Η φετινή χρονιά του NBA μας προσέφερε έναν από τους πιο απρόβλεπτους Τελικούς των τελευταίων χρόνων. Αυτό δεν συνέβη αποκλειστικά λόγω των σκληρών μαχών και των κλειστών παιχνιδιών που είδαμε στους Τελικούς, αλλά κυρίως λόγω των ομάδων που έφτασαν ως εκεί. Οι Χιτ ξεκίνησαν την πορεία τους από την 8η θέση και το πλέι ιν τουρνουά, ενώ από την άλλη οι Νάγκετς αν και ήταν πρώτοι στη Δύση δεν θεωρούνταν από τα φαβορί για να φτάσουν στους Τελικούς. Και μπορεί να μην υπήρχε τόσο ο θόρυβος γύρω από τους Τελικούς εξαιτίας της απουσίας των μεγάλων ονομάτων, και πάλι όμως είδαμε ορισμένα πολύ όμορφα ματς. Στο τέλος της ημέρας οι Νάγκετς στέφθηκαν πρωταθλητές, ξεπερνώντας σχετικά εύκολα το εμπόδιο των Χιτ.
Οι περισσότεροι φίλοι του αθλήματος ίσως θα ήθελαν ένα διαφορετικό ζευγάρι Τελικών, καθώς υπήρχε η δυνατότητα να διασταυρωθούν σε αυτόν οι δύο ομάδες με τις περισσότερες κατακτήσεις, Λέικερς και Σέλτικς. Δεν είναι μόνο η αιώνια κόντρα των δύο ομάδων αλλά και το γεγονός ότι οι μεν Λέικερς διέθεταν στο ρόστερ τους το δίδυμο Λεμπρόν – Ντέιβις ενώ από την άλλη οι Σέλτικς τους Τέιτουμ – Μπράουν. Όμως, όπως αποδείχθηκε αυτό δεν ήταν αρκετό να τους οδηγήσει στους Τελικούς του NBA, με τους Νάγκετς και τους Χιτ να προκρίνονται επάξια.
Λίγα λόγια για τους Χιτ
Οι Χιτ βρέθηκαν στους Τελικούς έχοντας αποκλείσει δύο εκ των φαβορί της κατάκτησης της Ανατολικής Περιφέρειας, τους Μπακς στον πρώτο γύρο με 4-1 και τους Σέλτικς στους Τελικούς Ανατολής με 4-3, έχοντας απολέσει μάλιστα, ένα προβάδισμα 3-0. Ίσως το γεγονός ότι χρειάστηκε να δώσουν περισσότερα παιχνίδια από τους Νάγκετς στην περιφέρειά τους να τους έφθειρε παραπάνω από όσο μπορούσαν να αντέξουν. Παρ΄ όλα αυτά, οι Χιτ έγιναν η πρώτη ομάδα που καταφέρνει να φτάσει στον Τελικό εκκινώντας από το τουρνουά.
Μέσα στη χρονιά οι Χιτ βρήκαν τον τρόπο να αναδείξουν παίκτες που τους βοήθησαν πολύ στα πλέι οφ. Οι Βίνσεντ, Μάρτιν και Στρους είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα παικτών που άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε και βγήκαν μπροστά σε μεγάλα ματς. Ο Μάρτιν μάλιστα (που αποκτήθηκε ως ελεύθερος από τους Χόρνετς) έκανε τόσο καλή σειρά απέναντι στους Σέλτικς που για μία ψήφο έχασε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της Ανατολικής Περιφέρειας.
Στους Τελικούς λίγο το γεγονός ότι δεν τους βγήκαν τα σουτ, λίγο η αστάθεια απόδοσης παικτών – κλειδιά τους πλήγωσε. Εξίσου και το γεγονός ότι ο Μπάτλερ έμεινε μακριά από τον καλό εαυτό του, σουτάροντας μόλις με 41% εντός παιδιάς και μην έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στις προηγούμενες σειρές. Από την άλλη ο Αντεμπάγιο ήταν πιο ενεργός επιθετικά και εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι το μαρκάρισμα του το είχε αναλάβει ο Γιόκιτς που είναι κακός αμυντικά, αλλά στο άλλο μισό του γηπέδου δεν κατάφερε να βρει λύσεις στο μαρκάρισμα του Σέρβου.
Το επερχόμενο καλοκαίρι είναι πολύ σημαντικό για τους Χιτ καθώς πολλοί παίκτες τους πρόκειται να μείνουν ελεύθεροι ενώ άλλοι λογικά θα προταθούν για ανταλλαγή. Οι Λάουρι και Ρόμπινσον λαμβάνουν μαζί κοντά στα 50 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, ενώ η προσφορά τους είναι πολύ μικρότερη. Πάντως, νομίζω ότι με τον τωρινό τους κορμό, οι Χιτ, έφτασαν στο ταβάνι τους πηγαίνοντας σε 2 τελικούς τα τελευταία 4 χρόνια.
