Έχοντας εισέλθει πλέον και επίσημα στην προεκλογική περίοδο, το DREAM ON-line επιχειρεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των πολιτικών προσώπων και της νέας γενιάς με φόντο φυσικά τις κάλπες της 21ης Μαΐου.
Το DREAM ON-line βρέθηκε στο γραφείο του Θανάση Γλαβίνα, νομικού και υποψήφιου βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Δεδομένου του νεαρού της ηλικίας του, μιλήσαμε με τον κ. Γλαβίνα για τους προβληματισμούς και τις ανάγκες των νέων σήμερα, αλλά και για το πώς το ανανεωμένο σε πρόσωπα ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί να τις καλύψει.
Ο κ. Γλαβίνας εξέφρασε την πεποίθησή του ότι μόνο οι νέοι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα κακώς κείμενα της πολιτικής, ενώ υπό την άλλη του ιδιότητα, εκείνη του νομικού, συζητήσαμε για μια σειρά από ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία της ελληνικής δικαιοσύνης.
Τον ευχαριστούμε θερμά για τον χρόνο που αφιέρωσε.
«Δεν είμαστε απλά τα παιδιά ενός κομματικού σωλήνα»
– Πολλοί νέοι σήμερα έχουν την τάση να αφορίζουν τα κόμματα εξουσίας καθώς τα θεωρούν υπεύθυνα για τα όσα βιώσαμε την τελευταία δεκαετία. Γιατί κάποιος νέος σήμερα να εμπιστευθεί το ΠΑΣΟΚ;
– Ωραία και δύσκολη ερώτηση υπό την έννοια ότι το διαπιστώνω και εγώ τώρα με την προεκλογική περίοδο που συναντώ ανθρώπους διαφόρων κατηγοριών, ηλικιών και στρωμάτων. Συνήθως με τους νέους είναι το πιο δύσκολο, ακόμη και για εμένα που είμαι σχετικά νέος, 35 στα 36, η προσέγγιση με τους νέους έχει μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας σε σχέση με τους μεγαλύτερους. Είναι κάτι που με απασχολεί.
Το βλέπεις, δηλαδή, ακόμα και από μία κάρτα που μπορεί να μοιράσεις ή ένα φυλλάδιο. Ο μεγάλης ηλικίας άνθρωπος θα το δεχτεί και θα σου πει ευχαριστώ. Ο νεαρός θα σε κοιτάξει λίγο περίεργα και αυτό δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα, τη Νέα Δημοκρατία το ΚΚΕ ή τον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι είναι συνολικό. Είμαι πολύ προβληματισμένος στο κομμάτι αυτό, γιατί το συναντάω και προσπαθώ να βρω εξήγηση, όμως δεν είμαι σίγουρος ότι τα έχω καταφέρει. Χρειάζεται περισσότερη σκέψη και προσπάθεια για να απαντήσεις στο ερώτημα του, γιατί οι νέοι απαξιώνουν την πολιτική.
Μπορούμε να πούμε διάφορα ως απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό. Σίγουρα οι κρίσεις, οι δυσκολίες, η έλλειψη προοπτικής, ενδεχομένως ένας αντισυστημισμός ο οποίος υπάρχει στις μικρότερες ηλικίες επιβιώνει και δεν είναι απαραίτητα κακό, το να έχεις δηλαδή περισσότερο ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές ιδέες. Εν τέλει όμως αυτή δεν είναι η λύση. Καλό είναι οι νέοι να συμμετέχουν, να να ακούσουν το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, τη Νέα Δημοκρατία, όλα τα κόμματα.
Τα συστημικά -ας πούμε- κόμματα δεν είναι άμοιρα ευθυνών, έχουν κάνει και λάθη και πρέπει να εργαστούμε συνολικά. Εμείς το ΠΑΣΟΚ το προσπαθούμε σήμερα και αυτό είναι μία απάντηση που θα ήθελα να δώσω σε αυτό που μου είπατε. Το ΠΑΣΟΚ θεωρείται ένα κόμμα με παράδοση και ιστορία. Με τα καλά και τα κακά. Εννοείται πως ο απολογισμός γέρνει προς τα πολύ θετικά κατά την άποψη μου. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι τα κόμματα αποκτούν και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών και δη των νέων. Αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Στο ΠΑΣΟΚ ειδικά προσπαθούμε -δεν λέω ότι το πετύχαμε- να ακουμπήσουμε ξανά τις ανησυχίες των νέων, να δώσουμε προοπτική, να απαντήσουμε στα σύγχρονα αιτήματα υπό την έννοια ότι βλέπουμε ότι δεν τους αρέσει αυτή η πόλωση. Έχουν πέσει οι διαχωριστικές γραμμές δεξιάς-αριστεράς και περισσότερο εστιάζουν σε πρόσωπα και πολιτικές. Δεν είναι εύκολο, είναι δύσκολο, εγώ βλέπω τεράστια επιφύλαξη. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους νέους ως προς τα κόμματα είναι η επιφύλαξη χωρίς κανένα περιορισμό.
