Έχει περάσει κάτι παραπάνω από ένας μήνας όταν ο πλανητάρχης Joe Biden ανακοίνωνε την υλοποίηση του σχεδίου Willow Oil Project στην περιοχή της Αλάσκας. To Willow Project αποτελεί ένα πρόγραμμα με το οποίο σε βάθος δέκα χρόνων θα εφαρμοστούν γεωτρήσεις στα Εθνικά Αποθέματα Πετρελαίου (National Petroleum Reserve) στην Αλάσκα υπό την αιγίδα της ομοσπονδιακής διακυβέρνησης. Σύμφωνα πάντα με υπολογισμούς της ίδιας της ομοσπονδίας, αποτέλεσμα αυτών των γεωτρήσεων θα είναι 9.2 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι μολυσματικού άνθρακα.
Αν το μεταφράσουμε σε αριθμό οχημάτων, το σχέδιο θα βγάλει δύο εκατομμύρια βενζινοκίνητα αμάξια στους δρόμους. Η απόφαση χαιρετήθηκε από την δικομματική εκπροσώπηση της Αλάσκας στο Κονγκρέσο, αλλά κι από τους γηγενείς της Αλάσκας, καθώς το πρόγραμμα θα αναγεννήσει την οικονομία της Πολιτείας και θα φέρει νέες θέσεις εργασίας.
Αλλά κύριε Πλανητάρχα, ερώτηση πολλών είναι: τι θα γίνει με το κλίμα;
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά δήλωνε πως στο μπλοκάκι του η κλιματική κρίση και το περιβάλλον αποτελούσαν κύριες προτεραιότητες. Από τους ειδικούς, τo Project αποτελεί ένα πισωγύρισμα στην πολιτική για τη προστασία του περιβάλλοντος, και θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία. Οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές του 21ου αιώνα έδωσαν βροντερό παρών κι ανέλαβαν δράση από το πρώτο λεπτό της απόφασης, καταδικάζοντας την απόφαση του Λευκού Οίκου.
Ο διαδικτυακός ακτιβισμός του σήμερα έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να υπογράψουν την απαίτηση της ακύρωσης της Συμφωνίας, ενώ την ίδια ώρα στον Λευκό Οίκο δεν σταματούσαν να λαμβάνουν γράμματα για την επικινδυνότητα της απόφασης.
Η ιστορία έχει και συνέχεια βέβαια, καθώς οι ακτιβιστές δηλώνουν πως η δικαστική οδός αποτελεί μονόδρομος, τουλάχιστον σε θεσμικό επίπεδο. Ο πρόεδρος σε αντίδραση των παραπόνων της παγκόσμιας κοινότητας κατά της απόφασης υποστηρίζει πως θα μειώσει τον αριθμό των γεωτρήσεων σε δύο. Μαθηματικά, αυτό σημαίνει πως τελικά θα παραχθεί το 70% του πετρελαίου που αρχικά προβλεπόταν.
Όπως και να έχει, η συγκεκριμένη απόφαση έχει ταράξει τα νερά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού με το άνοιγμα νέων θέσεων εργασίας από την μία και τον περιβαλλοντολογικό κίνδυνο από την άλλη να είναι τα βασικά επιχειρήματα των δύο πλευρών αντίστοιχα. Το τι μέλλει γενέσθαι, καλώς ή κακώς θα το ορίσει ο έχων την εξουσία, κύριος Biden. Αλλά σε αυτό το σημείο θέλω να μετατοπίσω τον άξονα της συζήτησης σε μία ανθρώπινη ιστορία που έχει καταγραφεί στο παρελθόν.
Η ιστορία καταγράφει δια της ατόπου το πώς ο άνθρωπος εν έτει 2023 έχει απομακρυνθεί από τη φύση, που σε αυτή γεννήθηκε, μα σε καμία περίπτωση δεν την σέβεται. Σε μία εποχή που η φύση χτυπάει την πλάτη στον άνθρωπο κι αυτός πεισμωτικά της γυρνάει την πλάτη (βλέπε γεωτρήσεις Αλάσκα), είναι καλό να ακούμε ιστορίες που εμπνέουν. Όπως αυτή του Ιταλού δύτη Enzo Maiorca και των κορών του.
Ο Enzo βούτηξε στη θάλασσα και στον βυθό συνάντησε ένα δελφίνι, το οποίο στη συνέχεια θα απέβαινε μοιραίο για την επιβίωση ενός άλλου δελφινιού. Το δελφίνι τον οδήγησε σ’ ένα άλλο δελφίνι το οποίο είχε παγιδευτεί σε δίχτυα. Αμέσως, ο άνθρωπος Enzo ανέβηκε στην επιφάνεια και ζήτησε από τις κόρες του -που βρίσκονταν επάνω στη βάρκα- να του πετάξουν τα μαχαίρια κατάδυσης. Ο Enzo και το δελφίνι, το δελφίνι κι ο Enzo κατάφεραν να απεγκλωβίσουν το δελφίνι, χρησιμοποιώντας τα μαχαίρια. Μόλις θα ανέβαιναν στην επιφάνεια, το πιο όμορφο συναίσθημα θα κατέκλυε τη θάλασσα.
Το θαύμα της γέννησης. Το θαύμα της γέννησης των μωρών του μέχρι πρότινος εγκλωβισμένου δελφινιού. Το περιστατικό αυτό αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την ταινία “Big Blue” του 1988 και πέρασε στις μνήμες μας ως μία προσφορά του ανθρώπου προς τη φύση.
Τι θέλω να πω; Η νέα γενιά ανθρώπων που θα κυβερνήσουν τον κόσμο την επόμενη μέρα υποστηρίζει φιλελεύθερες αξίες, οι οποίες έχουν κατά πολύ αλλάξει την ατζέντα των ηγετών κάθε κράτους, αλλά θέλουμε ακόμα δουλειά. Το κείμενο αυτό αποτέλεσε μία ωδή στον κυβερνήτη του αύριο: να δει τα πράγματα πιο ολιστικά.
Ο συνδυασμός της οικονομικής σταθερότητας και της προστασίας του περιβάλλοντος μπορεί να έρθει με την παραχώρηση κινήτρων για την πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη κι όχι με την εντολή γεωτρήσεων στην Αλάσκα και στην κάθε Αλάσκα. Άλλωστε, βιωσιμότητα είναι η ανταπόκριση στις ανάγκες του σήμερα χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ανταποκριθούν στις δικές τους ανάγκες, όπως αυτή ορίστηκε στην Έκθεση Brundtland για την Παγκόσμια Επιτροπή Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης.
Γιατί ας μην ξεχνάμε πως περαστικοί είμαστε σε αυτόν τον κόσμο και φιλοξενούμενοι με άλλους τόσους -ανθρώπους, ζώα, φυτά- στον πλανήτη Γη. Προετοιμάζουμε το έδαφος για τους επόμενους, ευχαριστώντας παράλληλα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Και σε αυτές τις στιγμές που πάμε να παρασυρθούμε, ας εμπνευστούμε από ιστορίες όπως αυτή του Enzo.
Υ.Γ από τον Enzo: «Μέχρι ο άνθρωπος να μάθει να σέβεται και να μιλάει στον κόσμο των ζώων, δεν μπορεί ποτέ να γνωρίσει τον πραγματικό ρόλο του στη Γη»
