστή, πολύτιμη, επιστημονική αλλά και διοικητική εμπειρία και γνώση.
-Και από την ιατρική στη …συγγραφή. Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτό το βήμα;
Η συγγραφή υπήρξε αναπόσπαστο στοιχείο όλα τα χρόνια της καριέρας μου. Με το πέρασμα του χρόνου και ειδικά μετά την αφυπηρέτηση μου από το πανεπιστήμιο, άλλαξε μόνο η θεματολογία μου. Ασχολήθηκα με τον αναστοχασμό του παρελθόντος, της ζωής μου, με ιατροφιλοσοφικά θέματα και όχι μόνο με αυτά που ως τότε έγραφα και δίδασκα.
-Η συμβουλή που δίνουν οι περισσότεροι συγγραφείς σε νέους ομότεχνούς τους, είναι να διαβάζουν πολλά βιβλία. Συμβάδιζε η ανάγνωση λογοτεχνίας με την πολυάσχολη καθημερινότητα σας; Στα πλαίσια του Read On-line, ποια βιβλία προτείνετε που επηρέασαν εσάς και την κοσμοθεωρία σας;
Θεωρώ απαραίτητη την ευρυμάθεια και την παιδεία. Όταν κάποιος ασχολείται σε βάθος μόνο με ένα γνωστικό αντικείμενο, αποκτά «τεχνικές» γνώσεις μόνο και όχι ευρυμάθεια. Τα καλά βιβλία, μας πλημμυρίζουν από παρορμήσεις, ενισχύουν τις απόψεις μας και μας βοηθούν στην κατανόηση των προβλημάτων που μας απασχολούν. Για αυτό, στο πλαίσιο του Read On-line, θα συνιστούσα την «Πολιτεία» του Πλάτωνα και τα «Ηθικά Νικομάχεια» του Αριστοτέλη, αφού όσα βιβλία και αν διαβάσω, πάντα επιστρέφω σε αυτά.
-«Η ζωή μας, υποστηρίζουν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία σωρεία από συμπτώσεις. Ενδεχομένως. Όμως το μέλλον μας, πιστεύω, δεν είναι δεδομένο. Το διαμορφώνουμε μόνοι μας με τις επιλογές μας, τη δημιουργικότητα μας και την ικανότητα μας να αξιολογούμε μικρές λεπτομέρειες (..)» γράφετε στο «βέλος του χρόνου».
Αφουγκραζόμενη την εποχή που βιώνουμε, πώς συμβουλεύετε έναν νέο να αξιοποιήσει τα παραπάνω;
Σήμερα, ευτυχώς, οι ευκαιρίες είναι ασύγκριτα πολλές σε σχέση με τις προηγούμενες εποχές. Πηγές, τεχνολογία, ταξίδια, λίγα βήματα πιο κοντά ισότητα, προηγμένη κοινωνία, η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλά ακόμη. Τα εφόδια όμως για να πετύχουμε τους στόχους μας παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια: εργασία, αποφασιστικότητα, θέση λογικών στόχων, υπομονή και επιμονή χρειάζεται ένας νέος ακόμα και τη σημερινή εποχή.