Οι άνθρωποι και τα παιδιά θέλουν να δουν ότι στο ΠΑΣΟΚ κάτι έχει αλλάξει. Ότι είναι ένα σύγχρονο κόμμα, ότι εμείς τα ανώτερα στελέχη προερχόμαστε από την κοινωνία και δεν είμαστε απλά τα παιδιά ενός κομματικού σωλήνα. Σπουδάσαμε, εργαζόμαστε και καταλαβαίνουμε αυτή τη στιγμή τι χρειάζεται ένας νέος πολίτης, μία νέα κοπέλα, ένας φοιτητής. Απλά αυτό απαιτεί χρόνο και θα αποδειχθεί στην πράξη από εμάς αν τηρούμε τα όσα λέμε κι αν έχουμε αφήσει πίσω τις παλιές πρακτικές και τα σφάλματα της παράταξης.
– Ποιες θα είναι όμως οι προτεραιότητες του ΠΑΣΟΚ για την ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου των νέων;
– Μία πολύ σημαντική παράμετρος στην όλη ιστορία είναι το ζήτημα των κατοικιών και των ενοικίων. Νομίζω είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα που απασχολεί την κοινωνία αυτή τη στιγμή. Είναι το πολύ αυξημένο κόστος ζωής, ιδιαίτερα για έναν φοιτητή που δεν στηρίζεται στα δικά του εισοδήματα, αλλά περιμένει την οικογενειακή ή την κρατική βοήθεια κλπ. Θα πρέπει να δούμε πώς άλλες χώρες τα έχουν καταφέρει ως προς αυτό το ζήτημα.
Να υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα το πανεπιστήμιο να προσφέρει κατοικίες με ένα πολύ χαμηλό κόστος, αλλά παράλληλα οι συνθήκες να μην είναι δυστυχώς αυτές που έχουμε δει στις ελληνικές φοιτητικές εστίες, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στην έννοια της αξιοπρέπειας. Από εκεί και πέρα, εκτός από τις φοιτητικές εστίες, και το ζήτημα των ενοικίων αυτών καθαυτών είναι πολύ σημαντικό.
Όταν ένας φοιτητής προσπαθεί να νοικιάσει ένα σπίτι εδώ στη Θεσσαλονίκη, πόσα χρήματα πρέπει να ξοδέψει από τον μηνιαίο οικογενειακό του προϋπολογισμό; Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα χρήματα προέρχονται από τις οικογένειες, αν όχι από κάποιο δικό του εισόδημα. Μπορούμε να δούμε πολιτικές πρακτικές, οι οποίες θα δίνουν τη δυνατότητα σε νέους να εργάζονται σε περιορισμένη απασχόληση προφανώς κάποιες ώρες την εβδομάδα, αλλά αυτό να συνοδεύεται και από κάποια κίνητρα.
Για το ζήτημα των κατοικιών, η πρότασή μας προκάλεσε έναν δημόσιο διάλογο σχετικά με την κοινωνική κατοικία. Αυτό αφορά τα φορολογικά κίνητρα, για να ανακαινίσεις ένα σπίτι, μία κενή κατοικία η οποία ναι μεν δεν αξιοποιείται, αλλά για οικονομικούς λόγους να υπάρχει το κίνητρο να την φτιάξεις και να την βγάλεις στην αγορά, ώστε να δημιουργηθεί πολύ μεγαλύτερη προσφορά και να πέσουν οι τιμές των ενοικίων.
Να βάλουμε μία παρένθεση εδώ και να μιλήσουμε για κάτι που με απασχολεί πάρα πολύ και με ενοχλεί προσωπικά σαν πολίτη. Αυτό είναι το γεγονός ότι νεαροί Έλληνες και νεαρές Ελληνίδες επιλέγουν το πού θα σπουδάσουν με βάση τον τόπο που είναι το πανεπιστήμιο και όχι το τι πραγματικά θέλουν. Για παράδειγμα αν κάποιος νέος από τη Θεσσαλονίκη θέλει να περάσει νομική, θα δηλώσει μόνο τη νομική Θεσσαλονίκης και αν εν τέλει περάσει σε κάποια άλλη πόλη, όπως για παράδειγμα την Κομοτηνή δεν θα πάει γιατί δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα έξοδα. Ως εκ τούτου, θα σπουδάσει κάτι άλλο. Νομίζω ότι είναι πολύ μεγάλη αποτυχία του συστήματος. Περιορίζονται οι ελπίδες των φοιτητών. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει πάρα πολύ, για το οποίο όμως δυστυχώς δεν γίνεται κουβέντα.
