28 Νοεμβρίου 2019
Facebook
Youtube
Instagram
Ο Tony Parker αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ στα 37 του χρόνια. Μία ζωή με την φανέλα των Spurs που στις 12 Νοεμβρίου κρέμασαν τη φανέλα του. Το νούμερο 9 βρήκε τον κάτοχό του. Αυτός μαζί με τον Ginobili και τον Duncan σχημάτισαν μία τριπλέτα με θαυματουργά αποτελέσματα. Γεννήθηκε και ανδρώθηκε στην χώρα του την Γαλλία με την οποία έχει μετάλλια που πολύ ζηλεύουν (2 χάλκινα, 1 ασημένιο και 1 χρυσό). Τελευταία του ομάδα εκεί ήταν η Paris Basket Racing προτού δηλώσει συμμετοχή στο Draft του 2001. Εκεί ήταν οι Spurs που είδαν κάτι σε αυτόν και τον πίστεψαν επιλέγοντάς τον με το 28ο pick. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Οι Spurs εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δυνατοί έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα δύο χρόνια πριν. Παρ΄ όλα αυτά ο Gregg Popovic τον ενσωμάτωσε στην αρχική πεντάδα του. Η πρώτη του σεζόν ήταν καλή δεδομένου ότι οι play makers χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στο NBA και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα πρωτοεμφανιζόμενων παικτών. Το δέσιμο του με τον σταρ της ομάδας Duncan αλλά και με τον Ginobili ήταν φανερή. Αυτοί οι τρεις οδήγησαν την ομάδα από το Τέξας σε πολλές επιτυχίες. Πρώτη ήταν το πρωτάθλημα του 2003. Η συμβολή του σημαντική. Μετά ήρθε το πρωτάθλημα του 2005 όπου και εκεί ήταν από τα βασικά γρανάζια της ομάδας του. Αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν το πρωτάθλημα του 2007 όταν και αναδείχθηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης των Τελικών. Στους Τελικούς το 2013 δεν κατάφερε να το κατακτήσει απέναντι στο φαβορί εξαιτίας ενός σουτ που θα μείνει στην ιστορία. Πήρε την ρεβάνς του ένα χρόνο αργότερα που νίκησε το αντίπαλο δέος. Στην κανονική διάρκεια οι Spurs με αυτόν ως δεύτερη επιλογή θεωρείται ως η πιο σταθερή ομάδα όλων των εποχών αφού επί σχεδόν 20 χρόνια δεν έπεφταν κάτω από τις 50 νίκες σε 82 αγώνες και ήταν διαρκώς στα play off. Δεν ξεπέρασε ποτέ τους 22 πόντους μ.ο ούτε τις σχεδόν 8 ασίστ πολύ απλά γιατί δεν χρειάστηκε. Έχει γίνει 6 φορές all star ενώ έχει μπει και μία φορά στην 3η καλύτερη ομάδα του NBA (2009). Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό ο Parker είναι ένας ομαδικός παίκτης. Οι επιτυχίες μετράνε για αυτόν και όχι τα προσωπικά επιτεύγματα. Η τριάδα Duncan-Ginobili-Parker έχει σπάσει πολλά ρεκόρ παρέα. Γιατί μία παρέα ήταν με έναν εξαιρετικό προπονητή. 
Πολλά έχουν ειπωθεί για τον τρόπο παιχνιδιού των Spurs. Αρκετοί το χαρακτηρίζουν βαρετό και πολύ αργό σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ομάδες. Δεν ήταν η ομάδα που ήθελε να βλέπει ο μέσος θεατής. Όμως, η αποτελεσματικότητά τους δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Κανείς δεν μπορεί να μην δείχνει σεβασμό σε αυτούς τους τρεις που επί 17 συναπτά έτη παρέμειναν ενωμένοι και πέτυχαν μία πρωτόγνωρη σταθερότητα. Το μπάσκετ που έπαιζαν είχε έναν ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Η σκληρή άμυνα καθώς και η ομαδικότητα ήταν οι πυλώνες των συστημάτων τους που αρκετές φορές τα δανείζονταν από ευρωπαϊκές ομάδες. 
