Η εποχή της Φόρμουλα 1 επέστρεψε. 20 οδηγοί και 10 ομάδες ρίχτηκαν στην πρώτη μάχη της χρονιάς, ύστερα από μία διακοπή μεγαλύτερης των δύο μηνών. Η μεγάλη αποχή σήμαινε και ανακατατάξεις στη δυναμική των μονοθεσίων, κατασκευαστικές αλλαγές αλλά και μετακινήσεις των οδηγών. Δύο νεαροί οδηγοί πήραν μία πρώτη αίσθηση από το πώς είναι να ζεις αγωνιστικό τριήμερο στην Φόρμουλα 1, ενώ άλλοι άλλαξαν ομάδες. Όπως είναι αναμενόμενο, αρκετοί φίλοι του σπορ περιμένουν με αγωνία να δουν τον πρώτο αγώνα και να ανακαλύψουν με μεγαλύτερη ασφάλεια τις αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί εντός της πίστας.
Στα καθαρά αγωνιστικά, είχαμε το πρώτο 1-2 της χρονιάς, με τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Μαξ Φερστάπεν να μην αντιμετωπίζει καμία δυσκολία. Ο Πέρεζ κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο του Λεκλέρκ νωρίς στον αγώνα (ο οποίος εν τέλει εγκατάλειψε λόγω μηχανικού προβλήματος) και να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου. Τρίτος αναδείχθηκε ο Αλόνσο, ο οποίος με την πολύ ανεβασμένη Άστον Μάρτιν πέρασε τους Ράσελ, Χάμιλτον και Σάινθ για να ανέβει για 99η φορά στην καριέρα του στο βάθρο. Προβλήματα αντιμετώπισε η Φεράρι, η Μερσέντες, η Αλπίν και η Μακλάρεν, σε έναν κάπως μέτριο αγώνα, από πλευράς θεάματος.
Μεγάλοι κερδισμένοι του χειμερινού μπρέικ είναι η Άστον Μάρτιν, η οποία έδειξε ανταγωνιστική καθόλη τη διάρκεια του τριημέρου, καταφέρνοντας να ανέβει στο βάθρο μετά το Μπακού το 2021. Οι αναβαθμίσεις που έχουν κάνει σε σχέση με το περσινό, σχετικά αργό, μονοθέσιο επέτρεψε και στους δύο οδηγούς της να διεκδικήσουν πολύ υψηλές θέσεις. Αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στη δεύτερη θέση των κατασκευαστών, όμως αυτό που θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι να δούμε αν θα καταφέρει να διατηρήσει αυτήν τη φόρμα μέσα στη σεζόν. Έχοντας δει ομάδες με παρόμοιες εκκινήσεις στο παρελθόν (Χάας και Άλφα Ρομέο) είναι πολύ εύκολο να χάσουν το όποιο μομέντουμ έχουν.
Σε κατηφορική κατάσταση βρίσκεται η Μακλάρεν που είχε ένα πολύ κακό τριήμερο. Μία εγκατάλειψη και μία 17η θέση, σε έναν αγώνα που έδειξαν να υστερούν σημαντικά σε ρυθμό από τους αντιπάλους τους. Ο ρούκι Πιάστρι έδειξε κάποια ψήγματα του ταλέντου του, αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει σχετικά νωρίς στον αγώνα. Η φετινή χρονιά φαίνεται να βρίσκει τη Μακλάρεν ακόμα πιο μακριά από την κορυφή, ενώ δεν είναι απίθανο να έχει χάσει και δυναμική σε σχέση με άλλες ομάδες.
Προβληματικό ήταν το Γκραν Πρι και για την Αλπίν, η οποία είδε μόνο τον Γκασλί να τερματίζει, κερδίζοντας μάλιστα 11 θέσεις για να μπει στη βαθμολογούμενη δεκάδα. Όντας αρκετά πίσω, ο Γκασλί κατάφερε να αναρριχηθεί στην κατάταξη, κυρίως λόγω του καλού ρυθμού και της έξυπνης στρατηγικής της Αλπίν. Στο άλλο γκαράζ τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Εκκινώντας από την ένατη θέση, ο Οκόν έκανε αρκετά λάθη, ειδικά εντός του πιτ λέιν, με αποτέλεσμα να δεχθεί τρεις ποινές. Για αυτό και προτιμήθηκε από την Αλπίν να σώσουν τα εξαρτήματα του Γάλλου και να εστιάσουν στον επόμενο αγώνα.
Θετικό πρόσημο είχε η Άλφα Ρομέο και η Γουίλιαμς. Η ιταλική ομάδα που είχε ξεκινήσει και πέρσι πολύ καλά, έδειξε να έχει κατασκευάσει ένα μονοθέσιο που μπορεί να βρίσκεται στις παρυφές ή οριακά εντός της δεκάδας. Θεωρώ πως είναι μία πολύ σημαντική σεζόν για τον Ζου καθώς δεν έχει πλέον τη δικαιολογία ότι είναι ρούκι.