«Δεν χωρούν παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη»
– Με αφορμή την ιδιότητά σας, βλέπουμε ότι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας αμφισβητεί την ελληνική δικαιοσύνη. Και πέραν της όλης δυσπιστίας βλέπουμε επίσης το πρόβλημα ότι η ελληνική δικαιοσύνη τρέχει με 10, ενώ θα έπρεπε να τρέχει με πολύ περισσότερο. Πώς σκοπεύει το ΠΑΣΟΚ να αποκαταστήσει το αίσθημα εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη και παράλληλα να συνδράμει στην επιτάχυνση των διαδικασιών;
– Το έλλειμα εμπιστοσύνης του κόσμου στη δικαιοσύνη θεωρώ ότι είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα. Απασχολεί πάρα πολλούς πολίτες. Ομολογώ ότι δεν το περίμενα να απασχολεί τόσους πολλούς και το συνειδητοποίησα πρόσφατα με την υπόθεση της κ. Καϊλή, όπου σύσσωμη η ελληνική κοινωνία έλεγε ότι αν η κ. Καϊλή δικαζόταν στην Ελλάδα, θα είχε αθωωθεί. Αυτό νομίζω είναι μία συλλογική αποτυχία.
Δεν αφορά μόνο εμάς. Αφορά και τη δικαστική λειτουργία: δηλαδή τι είδους μηνύματα περνάει, αλλά αφορά και πάρα πολύ το πολιτικό σύστημα, για το αν και κατά πόσο εμπλέκεται στην απονομή της δικαιοσύνης. Και εξηγούμαι: Πολλές φορές βλέπουμε παρεμβάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι και από αυτή την κυβέρνηση, αλλά και από την προηγούμενη είχαμε καταδίκες πολιτικών στελεχών, αλλά και πρώην δικαστικών, οι οποίοι έγιναν πολιτικά στελέχη, και οι οποίοι προσπάθησαν κατά κάποιον τρόπο να παρέμβουν στον ρόλο της δικαιοσύνης.
Αυτό έγινε κυρίως στις ανεξάρτητες αρχές οι οποίες αποτελούνται από πολύ σπουδαίους και έγκριτους δικαστικούς της χώρας μας. Εκεί λοιπόν είδαμε μία επίθεση, η οποία δεν κάνει καλό στην απονομή της δικαιοσύνης. Υπάρχει πρόβλημα, όταν αμφισβητείς τον δικαστή, ειδικά όταν ο ένας μπαίνει σε χωράφια που δεν του επιτρέπεται, όπως είδαμε και στην περίπτωση του κ. Ντογιάκου που έκανε μία σειρά από παρεμβάσεις.
Ο καθένας πρέπει να κάνει την δουλειά του. Η νομοθετική Βουλή να κάνει τη δουλειά της, η εκτελεστική τη δική της και η δικαστική το ίδιο. Αυτά πολλές φορές στην Ελλάδα τα μπερδεύουμε δυστυχώς. Εδώ μπορούμε να συζητήσουμε και τεχνικά το πώς επιλέγεται η ηγεσία της δικαιοσύνης, ζήτημα που βρίσκεται στο πρόγραμμά μας και μάλιστα θα προτείνουμε να αλλάξει ο τρόπος επιλογής των δικαστών.
Πρέπει γενικά να καταλάβουμε ότι δεν χωρούν παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Να θυμίσουμε ότι και οι ίδιοι οι δικαστές υπόκεινται στον λαό. Ναι μεν έχουν εξουσία, αλλά δεν υφίσταται κράτος δικαστών, δεν αποφασίζει ο δικαστής τι θα κάνει. Αποφασίζει ο λαός μέσω της νομοθετικής εξουσίας η οποία είναι ανώτερη. Ο δικαστής εφαρμόζει αυτό που λέει ο νόμος, τον οποίο ψηφίζει η Βουλή, άρα ο λαός.
Όσον αφορά την επιτάχυνση των διαδικασιών, έχουμε κάνει άπειρα συνέδρια, άπειρες συζητήσεις, άπειρες κουβέντες όμως δυστυχώς λίγα πράγματα γίνονται. Η αιτία ότι οι Έλληνες είναι επιρρεπείς και θέλουν συνέχεια να πηγαίνουν στα δικαστήρια είναι ένα ζήτημα το οποίο υπάρχει στην κουλτούρα μας και δεν μπορεί να καταπολεμηθεί εύκολα. Έχουν γίνει προσπάθειες όπως για παράδειγμα με τη διαιτησία και τη διαπραγμάτευση, δύο εργαλεία τα οποία προσπαθούν να βοηθήσουν στο να παρθούν αποφάσεις, χωρίς να καταλήξουν οι υποθέσεις στα δικαστήρια.
Είχαμε κάποιες παρεμβάσεις, οι οποίες δεν ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως η αύξηση των παράβολων, η οποία περιορίζει το δικαίωμα πρόσβασης στη δικαιοσύνη καθώς είναι πολύ ακριβά. Εδώ έχουμε ένα ζήτημα το οποίο είναι πολύ σημαντικό, γιατί πάντα ο σκοπός πρέπει να είναι η απονομή της δικαιοσύνης και όχι το πως να περιορίσουμε την πρόσβαση σε αυτήν. Νομίζω ότι πρόκειται για ένα πλέγμα προτάσεων και παρεμβάσεων οι οποίες πρέπει να γίνουν. Σίγουρα πρέπει να «σπάσεις αυγά».