Σεβασμό δεν έδειχναν μόνο οι φίλαθλοι αλλά και οι ίδιοι οι αντίπαλοι. Φαινόταν παράξενος ο υπερβολικός αλτρουϊσμός τους και η πιο συχνή ρήση για το παιχνίδι τους ήταν “ακόμα και αν ήταν ελεύθεροι πάσαραν σε κάποιον πιο ελεύθερο”. Στο εξωαγωνιστικό σκέλος υπάρχουν κάποια ψεγάδια. Φημολογήθηκε για αρκετό καιρό ότι είχε επαφές με γυναίκα συμπαίκτη του, κάτι που τελικά επαληθεύτηκε. Επίσης, το καλοκαίρι του 2012 χτύπησε το μάτι του σε ένα μπαρ και χρειάστηκε επέμβαση αποτρέποντάς τον να παραβρεθεί με την εθνική ομάδα της χώρας του από την οποία δεν απουσίαζε ποτέ. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λησμονηθεί η συμβολή του στον μαγευτικό κόσμο του NBA. Ο Parker δεν είναι σαν όλους τους άλλους παίκτες. Δεν κυνήγησε με μανία δόξα, φήμη και χρήματα. Έμεινε πιστός και αγωνίστηκε με βάση το συμφέρον της ομάδας του και όχι το προσωπικό. Την τελευταία του χρονιά άλλαξε ομάδα, δείχνοντας ικανός για να συνεχίσει το άθλημα αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Έριξε αυλαία σε έναν αγώνα των Hornets απέναντι στους Magic. Δεν είχε ανακοινώσει ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του χρονιά γιατί δεν τον ένοιαζε να λάβει standing ovation. Από τώρα η μπλούζα θα κοσμεί την οροφή του AT&T Center, δίνοντας οριστικό τέλος σε αυτό το παρεάκι που είναι το πιο πετυχημένο στο NBA.
Ο Tony Parker αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ στα 37 του χρόνια. Μία ζωή με την φανέλα των Spurs που στις 12 Νοεμβρίου κρέμασαν τη φανέλα του. Το νούμερο 9 βρήκε τον κάτοχό του. Αυτός μαζί με τον Ginobili και τον Duncan σχημάτισαν μία τριπλέτα με θαυματουργά αποτελέσματα. Γεννήθηκε και ανδρώθηκε στην χώρα του την Γαλλία με την οποία έχει μετάλλια που πολύ ζηλεύουν (2 χάλκινα, 1 ασημένιο και 1 χρυσό). Τελευταία του ομάδα εκεί ήταν η Paris Basket Racing προτού δηλώσει συμμετοχή στο Draft του 2001. Εκεί ήταν οι Spurs που είδαν κάτι σε αυτόν και τον πίστεψαν επιλέγοντάς τον με το 28ο pick. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Οι Spurs εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δυνατοί έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα δύο χρόνια πριν. Παρ΄ όλα αυτά ο Gregg Popovic τον ενσωμάτωσε στην αρχική πεντάδα του. Η πρώτη του σεζόν ήταν καλή δεδομένου ότι οι play makers χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στο NBA και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα πρωτοεμφανιζόμενων παικτών. Το δέσιμο του με τον σταρ της ομάδας Duncan αλλά και με τον Ginobili ήταν φανερή. Αυτοί οι τρεις οδήγησαν την ομάδα από το Τέξας σε πολλές επιτυχίες. Πρώτη ήταν το πρωτάθλημα του 2003. Η συμβολή του σημαντική. Μετά ήρθε το πρωτάθλημα του 2005 όπου και εκεί ήταν από τα βασικά γρανάζια της ομάδας του. Αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν το πρωτάθλημα του 2007 όταν και αναδείχθηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης