Υπόθεση Λιγνάδη: Δικαιοσύνη εδώ και τώρα!

22 Φεβρουαρίου 2021 Αίσχος. Αυτή είναι η λέξη που περιγράφει όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό με την υπόθεση του μέχρι πρότινος καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε σε βάρος του γίνεται λόγος για αποτρόπαια εγκλήματα επί σειρά ετών, όπως η άσκηση βίας σε βάρος ανηλίκων, ενδείξεις για κατά συρροή βιασμό και κακοποίηση σε κατάσταση αναισθησίας ή ανικανότητας.

Τι να πρώτο-σχολιάσει κανείς για όλα αυτά που γίνονται στο χώρο του καλλιτεχνικού θεάματος που όπως αποδεικνύεται είναι περισσότερο χώρος διαπλοκής παρά τέχνης. Φημολογείται ένα κύκλωμα παιδικής παιδεραστίας που με βάση μαρτυρίες και ρεπορτάζ, όχι μόνο φημολογείται αλλά είναι και υπαρκτό κιόλας. Και αυτό επειδή εκτός του Δ. Λιγνάδη εξετάζονται και άλλες παρόμοιες υποθέσεις από την ελληνική δικαιοσύνη που αναμένεται να έρθουν στο φως της δημοσιότητας. Δημιουργείται λοιπόν ένα ζήτημα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας μας στο οποίο δεν μπορούμε να εμπλέξουμε κομματικά παιχνίδια. Το βάρος της ευθύνης για τα τόσα ειδεχθή εγκλήματα που έρχονται στην επιφάνεια αρχής γενομένης από τον χώρο του αθλητισμού και τη Σοφία Μπεκατώρου είναι πολιτικό και βαραίνει συνολικά τις εκάστοτε κυβερνήσεις που πέρασαν από την Ελληνική εξουσία και σφύριζαν αδιάφορα μπροστά σε τόσο σημαντικά ζητήματα. Γιατί δεν είναι δυνατόν ένας τέτοιος άνθρωπος όπως ο Λιγνάδης να κατέχει από μόνος του τη θέση του διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου χωρίς να τον έχουν τοποθετήσει κάποιοι εκεί.

Κοινωνία τεράτων η σημερινή. Ο κάθε ένας που εμπλέκεται σε τόσο σοβαρά θέματα ηθικών αρχών προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του και να κατηγορήσει τους πολιτικούς αντιπάλους του. Είδαμε ακόμα σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ να κατηγορούν τα παιδιά που βρέθηκαν εκείνη την ώρα στο σπίτι του βιαστή και όχι τον ίδιο τον βιαστή που τα εξαπατούσε δίνοντας ψεύτικες ελπίδες για επαγγελματική καριέρα. Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να απομακρύνει την Υπουργό Πολιτισμού κ. Μενδώνη η οποία θεωρείται υπεύθυνη για τον διορισμό του εν λόγω κυρίου σε αυτό το πόστο ευθύνης. Το γεγονός αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε το τι πρέπει να γίνει σε μια χώρα για να παραιτηθεί κάποιος από ένα δημόσιο αξίωμα, όταν γίνονται αυτά τα απίστευτα αίσχη στη βάρδιά του. Τι είδους συνθήκες πρέπει να επικρατήσουν για να παραιτηθεί ή να παραιτήσουν έναν υπουργό σε αυτή εδώ τη χώρα ή έστω να βγει ο ίδιος ή η ίδια και να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη. Όπως είπε και ο γνωστός ηθοποιός, Χάρης Τζωρτζάκης σε μια συνέντευξη του στον ΣΚΑΙ, «Δεν ζητάμε να παραιτηθεί η κ. Μενδώνη επειδή γνώριζε τι συμβαίνει, ζητάμε να παραιτηθεί επειδή ακριβώς δεν γνώριζε!»

Δυστυχώς η ισονομία αποτελεί μια λέξη που δεν την βρίσκουμε συχνά στη σύγχρονη εποχή. Ο πολίτης διψάει για δικαιοσύνη διότι νιώθει ότι αυτή λειτουργεί ελλειπτικά και μεροληπτικά εις βάρος του. Για να φτάσουν σε τέτοιες συμπεριφορές άνθρωποι που καταλαμβάνουν τόσο σημαντικά αξιώματα σημαίνει ότι δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν. Σημαίνει ότι έχουν ισχυρούς φίλους που μπορούν να τους καλύψουν έτσι ώστε «να μην τους αγγίξει κανένας». Βέβαια η υπόθεση αυτή του κ. Λιγνάδη, παρόλο που έχει πάρει τον δρόμο της εκδίκασης δεν έχει εκδικαστεί ακόμη. Ο κάθε νοήμων και φρόνιμος άνθρωπος ελπίζει η Ελληνική δικαιοσύνη να πράξει ορθά, έτσι ώστε οι υπαίτιοι  βιασμών, κακοποιήσεων και αποπλάνησης μικρών και αθώων παιδιών (και όχι μόνο) να επωμιστούν επιτέλους τις συνέπειες των πράξεών τους.