Νομίζω όμως ότι πιο πολύ πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα και αυτό έχει να κάνει τόσο με εμάς τους πολίτες όσο και με τους ίδιους τους δικαστές, οι οποίοι και αυτοί πρέπει να τρέξουν τα πράγματα λίγο πιο γρήγορα. Υπάρχουν προτάσεις, για παράδειγμα, τα ειδικά δικαστήρια που ασχολούνται με φορολογικές αποφάσεις, αποφάσεις που αφορούν μεγάλες επενδύσεις και θα πρέπει να βγουν πιο γρήγορα. Αν υπάρχει καθυστέρηση εκεί, δεν θα γίνει και η μεγάλη επένδυση.
Είναι μία μεγάλη πληγή πάντως. Έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας και έχουμε κάνει το πλάνο μας. Θα πρέπει να φτάσουμε στο σημείο, όπου οι πολίτες θα πιστεύουν ότι όταν προσφεύγουν στα δικαστήρια, θα μπορούν να βρουν το δίκιο τους σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Θέλει δουλειά, θέλει χρόνο, αλλά αξίζει να γίνει μία προσπάθεια στην οποία θα συμβάλλουν όλοι οι λειτουργοί και βεβαίως οι δικηγόροι.
«Κάποιοι έκλεισαν το μάτι στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής»
– Ποια είναι η άποψή σας, ως νομικός, για το μπλόκο του κόμματος Κασιδιάρη και τη διαχείριση του ζητήματος από την κυβέρνηση;
– Την δικαιοσύνη δεν πρέπει να την λαμβάνουμε α λα καρτ. Είχαμε τη δίκη της Χρυσής Αυγής όπου εδώ έχουμε ένα κλασσικό παράδειγμα καθυστέρησης απονομής δικαιοσύνης. Είμαστε στον δεύτερο βαθμό, τώρα συνεχίζεται. Η απόφαση έχει καθυστερήσει. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε αμετάκλητη δικαστική απόφαση, όπως προβλέπει το Σύνταγμα για να στερήσουμε τα πολιτικά δικαιώματα που πράγματι αυτή είναι η διαδικασία που προβλέπεται.
Εκεί λοιπόν είχαμε μία μεγάλη καθυστέρηση, αλλά είχαμε επίσης και μία παρέμβαση πολιτικών αρχηγών. Οι πολιτικοί αρχηγοί καλό θα ήταν να απείχαν από τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Έπρεπε επίσης ενδεχομένως, να μην διαδηλώσουν χιλιάδες άνθρωποι έξω από το δικαστήριο, πριν λάβει την απόφασή του. Καταλαβαίνω τον συμβολισμό. Όλοι μας πολεμάμε και πρέπει να καταδικάζουμε το μεταναζιστικό μόρφωμα, καθώς είναι μία εγκληματική οργάνωση, όπως αποδείχτηκε και όπως πολύ σωστά καταδικάστηκε.
Η δημοκρατία μας είναι μαχόμενη. Τους εχθρούς της τους έχει στο εσωτερικό της, αλλά τους μάχεται με τα όπλα που διαθέτει και πολύ καλά κάνει. Ως εκ τούτου, είχαμε μία νομοθετική παρέμβαση, η οποία επιδιώκει να αποκλείσει κάθε κόμμα το οποίο ουσιαστικά έχει προβεί σε εγκληματικές πράξεις συγκεκριμένων άρθρων του ποινικού κώδικα. Πρώτο στοιχείο: Το ελληνικό Σύνταγμα δεν έχει ρύθμιση που απαγορεύει τη λειτουργία συγκεκριμένων πολιτικών κομμάτων.
Έχουμε το άρθρο 29 το οποίο περιέχει κάποιες κατευθύνσεις, σύμφωνα με τις οποίες τα κόμματα πρέπει να υπηρετούν το δημοκρατικό πολίτευμα. Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί με αυτό το θέμα. Εφόσον, το ελληνικό Σύνταγμα δεν έχει τέτοια ρύθμιση θα έπρεπε να δούμε πως θα μπορέσουμε να αφαιρέσουμε ένα κόμμα, να το θέσουμε εκτός νόμου και να του απαγορεύσουμε την κάθοδο στις εθνικές εκλογές.
Εμείς ως ΠΑΣΟΚ δεχτήκαμε τη σχετική ρύθμιση. Κάναμε παρέμβαση. Καταθέσαμε διαφορετικές προτάσεις. Κάποιες ακούστηκαν. Παρουσιάστηκε εν τέλει μία πολύ καλύτερη ρύθμιση. Πιο τεκμηριωμένη. Πιο κοντά, θα πω εγώ, στη συνταγματική νομιμότητα. Το ζήτημα βέβαια παραμένει οριακό και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε όσα λέμε και όσα κάνουμε.