των Τελικών. Στους Τελικούς το 2013 δεν κατάφερε να το κατακτήσει απέναντι στο φαβορί εξαιτίας ενός σουτ που θα μείνει στην ιστορία. Πήρε την ρεβάνς του ένα χρόνο αργότερα που νίκησε το αντίπαλο δέος. Στην κανονική διάρκεια οι Spurs με αυτόν ως δεύτερη επιλογή θεωρείται ως η πιο σταθερή ομάδα όλων των εποχών αφού επί σχεδόν 20 χρόνια δεν έπεφταν κάτω από τις 50 νίκες σε 82 αγώνες και ήταν διαρκώς στα play off. Δεν ξεπέρασε ποτέ τους 22 πόντους μ.ο ούτε τις σχεδόν 8 ασίστ πολύ απλά γιατί δεν χρειάστηκε. Έχει γίνει 6 φορές all star ενώ έχει μπει και μία φορά στην 3η καλύτερη ομάδα του NBA (2009). Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό ο Parker είναι ένας ομαδικός παίκτης. Οι επιτυχίες μετράνε για αυτόν και όχι τα προσωπικά επιτεύγματα. Η τριάδα Duncan-Ginobili-Parker έχει σπάσει πολλά ρεκόρ παρέα. Γιατί μία παρέα ήταν με έναν εξαιρετικό προπονητή. Πολλά έχουν ειπωθεί για τον τρόπο παιχνιδιού των Spurs. Αρκετοί το χαρακτηρίζουν βαρετό και πολύ αργό σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ομάδες. Δεν ήταν η ομάδα που ήθελε να βλέπει ο μέσος θεατής. Όμως, η αποτελεσματικότητά τους δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Κανείς δεν μπορεί να μην δείχνει σεβασμό σε αυτούς τους τρεις που επί 17 συναπτά έτη παρέμειναν ενωμένοι και πέτυχαν μία πρωτόγνωρη σταθερότητα. Το μπάσκετ που έπαιζαν είχε έναν ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Η σκληρή άμυνα καθώς και η ομαδικότητα ήταν οι πυλώνες των συστημάτων τους που αρκετές φορές τα δανείζονταν από ευρωπαϊκές ομάδες. Σεβασμό δεν έδειχναν μόνο οι φίλαθλοι αλλά και οι ίδιοι οι αντίπαλοι. Φαινόταν παράξενος ο υπερβολικός αλτρουϊσμός τους και η πιο συχνή ρήση για το παιχνίδι τους ήταν “ακόμα και αν ήταν ελεύθεροι πάσαραν σε κάποιον πιο ελεύθερο”. Στο εξωαγωνιστικό σκέλος υπάρχουν κάποια ψεγάδια. Φημολογήθηκε για αρκετό καιρό ότι είχε επαφές με γυναίκα συμπαίκτη του, κάτι που τελικά επαληθεύτηκε. Επίσης, το καλοκαίρι του 2012 χτύπησε το μάτι του σε ένα μπαρ και χρειάστηκε επέμβαση αποτρέποντάς τον να παραβρεθεί με την εθνική ομάδα της χώρας του από την οποία δεν απουσίαζε ποτέ. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λησμονηθεί η συμβολή του στον μαγευτικό κόσμο του NBA. Ο Parker δεν είναι σαν όλους τους άλλους παίκτες. Δεν κυνήγησε με μανία δόξα, φήμη και χρήματα. Έμεινε πιστός και αγωνίστηκε με βάση το συμφέρον της ομάδας του και όχι το προσωπικό. Την τελευταία του χρονιά άλλαξε ομάδα, δείχνοντας ικανός για να συνεχίσει το άθλημα αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Έριξε αυλαία σε έναν αγώνα των Hornets απέναντι στους Magic. Δεν είχε ανακοινώσει ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του χρονιά γιατί δεν τον ένοιαζε να λάβει standing ovation. Από τώρα η μπλούζα θα κοσμεί την οροφή του AT&T Center, δίνοντας οριστικό τέλος σε αυτό το παρεάκι που είναι το πιο πετυχημένο στο NBA.