Ο Γιόκιτς που επιτέλους δεν ήταν μόνος του
Τη φετινή χρονιά οι Νάγκετς κυριάρχησαν στα πλέι οφ μην αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης. Οι βάσεις για αυτήν τους την κυριαρχία μπήκαν πολλά χρόνια πριν, όταν με το 41ο πικ του ντραφτ επέλεξαν έναν πολλά υποσχόμενο Σέρβο σέντερ, τον Νικόλα Γιόκιτς. Μετέπειτα ήρθε η προσθήκη του Μάρεϊ, ενώ όταν χρειάστηκε να επιλέξουν ανάμεσα στον (τότε) βασικό σέντερ της ομάδας Νούρκιτς και τον Γιόκιτς, επέλεξαν τον δεύτερο βγαίνοντας δικαιωμένοι για αυτή τους την απόφαση. Στο ντραφτ του 2020 πήραν επίσης το ρίσκο να επιλέξουν τον Μάικλ Πόρτερ Τζ., ένα εξαιρετικά ταλαντούχο πρόσπεκτ ο οποίος όμως είχε περάσει δύο σοβαρούς τραυματισμούς στην μικρή του καριέρα ενώ πέρσι αποφάσισαν να φέρουν στο Ντένβερ τον Άαρον Γκόρντον που ακόμα πάλευε να βρει ρόλο στο Ορλάντο.
Η ομάδα δεν είχε καθόλου χρόνο να δέσει, καθώς ο Μάρεϊ έχασε όλη την περσινή χρονιά με ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό, ενώ τραυματισμοί ταλαιπωρούσαν και τον Πόρτερ. Με σωστές κινήσεις όμως, στη μεταγραφική περιόδο και μένοντας πιστοί στο πλάνο του προπονητή τους, οι Νάγκετς κατάφεραν για πρώτη φορά στην ιστορία τους να στεφθούν πρωταθλητές. Και αυτήν τη φορά ο Γιόκιτς είχε συμπαραστάτες.
Οι Μάρεϊ, Γκόρντον, Πόρτερ και Μπράουν αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμοι σε αυτήν την πορεία, με τον Γιόκιτς να είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας. Στη Δύση δεν συνάντησαν ιδιαίτερες δυσκολίες, καταφέρνοντας συνήθως να επιβάλλουν το δικό τους στιλ παιχνιδιού, ενώ ήταν και μία από τις καλύτερες ομάδες στο σετ παιχνίδι. Ο Γιόκιτς έκανε μία θρυλική εμφάνιση στα πλέι οφ και ήταν σαν να πήρε προσωπικά την απώλεια του τρίτου συνεχομένου βραβείου MVP. Έκανε το ένα εξαιρετικό παιχνίδι μετά το άλλο και ήταν έλαχιστες οι φορές που δεν έπιασε τα υψηλά στάνταρ που μας έχει συνηθίσει. Νομίζω ότι με αυτήν την πορεία που είχε έδειξε σε πολλούς ότι εκείνος είναι ο καλύτερος παίκτης αυτήν τη στιγμή στο NBA. Εκτός όμως από τον εξαιρετικό Γιόκιτς, οι Νάγκετς είχαν σουτέρ, καλούς αμυντικούς και παίκτες που ζούσαν για τις μεγάλες στιγμές και αυτό ήταν εν τέλει το κλειδί που τους οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Οι Νάγκετς αποτελούν ομάδα παράδειγμα καθώς δεν είχαν υψηλά πικ στα ντραφτ των περασμένων χρόνων αλλά ούτε βρίσκονται σε μια αγορά που προσελκύει σούπερ σταρ. Και όμως τα κατάφεραν επιλέγοντας σωστά και αξιοποιώντας στο έπακρο τις ευκαιρίες που τους προσφέρθηκαν. Προφανώς και έχουν κάνει λάθη, με σημαντικότερο εξ’αυτών την ανταλλαγή των Ντόνοβαν – Μίτσελ για δύο ρολίστες που δεν μακροημέρευσαν στην ομάδα. Αλλά είναι σχεδόν απίθανο να λαμβάνεις κάθε φορά τη σωστή απόφαση, πόσο μάλλον όταν πρέπει να προβλέψεις το μέλλον νεαρών παικτών.
Για τους Νάγκετς σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι παίκτες που αποτέλεσαν μέρος του κορμού της ομάδας δεσμεύονται με συμβόλαιο και για την επόμενη χρονιά. Ο μοναδικός παίκτης που έχει την επιλογή να αφήσει το συμβόλαιό του είναι ο Μπρους Μπράουν, ένα πολύτιμο εργαλείο στη φαρέτρα του Μάικ Μαλόουν που είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσει ένα καλύτερο συμβόλαιο, χωρίς να είναι σίγουρο ότι μπορούν να του το προσφέρουν οι Νάγκετς. Πέρα όμως από τον Μπράουν, όλοι οι υπόλοιποι θα βρίσκονται κανονικά στο ρόστερ των Νάγκετς και την επόμενη σεζόν, έχοντας ήδη αναπτύξει μια ιδιαίτερη χημεία μεταξύ τους.
Απορίας άξιο το πώς θα ήταν η σειρά αν οι Χιτ είχαν τον Τάιλερ Χίροου, έναν παίκτη που προσφέρει πολλά στο επιθετικό κομμάτι των Χιτ, κάτι που χρειάζονταν πολύ στους Τελικούς. Όμως, οι τραυματισμοί είναι μέρος του αθλητισμού. Για να κλείσουμε λοιπόν, οι Χιτ χρειάζεται να αποδεσμευτούν από τα βαριά συμβόλαιά τους, ενώ από την άλλη οι Νάγκετς πρέπει να προσθέσουν ακόμα περισσότερο ταλέντο στην ομάδα τους καθώς την επόμενη σεζον, είναι βέβαιο, ότι και οι 29 ομάδες θα κάνουν τα πάντα για να τους εκθρονίσουν.