Δυστυχώς, η κουβέντα ξέφυγε για μία ακόμη φορά και δώσαμε και πάλι επιχειρήματα στους αντιπάλους της δημοκρατίας οι οποίοι αν προσφύγουν σε κάποια δικαστήρια, είτε σε ελληνικά είτε σε ευρωπαϊκά θα έχουν κάποια όπλα στη φαρέτρα τους. Το γεγονός επίσης ότι έγινε στο «παρά πέντε» είναι ένα προβληματικό στοιχείο και δημιουργεί εύλογες απορίες.
Πάντως, τελικά πιστεύω ότι καλώς προχωρήσαμε σε αυτή τη ρύθμιση, η οποία ουσιαστικά δεν απαγορεύει την άσκηση πολιτικού δικαιώματος από κάποιους, αλλά απαγορεύει τυ συμμετοχή σε όποιον έχει καταδικαστεί έστω και σε πρωτοβάθμιο βαθμό για κάποιο πολύ σοβαρό ποινικό αδίκημα, όπως είναι η εγκληματική οργάνωση. Εμείς ως ΠΑΣΟΚ ήμασταν εκεί και ψηφίσαμε τη ρύθμιση παρά τις επιφυλάξεις μας. Δυστυχώς άλλα κόμματα δεν το κάνανε και βρήκαν δικαιολογίες, κλείνοντας το μάτι στις ψήφους και τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής.
«Το ΠΑΣΟΚ έχει ιστορικό παρελθόν, πολύ καλό παρόν και ένα πολύ μεγάλο μέλλον»
– Πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει πράξη την ανανέωση και δεν μένει μονάχα στα λόγια;
– Πιστεύω πως το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει πραγματικά μία πολύ μεγάλη ανανέωση, η οποία ευελπιστούμε ότι θα αποτυπωθεί και στις επερχόμενες εκλογές σε λίγες μέρες. Έχει πραγματικά πάρα πολλά νέα στελέχη, έχει μία γενιά άνω και κάτω των 30 ετών, η οποία γαλουχήθηκε στο μεγάλο ΠΑΣΟΚ και τις ιδέες του κινήματος. Η γενιά αυτή ήταν παρούσα κατά τη διάρκεια της μεγάλης κρίσης και της μεγάλης πτώσης δυστυχώς που είχαμε στα ποσοστά του κόμματος μας.
Κάναμε την αξιολόγηση σχετικά με το τι πέτυχε το ΠΑΣΟΚ ειδικά στις μεταρρυθμίσεις, αλλά και στα λάθη που απομάκρυναν τους πολίτες από αυτό. Ως εκ τούτου λοιπόν, έχουμε τη γνώση, την εμπειρία, το συναίσθημα και θα προσθέσω εγώ και το πάθος. Πραγματικά, η νέα γενιά πιστεύω θα αποτελέσει μία πολύ σπουδαία γενιά για το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και αισθανόμαστε πολύ περήφανοι που είμαστε κομμάτι αυτής της παράταξης.
Θέλουμε να αποτελέσουμε και εμείς κομμάτι αυτής της χρυσής ιστορίας, να πετύχουμε μεγάλες νίκες και να προσφέρουμε, γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα ένα κόμμα εθνικά χρήσιμο, ένα κόμμα το οποίο δεν κοιτούσε το μικροκομματικό όφελος, αλλά έπαιρνε τις μεγάλες αποφάσεις. Κοιτούσε πάντα πού κινείται και τι ζητούσε η κοινωνία και το έκανε πράξη. Άλλες φορές με σωστό και άλλες φορές με λάθος τρόπο. Αλλά συνολικά ο απολογισμός είναι απόλυτα θετικός και θέλουμε να συνεχίσουμε αυτή την ιστορική παρακαταθήκη.
Από εκεί και πέρα θέλουμε να είμαστε πραγματικά αποτελεσματικοί για τη χώρα και τους πολίτες. Υπάρχει, όπως αναφέρατε και εσείς, μία νέα γενιά στελεχών, η οποία έχει μπει δυναμικά στον χορό και επιδιώκει να διαμορφώσει με ουσιαστικό τρόπο την επόμενη μέρα του ΠΑΣΟΚ. Πολλά νέα στελέχη βρίσκονται στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ με τη βοήθεια των προηγούμενων, αλλά και του Προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη, τα οποία προέρχονται από την κοινωνία.
Το ΠΑΣΟΚ είναι γενικά ένα θετικό κόμμα, ένα κόμμα το οποίο θα βοηθάει, δεν θα δημιουργεί προβλήματα, αντιθέτως θα τα λύνει. Ένα κόμμα με θετική ατζέντα. Ένα κόμμα το οποίο δεν θα μπει σε αυτή την τοξικότητα. Νομίζω αυτό είναι εμφανές από την παρουσία των στελεχών μας τόσο σε τηλεοπτικές συζητήσεις, αλλά και σε συζητήσεις με την κοινωνία των πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα που έχει ιστορικό παρελθόν, ένα πολύ καλό παρόν και ένα πολύ μεγάλο μέλλον.
