95ο λεπτό στο στάδιο Giuseppe Meazza (γνωστό και ως «San Siro») και ο διαιτητής σφυρίζει την λήξη του αγώνα. Η Αταλάντα έχει μόλις θέσει τα θεμέλια για μία ιστορική πρόκριση στην φάση των «8» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (Champions League) και συνεχίζει το ευρωπαϊκό της «παραμύθι» κάνοντας μας όλους να αναρωτιόμαστε «αν έχει τελικά ταβάνι» η ομάδα από την μικρή πόλη του Μπέργκαμο.
Η επικράτηση επί της Βαλένθια των πολλών απουσιών με συνολικό σκορ 4-1 εξάγει πολλά συμπεράσματα. Αρχικά, αποτελεί μία από τις λίγες ομάδες που δίνουν βάση στο «ανοιχτό παιχνίδι» και εστιάζουν την προσοχή τους στο επιθετικό κομμάτι και όχι τόσο στο αμυντικό κάτι που αποδεικνύεται από την παραγωγικότητα των γκολ που έχει τα τελευταία δύο χρόνια. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του Γκασπερίνι έχει καταφέρει να μαγνητίσει τα βλέμματα του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού κοινού καθώς έδειξε ότι αποτελεί μία ομάδα με μέταλλο και προοπτικές για έναν μελλοντικό τίτλο.
Η Αταλάντα δεν αποτελούσε πάντοτε την δύναμη που δείχνει τώρα. Μάλιστα, την σεζόν 2009-2010 η ομάδα γνώρισε τον υποβιβασμό της στη Δεύτερη κατηγορία Ιταλίας (Serie B) μετά το 2005 τερματίζοντας στην 18η θέση του βαθμολογικού πίνακα με 35 βαθμούς. Η αλλαγή σελίδας θα έρθει το καλοκαίρι του 2016 όταν την τεχνική ηγεσία της ομάδας ανέλαβε ο Τζιεν Πιέρο Γκασπερίνι αφήνοντας πίσω την Γένοβα και την ομώνυμη ομάδα Genoa στην οποία είχε κάνει εξαιρετική δουλειά. Ο Γκασπερίνι κατάφερε να μεταμορφώσει την ομάδα σε σύντομο χρονικό διάστημα σε αυτό που θαυμάζουμε εμείς σήμερα.
Την πρώτη χρονιά στο πάγκο των Μπερμαγκάσκι ο 62χρονος τεχνικός οδήγησε την ομάδα στην έξοδο της την ερχόμενη σεζόν στην Ευρώπη και το Europa League, κάτι που είχε να συμβεί από το μακρινό 1991. Η Αταλάντα έφτασε μέχρι τους «32» όπου και αποκλείστηκε από την Ντόρτμουντ κερδίζοντας το χειροκρότημα των φιλάθλων της. Τη φετινή σεζόν βρίσκεται ανάμεσα στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου αγωνιζόμενη στο Champions League και απέχει μία ανάσα από την επόμενη φάση και τους «8» καθώς «διέσυρε» μπροστά στα μάτια 45.000 φίλων της την Βαλένθια με συνολικό σκορ 4-1.
Η εικόνα που βγάζει η Αταλάντα στον αγωνιστικό χώρο φαντάζει μίας «επιθετικά ελκυστικής ομάδας». Χρησιμοποιώντας κυρίως το 3-4-3 ο Γκασπερίνι ζητάει από τους ποδοσφαιριστές του να αλλάζουν διαρκώς θέσεις, να είναι κινητικοί και να ξεχύνονται στην επίθεση με «ιλιγγιώδη ταχύτητα». Αλλά στοιχεία που παρουσιάζει είναι η ασφυκτική πίεση και τα σουτ με κάθε ευκαιρία (το απέδειξαν άλλωστε στον αγώνα με την Βαλένθια)
Με τους Ilicic, Zapata, Papou Gomez και Hateboer να πρωταγωνιστούν και να συνθέτουν ένα τρομακτικό σύνολο στην επίθεση, η Αταλάντα έχει σημειώσει 63 τέρματα σε 24 αγωνιστικές ενώ πέρσι το κοντέρ σταμάτησε στα 77 συνθέτοντας την πιο παραγωγική ομάδα της Ιταλίας.
Το γεγονός που καθιστά πιο αξιοσημείωτη την προσπάθεια της Αταλάντα είναι ότι δεν βασίστηκε και στηρίχθηκε σε δισεκατομμύρια και πανάκριβες μεταγραφές. Στο σύνολο της διαθέτει ποδοσφαιριστές που ατομικά μπορεί να μην ξεχωρίζουν και να διακρίνονται αλλά όταν αγωνίζονται μαζί κερδίζουν τον σεβασμό όλων. Ενστερνίζοντας την νοοτροπία του «οργανωμένου χάους» (να πετύχουμε περισσότερα γκολ από όσα θα δεχθούμε) παρουσιάζουν στο γήπεδο ένα όμορφο ανοικτό και επιθετικό ποδόσφαιρο το οποίο τείνει να εξαφανιστεί από τα συστήματα και τις τακτικές που έχουν καταργήσει από το άθλημα την δημιουργικότητα, τα ρίσκα και το πάθος για την νίκη.
Η Αταλάντα είναι εκείνο το πρότυπο ομάδας που δεν θυσιάζει το θέαμα στο βωμό του πρωταθλητισμού αλλά αποδεικνύει ότι μπορούν να επιτευχθούν και τα δύο εξίσου. Μακάρι να συνεχίσει την εντυπωσιακή πορεία που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια και να εκπλήσσει ευχάριστα όποιον αποφασίσει να παρακολουθήσει «την θεά» (όπως είναι το παρατσούκλι της) να αγωνίζεται.