Αναλόγως, η Γουίλιαμς κατάφερε να χωθεί στη δεκάδα με τον Άλμπον, αν και ο ρυθμός της δεν μοιάζει τόσο καλός. Όμως, η καλή στρατηγική και το οδηγικό ταλέντο του Ταϊλανδού βοήθησαν την αγγλική ομάδα να πάρει τον πρώτο της βαθμό πολύ νωρίς στη σεζόν. Ένα επιπρόσθετο κέρδος είναι ο πολύ καλός αγώνας του Σάρτζεντ, ο οποίος κατάφερε να βρεθεί αρκετά κοντά στη δεκάδα και να δείξει γιατί η Γουίλιαμς περίμενε μέχρι και τον τελευταίο αγώνα της F2 για αυτόν (δεν είχε συμπληρώσει τους απαραίτητους πόντους στο δίπλωμά του).
Η Μερσέντες είναι μία αρκετά περίεργη ομάδα. Κάθε χρόνο στοχεύουν στην κορυφή οπότε οτιδήποτε πέρα από αυτό θεωρείται αποτυχία εντός και εκτός της ομάδας. Στο Μπαχρέιν έδειξε να είναι ανταγωνιστική και να ξεκινάει με μικρότερο ντισαβαντάζ σε σχέση με την περσινή πολύ κακή αρχή της. Όμως, η τρομερή βελτίωση της Άστον Μάρτιν της στέρησε τη δυνατότητα ενός βάθρου, ενώ και το δίδυμο Χάμιλτον – Ράσελ έμοιαζε να είναι κάπως νωχελικό να ρισκάρει για μία καλύτερη κατάταξη. Έχοντας δει τη περσινή χρονιά δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν στο τέλος αυτής που διανύουμε βρεθεί και πάλι να δίνει μάχη για τη δεύτερη θέση, όμως με πολύ καλύτερες πιθανότητες.
Τέλος, μάλλον αναμενόμενες ήταν οι εμφανίσεις των Χάας και Άλφα Τάουρι. Η Χάας το Σάββατο έδειξε ότι σε ρυθμό ενός γύρου μπορεί να διεκδικεί προκρίσεις στη δεκάδα, αλλά την Κυριακή ο αγώνας δεν εξελίχθηκε όπως περίμεναν. Ο Χούλκενμπεργκ έχασε πολύ γρήγορα τη θέση του στη δεκάδα και δεν κατάφερε να επιστρέψει ποτέ εκεί. Από την άλλη, ο Μάγκνουσεν ήταν μέτριος και τις δύο μέρες, με τη στρατηγική της Χάας να μην τον βοηθάει.
Τα ίδια, σε γενικές γραμμές, ισχύουν και για την Άλφα Τάουρι. Η πτωτική της πορεία συνεχίζεται και με το πειραματικό δίδυμο των Τσουνόντα – ΝτεΒρις δείχνει πολύ δύσκολο να καταφέρει ένα καλό πλασάρισμα. Ο Τσουνόντα έκανε έναν καλό αγώνα, διεκδικώντας την τελευταία βαθμολογούμενη θέση μέχρι τον τελευταίο γύρο, η δυναμική του μονοθέσιου, όμως, δεν του έδωσε το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν. Στον δεύτερο αγώνα του ο ΝτεΒρις δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός με τον πρώτο. Είχε ορισμένες καλές στιγμές, προσπάθησε για το κάτι παραπάνω, αλλά περιορίστηκε σημαντικά από την έλλειψη ρυθμού της Άλφα Τάουρι.
Ο πρώτος αγώνας έκρυβε μερικές εκπλήξεις, όπως την τρομερή Άστον Μάρτιν και την υπό του μετρίου Φεράρι, η οποία φαίνεται να επένδυσε περισσότερο στην ταχύτητα στην ευθεία. Ο πρώτος αγώνας δεν μπορεί να μας δώσει μία εμπεριστατωμένη εικόνα των ομάδων καθώς μέσα στη σεζόν θα υπάρξουν πολλές αλλαγές λόγω των αναβαθμίσεων που θα φέρει η κάθε ομάδα. Γνωρίζοντας αυτό, η Ρεντ Μπουλ μοιάζει να είναι σε μία ξεχωριστή λίγκα και για την φτάσουν θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια από τις υπόλοιπες διεκδικήτριες. Ο αγώνας αυτός ανάδειξε, μεταξύ άλλων, τα προβλήματα των Φεράρι και Μερσέντες στη διαχείριση ελαστικών, έναντι των Ρεντ Μπουλ και Άστον Μάρτιν.