– Επανέρχομαι λίγο στα πανεπιστήμια, θέτοντας το εξής ερώτημα: από την αρχή της φοιτητικής σας πορείας, ενταχθήκατε στην ΠΑΣΠ. Όπως ξέρουμε τα πανεπιστήμια είναι ένας χώρος πολιτικοποίησης των νέων, θα έπρεπε όμως κατά τη γνώμη σας να είναι και ένας χώρος κομματικοποίησής τους; Είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο;
– Γενικώς, δεν είμαι κατά των κομμάτων στα πανεπιστήμια, όμως μπορώ να δεχτώ ότι έχουν πάρα πολλά κακά, μπορώ να συμφωνήσω σε αυτό. Ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους, στον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, προσέγγισης των φοιτητών. Σε πολλά κάνουν λάθος και έχουν ευθύνη και αυτά. Παρόλα αυτά, η κοινοβουλευτική δημοκρατία βασίζεται στα κόμματα. Μας αρέσουν δεν μας αρέσουν, αυτά είναι.
Και αν δεν μας αρέσει κάτι, εγώ λέω, «ελάτε να το αλλάξουμε» . Η κομματικοποίηση αυτή καθαυτή δεν έχει κακή έννοια. Δεν ξέρω που στον κόσμο η ένταξη σε ένα κόμμα θεωρείται βαρίδιο και σχεδόν κατηγορία. Είναι φυσιολογικό να είσαι σε ένα κόμμα. Το Σύνταγμα λέει ότι τα κόμματα ψηφίζουμε, τα κόμματα μπαίνουν στη Βουλή και αυτά εν τέλει παίρνουν αποφάσεις. Άρα λέγοντας ότι η πολιτικοποίηση και η κομματικοποίηση στο πανεπιστήμιο είναι λάθος, ουσιαστικά πυροβολούμε τα πόδια μας.
Το να πολιτικοποιηθείς και να κομματικοποιηθείς στο πανεπιστήμιο για μένα δεν είναι λάθος. Πρέπει να δούμε το πώς γίνεται αυτό. Τι σημαίνει κομματικοποίηση. Σημαίνει ένας κομματικός στρατός ο οποίος ουσιαστικά εκπληρώνει κάποια πελατειακά συμφέροντα και μένει σε αυτό το κομμάτι; Ή σημαίνει την εξυπηρέτηση κάποιων ιδιωτικών συμφερόντων μέσα στο πανεπιστήμιο και τη δημιουργία κηλίδων πελατειασμού;
Οι αποφάσεις μας και η πολιτική μας στάση μέσα στην παράταξη δεν πρέπει να καθοδηγείται από το κόμμα. Μπορεί βέβαια κάποιος να είναι μέλος μίας παράταξης, αλλά να μην συμπαθεί το κόμμα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η κομματικοποίηση λοιπόν, δεν είναι λάθος. Εγώ έχω την άποψη ότι οι παρατάξεις πρέπει να μείνουν στην πολιτικοποίηση που είναι πολύ σημαντική στην εναλλαγή ιδεών, την προσπάθεια συζητήσεων και διεκδίκησης ψήφου.
Είναι καλό να προσπαθείς να πείσεις τον φοιτητή, να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά του. Τα πανεπιστήμια είναι ευρύτερα ένας χώρος συζήτησης ιδεών και ανάπτυξης προσωπικότητας. Όσοι συμμετείχαμε στις φοιτητικές οργανώσεις στα πανεπιστήμια μπορώ να πω ότι βγήκαμε κερδισμένοι υπό την έννοια ότι συζητήσαμε, σκεφτήκαμε, δημιουργήσαμε, προσπαθήσαμε να μείνουμε έξω από τις κακές τακτικές του πελατειασμού και να μείνουμε στα ουσιαστικά.
Να διοργανώνουμε επιστημονικές ημερίδες, να καλύπτουμε πολλές φορές τα κενά του πανεπιστημίου που δυστυχώς είναι πολλά. Εμείς κάναμε για παράδειγμα κάποιες εκδηλώσεις οι οποίες αφορούσαν ημέρες καριέρας, κάποιες εικονικές δίκες, κάποια πράγματα τα οποία βοηθούσαν λίγο τον φοιτητή να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της νομικής επιστήμης. Η πρότασή μας ήταν ότι εμείς τα κάναμε, γιατί δεν τα κάνει το πανεπιστήμιο. Αν τα έκανε το πανεπιστήμιο εμείς θα σταματούσαμε.
Σίγουρα το θέμα με τις αφίσες το καταλαβαίνω, δεν είναι ωραίο και εμείς είχαμε προσπαθήσει να το σταματήσουμε και να αποφύγουμε τις συγκρούσεις οι οποίες γίνονταν και ήταν πολύ άσχημο. Είχαμε επίσης το ζήτημα των εγγραφών και χαίρομαι που τώρα πλέον γίνονται ηλεκτρονικά. Εμένα δεν μου άρεσε ποτέ να βλέπουμε το κόμμα ως «Θεό», ότι εμείς δηλαδή τα κάνουμε όλα σωστά και όλοι οι υπόλοιποι λάθος.
