Το «πικρό γάλα», του Μένιου Σακελλαρόπουλου

10 Δεκεμβρίου 2021

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το αριστούργημα του Μένιου Σακελλαρόπουλου, το πικρό γάλα. Ένα μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Ένα μυθιστόρημα που συναρπάζει και συνάμα λυγίζει και την πιο άκαμπτη ψυχή. Το βιβλίο σε ταξιδεύει πίσω στο 1960, μία περίοδος λίγο πολύ άγνωστη για τους περισσότερους. Μία περίοδος κατά την οποία η Ελλάδα βρίσκεται διχασμένη ιδεολογικά και μετράει τις πληγές της τόσο από την γερμανική κατοχή όσο και από τον επερχόμενο εμφύλιο που άφησαν πίσω τους νεκρούς συντρίμμια, φτώχεια και πείνα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει ο μικρός Φώτης, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ένα παιδί από το Αηδονοχώρι Ιωαννίνων, ορφανό από πατέρα που δυστυχώς οι συνθήκες ήταν τέτοιες που του στέρησαν τα ξέγνοιαστα παιδικά και αθώα χρόνια. Η μητέρα και η γιαγιά του, βλέποντας ότι είναι ανήμπορες να φροντίσουν τον Φώτη και τον αδελφό του Σπύρο, αποφασίζουν να στείλουν τα δύο παιδιά σε δύο από τις συνολικά 53 παιδουπόλεις της Βασίλισσας Φρειδερίκης σε όλη την Ελλάδα (για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ) προκειμένου, όπως αναγράφεται στο βιβλίο, «να έχουν ένα πιάτο φαΐ». Από εκεί και πέρα, ο αναγνώστης παρακολουθεί τον Γολγοθά του Φώτη, την διαρκή άρνηση να συμμορφωθεί στους κανόνες του συστήματος που τους επιβάλλουν στον Ζήρο (παιδούπολη) και το αίσθημα αδικίας που τον διακατέχει, καθώς όσο μεγαλώνει μεταμορφώνεται σε ένα αγρίμι που αναζητά την μητρική αγάπη. Μία αγάπη που τελικά θα βρει στον πολύ καλό φίλο που απέκτησε στον Ζήρο, τον Διονύση με τον οποίο δένεται συναισθηματικά και τον έχει σαν αδελφό του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Το πείσμα η υπομονή και η επιμονή του Φώτη να μην τα παρατήσει σε κάθε εμπόδιο που αναπόφευκτα προέκυπτε στο διάβα του σε έναν κόσμο που από πολύ μικρός έπρεπε να τα βγάλει πέρα μόνος του ήταν τα σημεία εκείνα που με συγκίνησαν στον ήρωα της ιστορίας και με έκαναν να δεθώ μαζί του, ενώ το γεγονός ότι και η ιστορία αλλά και όσα γεγονότα διαδραματίζονται και περιγράφονται με γλαφυρότητα από τον συγγραφέα είναι αληθινά προσδίδουν στο βιβλίο περισσότερο ενδιαφέρον. Τι θα γινόταν άραγε αν η μητέρα του δεν είχε πάρει την απόφαση να τον στείλει στον Ζήρο; Κανείς δεν ξέρει και δεν θα μάθει ποτέ. Το σίγουρο είναι ότι ο Φώτης είναι ένα πρόσωπο που αξίζει να μάθεις και αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία του μέσα από τα μάτια και την αλήθεια του.