Δεν είναι κακό το να έχουμε μία υγιή αντιπαράθεση, μία ανταλλαγή απόψεων ακόμα και σε ένα πιο θερμό κλίμα. Να συζητάς και να διαφωνείς. Κάτι που πιστεύω ότι κάπως χάθηκε σήμερα. Αυτή η ώσμωση, η ανταλλαγή απόψεων, η ζύμωση που λέμε. Γιατί και ο πολίτης πρέπει να είναι πολιτικοποιήμενος. Να γνωρίζει τι συμβαίνει στη χώρα. Ειδικά σε αυτή την περίοδο με τα κινητά έχουν απομονωθεί οι πολίτες και οι φοιτητές από αυτή την ιστορία.
Το συμπέρασμα είναι ότι η πολιτικοποίηση και η ένταξη σε ένα κόμμα πρέπει να σταματήσει να είναι κατηγορία. Δεν είναι κακό να μπεις σε ένα κόμμα. Κακό είναι να μπεις και να θέλω εγώ να σε προσηλυτίσω, να σου μιλάω μόνο για αυτό. Να καταλάβεις ότι εγώ σε κάνω παρέα γιατί θέλω να με ψηφίσεις. Αυτό πρέπει να πολεμήσουμε.
– Οριστήκατε από τον κ. Ανδρουλάκη διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Περιγράψτε μας την εμπειρία σας σε αυτή τη θέση και την ευθύνη που κληθήκατε να διαχειριστείτε.
– Ήταν μία πολύ καλή εμπειρία για έναν νέο άνθρωπο στη δική μου ηλικία. Ήταν σίγουρα μία πρόκληση και μία δύσκολη άσκηση, στην αρχή τουλάχιστον. Γιατί έχεις να κάνεις με έμπειρους βουλευτές, οι οποίοι έχουν περάσει πολλά χρόνια στη Βουλή. Ήταν μία μεγάλη ευθύνη, την οποία ελπίζω να έφερα εις πέρας με τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες και τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Ήταν μία πολύ μεγάλη εμπειρία και γνώση θα πω κυρίως, σχετικά με το πώς λειτουργεί η Βουλή, πώς λειτουργεί ο κοινοβουλευτισμός, πώς λειτουργεί η πολιτική εκτός των κομματικών γραφείων.
Ευχαριστώ πολύ και τον Πρόεδρο που μου έκανε την τιμή να με ορίσει διευθυντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ήταν 15 μήνες πολύ έντονοι και πολύ απαιτητικοί. Κάθε τέτοια θέση έχει και το στρες και την πίεση. Αλλά νομίζω στο τέλος με κάποιο τρόπο τα καταφέραμε. Υπηρετήσαμε την παράταξη που είναι το πιο σημαντικό για μας.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν παρόν σε όλα. Ήταν θετικά παρόν. Ψήφισε ό,τι χρειαζόταν να ψηφίσει. Ήμασταν παρόντες σε όλα τα θετικά, σε ό,τι πιστεύαμε. Ποτέ δεν ετεροπροσδιοριστήκαμε. Πάντα ψηφίζαμε αυτό που πιστεύαμε ότι είναι το σωστό. Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν ψηφίζουμε κάτι επειδή το έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Νέα Δημοκρατία. Ψηφίζαμε πάντα με γνώμονα αν ένα νομοσχέδιο ή μία σύμβαση είχε ως βασική κατεύθυνση το δημόσιο συμφέρον. Αν δεν είχε, το καταψηφίζαμε. Ποτέ δεν δεχτήκαμε πιέσεις.
– Είστε υποψήφιος σε μία ευρύτατη και δύσκολη περιφέρεια. Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την Β’ Θεσσαλονίκης;
– Η Β’ Θεσσαλονίκης είναι μία περιοχή με μεγάλη ποικιλομορφία. Είναι μία μικρή Ελλάδα όπως λέμε, έχει σχεδόν τα πάντα, έχει πολύ αξιόλογο πρωτογενή τομέα τόσο σε επίπεδο γεωργίας όσο και σε επίπεδο κτηνοτροφίας και αλιείας θα προσθέσω. Έχει επίσης βιομηχανικές ζώνες, περιοχές με τουριστικό ενδιαφέρον. Έχει επίσης ιδιαίτερο περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα. Λίμνες, ποτάμια, δάση. Περιοχές που έχουν εντελώς διαφορετικές ανάγκες μεταξύ τους. Περιοχές γενικώς που δεν έχουν μία σύνδεση και κοινά συμφέροντα μεταξύ τους.
Αυτό αποτελεί από μόνο του μία πρόκληση, αλλά οφείλω να πω ότι είναι μία περιοχή με πολλές δυνατότητες, μία περιοχή που γειτνιάζει με το αστικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης. Πρέπει κατά τη γνώμη μου να λειτουργεί σε ένα συνολικό πλάνο μαζί με την Α’ Θεσσαλονίκης. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που μένουν στη Β’ και δουλεύουν στην Α’ και το ανάποδο. Να δούμε πως θα κάνουμε ελκυστική τη Β’ Θεσσαλονίκης, τόσο σε επίπεδο τουρισμού όσο και σε επίπεδο αναψυχής. Πώς θα δώσουμε τη δυνατότητα στις μικροβιομηχανίες στις μεγάλες αλλά και στις μικρότερες να προωθούν τα προϊόντα τους και να «θρέφουν» την Α’, η οποία αποτελεί την αγορά. Μόνο έτσι θα έχουμε πραγματικά επενδύσεις.
Να δούμε επίσης το ζήτημα των υποδομών το οποίο είναι πολύ σημαντικό, των οδικών αξόνων, της συντήρησης του οδικού δικτύου το οποίο δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση και πρέπει να παρέμβουμε. Να δώσουμε κίνητρα στην αγροτική παραγωγή. Να ενισχύσουμε τις περιοχές οι οποίες υποφέρουν ή κινδυνεύουν από ερήμωση. Ειδικότερα, οι περιοχές του δήμου Λαγκαδά οι οποίες χρειάζονται περισσότερη βοήθεια σε σχέση με άλλες περιοχές.
Να δώσουμε κίνητρα σε νέους και νέες που θέλουν πραγματικά να μείνουν σε αυτές τις περιοχές και να επενδύσουν στον πρωτογενή τομέα. Να το κάνουν με αξιοπρέπεια και με δικαιοσύνη. Να αποδίδουν δηλαδή αυτές οι επενδύσεις τους. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν και να βοηθήσουν τις περιοχές τους. Άνθρωποι με μεράκι και όρεξη αλλά πρέπει να δοθούν τα κατάλληλα κίνητρα και οι κατάλληλες κατευθύνσεις και εδώ είναι που μπαίνει ο ρόλος ο δικός μας να περάσουμε το μήνυμα και να δώσουμε τις δυνατότητες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Αν δεν αρέσουν στους νέους τα κόμματα, να μπουν μέσα και να τα αλλάξουν»
– Τι μήνυμα θέλετε να στείλετε στα παιδιά που θα διαβάσουν την συνέντευξη;
– Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο, πέρα από το να συμμετέχουν. Έχει αξία η συμμετοχή, το να παρέμβω, να πολεμήσω, το να διαβάσω, να πάω σε μία πολιτική εκδήλωση ενός κόμματος, ενός υποψηφίου, να θέσω μία ερώτηση, να είμαι ενεργός στους κοινωνικούς φορείς, στην κοινωνία των πολιτών και να διεκδικώ τα δικαιώματά μου.
Η απαξίωση της πολιτικής θεωρώ είναι το μεγαλύτερο λάθος και δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Να συμμετέχουν και αν δεν τους αρέσουν τα κόμματα να μπουν μέσα και να τα αλλάξουν. Πιστεύω μπορούμε να το πετύχουμε αυτό. Και υπάρχουν φωνές σε όλα τα κόμματα για να μην είμαστε άδικοι οι οποίοι συμμερίζονται ανησυχίες και προβληματισμούς.
Άρα να μπουν οι νέοι στην πολιτική, να είναι κοντά στα κόμματα, να τα αλλάζουν, να συμμετέχουν με τις παρεμβάσεις τους. Μία θέση, μία άποψη, δημιουργεί νέα δεδομένα και αλλάζει τις κατευθύνσεις. Άρα οι νέοι να μην μείνουν μακριά από την πολιτική. Είναι αλήθεια ότι το πολιτικό σύστημα δεν τους φέρθηκε σωστά και ότι υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στη ζωή τους. Όμως θα πρέπει να αγωνιστούν, να συμμετέχουν ενεργά και να δούμε εμείς η νεότερη γενιά πού και πώς θα βρούμε τα κοινά σημεία και τους κοινούς στόχους, ώστε να προχωρήσουμε με τις αλλαγές που πρέπει.
Καλό είναι να διαφωνούμε, αλλά να δούμε και που συμφωνούμε για να προχωρήσουμε στα αναγκαία. Η μη συμμετοχή και η απραξία δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα και ίσα ίσα επιτρέπει στις δυνάμεις που θέλουν τη συντήρηση να έχουν την εξουσία ως λάφυρο, να την χειρίζονται με τον τρόπο που θέλουν, να μην παίρνουν τις αποφάσεις που θέλει η χώρα και στην τελική να ευημερούν οι λίγοι και να δυστυχούν οι πολλοί. Θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν έβλεπα μία μεγάλη συμμετοχή των πολιτών στις επερχόμενες εκλογές.
Συνέντευξη: Βαγγέλης Λαζαρίδης και Βασίλης Ιατρούδης
