23 Οκτωβρίου 2019
Χωρίς να υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε ζούμε σε μια εποχή, όπου οι 2 ομάδες που μας έχουν προσφέρει αμέτρητη χαρά και νύχτες περηφάνιας για την χώρα μας στο αγαπημένο άθλημα των περισσότερων, δηλαδή το μπάσκετ έχουν οδηγηθεί σε μια ολική παρακμή, όσον αφορά τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο. Αυτό μπορεί εύκολα να φανεί από πέρσι κιόλας από τα αποτελέσματα τους, καθώς ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι τα play-offs ενώ ο Παναθηναϊκός σκουπίστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης, χωρίς να καταφέρει για 7η σερί χρόνια να περάσει στο final-four μένοντας στα όνειρα για άλλη μια φορά, σχετικά με το ράψιμο του 7ου αστεριού. Όμως πίσω από όλες αυτές τις κακές εμφανίσεις και τις παρουσίες στα ευρωπαϊκά δρώμενα , δεν κρύβεται τίποτα άλλο πέρα από τους παράγοντες των ομάδων. Αυτό μπορεί πολύ εύκολα να γίνει αποδεκτό από όλους, είτε λάτρεις του αθλήματος, είτε όχι, καθώς ειδικά μετά το περσινό φιάσκο με το #mexritelous και τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού στην Α2, αλλά και τον παροξυσμό του παράγοντα του Παναθηναϊκού κ. Δημήτρη Γιαννακόπουλου, υποβαθμίζοντας κάθε έννοια σεβασμού αλλά και ευγενούς άμιλλας, οι ομάδες πλέον πιο πολύ περιμένουν το στραβοπάτημα του ενός ώστε να τον κοροϊδέψουν, μέσω μιας κακόγουστης ανακοίνωσης, παρά να δυναμώσουν οι ίδιοι.
Ο Ολυμπιακός μετά την απόφαση των αδερφών Αγγελόπουλων να έχουν άλλη ομάδα στην Α2 και άλλη στην euroleague δείχνει ένα σύνολο χωρίς ταυτότητα και χωρίς παίκτες που μπορούν να την οδηγήσουν μακριά με απώτερο σκοπό την απόδειξη σε όλους ότι υπάρχει οργάνωση και όχι απλά μια ομάδα που δημιουργήθηκε απλά για να δημιουργηθεί. Θα ήταν ασέβεια αν δεν τόνιζα εδώ πως εννοείται δεν συμπεριλαμβάνω τους Βασίλη Σπανούλη και Γιώργο Πρίντεζη διότι είναι 2 παίκτες που κοσμούν τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά γήπεδα σε κάθε τους εμφάνιση. Ωστόσο, 2 παίκτες όσο καλοί και να είναι αν δεν έχουν τους κατάλληλους συμπαραστάτες δίπλα τους (που φέτος πέρα από 2-3, δεν τους έχουν, ειδικά σε σύγκριση με άλλες χρονιές) δεν μπορούν να κάνουν και πολλά και αυτό ήδη φαίνεται στις πρώτες 3 αγωνιστικές με έναν Ολυμπιακό να μετρά ήδη ένα ρεκόρ 1-2 κα να δείχνει πως αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές στο ρόστερ, τότε το παράθυρο των play-offs φαντάζει απίθανο και ως ακατόρθωτο. Με αλλαγή προπονητή και με παίκτες που δεν μπορούν να πάρουν στις πλάτες τους την ομάδα, πολλοί φοβούνται πως η μεταβατική περίοδος του Ολυμπιακού και η προσαρμογή του στα νέα δεδομένα που τον έφεραν οι πρόεδροι του δεν θα έχει επιτυχές τέλος, όσον αφορά κάποια διάκριση παρά μόνο παράπονα και απογοήτευση για μια ομάδα που μέχρι πρόπερσι ήταν στα φαβορί της κατάκτησης του τροπαίου . Επειδή δεν ξέρουμε όμως τι μπορεί να αλλάξει διότι, κακά τα ψέματα, είναι πολύ νωρίς ,αν δεν προστεθούν παίκτες με εμπειρία και συνοχή στο παιχνίδι τους τότε δεν νομίζω πως θα συμβεί κάτι το τρομερό στην φετινή πορεία του, αλλά όπως λέει και το ρητό ποτέ μην λες ποτέ.
Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό που και αυτός ξεκίνησε με ρεκόρ 1-2(ήττες με 1 πόντο από Βιλερμπάν και από Αρμάνι στην κόψη του ξυραφιού) είναι μια ομάδα που έχει ένα αρκετά συμπαθητικό υλικό, αλλά όχι το κατάλληλο, ώστε να πεις πως θα φτάσει στους 4. Μια ομάδα που αναζητεί ρυθμό και κατά την γνώμη μου θα βρει, αλλά όχι σε σημείο που διεκδικήσει την είσοδο στην τετράδα. Με αλλαγή προπονητή για άλλη μια χρονιά και έχοντας ένα αδιάφορο πρωτάθλημα, όπου δεν πρόκειται να συναντήσει καμία δυσκολία μετά και την αποχώρηση του μεγάλου του αντιπάλου δεν ξέρω κατά ποσό θα μπορέσει να προσαρμοστεί στο ρυθμό της φετινής διοργάνωσης σε μια διάρκεια που θα του φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το μεγάλο ζήτημα του Παναθηναϊκού είναι πως πλέον όλες οι άλλες ομάδες έχουν δυναμώσει πολύ περισσότερο και είναι έτοιμες να κλέψουν τις εντυπώσεις με τους πράσινους να μην έχουν κάνει κάτι τόσο ιδιαίτερο, ώστε να μπορείς να τους χρίσεις φαβορί για κάποια διάκριση διαφορετική από την συμμετοχή στην 8άδα.
Κλείνοντας θέλοντας να απαντήσω ήδη σε όσους με πουν κακοπροαίρετο. Θεωρώ τον εαυτό μου ειλικρινή και πως εξωτερικεύω μια θέση που συμμερίζονται οι περισσότεροι το τελευταίο διάστημα, πως δηλαδή αν ο ΟΣΦΠ και ο ΠΑΟ, δεν κοιτάξουν τις ομάδες τους και δεν ασχοληθούν με τα δικά τους θέματα, αμφότεροι δεν θα έχουν αίσιο τέλος στην φετινή ευρωπαϊκή τους χρονιά. Αν και με διαφορετικούς στόχους, τα 2 στρατόπεδα καλούνται να πάρουν αποφάσεις κρίσιμες και καθοριστικές, αν επιδιώκουν να συνεχίσουν να φέρνουν λαμπρές μέρες, ανάλογες του παρελθόντος. Ειδάλλως, ας αποδεχτούν την σημερινή πραγματικότητα, πως ακόμα και η είσοδος στα play-offs είναι μεγάλη επιτυχία, κάτι που αν τους το έλεγες μέχρι πέρσι, θα γέλαγαν και με το δίκιο τους ασφαλώς .
Υ.Γ Αυτό το άρθρο είναι πιο πολύ μια σκληρή άποψη ενός ανθρώπου που προσπαθεί να καταλάβει, γιατί 2 ομάδες τόσο ισχυρές διαλύονται από τους ίδιους τους τους εαυτούς.
Χωρίς να υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε ζούμε σε μια εποχή, όπου οι 2 ομάδες που μας έχουν προσφέρει αμέτρητη χαρά και νύχτες περηφάνιας για την χώρα μας στο αγαπημένο άθλημα των περισσότερων, δηλαδή το μπάσκετ έχουν οδηγηθεί σε μια ολική παρακμή, όσον αφορά τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο. Αυτό μπορεί εύκολα να φανεί από πέρσι κιόλας από τα αποτελέσματα τους, καθώς ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι τα play-offs ενώ ο Παναθηναϊκός σκουπίστηκε από την Ρεάλ Μαδρίτης, χωρίς να καταφέρει για 7η σερί χρόνια να περάσει στο final-four μένοντας στα όνειρα για άλλη μια φορά, σχετικά με το ράψιμο του 7ου αστεριού. Όμως πίσω από όλες αυτές τις κακές εμφανίσεις και τις παρουσίες στα ευρωπαϊκά δρώμενα , δεν κρύβεται τίποτα άλλο πέρα από τους παράγοντες των ομάδων. Αυτό μπορεί πολύ εύκολα να γίνει αποδεκτό από όλους, είτε λάτρεις του αθλήματος, είτε όχι, καθώς ειδικά μετά το περσινό φιάσκο με το #mexritelous και τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού στην Α2, αλλά και τον παροξυσμό του παράγοντα του Παναθηναϊκού κ. Δημήτρη Γιαννακόπουλου, υποβαθμίζοντας κάθε έννοια σεβασμού αλλά και ευγενούς άμιλλας, οι ομάδες πλέον πιο πολύ περιμένουν το στραβοπάτημα του ενός ώστε να τον κοροϊδέψουν, μέσω μιας κακόγουστης ανακοίνωσης, παρά να δυναμώσουν οι ίδιοι.
Ο Ολυμπιακός μετά την απόφαση των αδερφών Αγγελόπουλων να έχουν άλλη ομάδα στην Α2 και άλλη στην euroleague δείχνει ένα σύνολο χωρίς ταυτότητα και χωρίς παίκτες που μπορούν να την οδηγήσουν μακριά με απώτερο σκοπό την απόδειξη σε όλους ότι υπάρχει οργάνωση και όχι απλά μια ομάδα που δημιουργήθηκε απλά για να δημιουργηθεί. Θα ήταν ασέβεια αν δεν τόνιζα εδώ πως εννοείται δεν συμπεριλαμβάνω τους Βασίλη Σπανούλη και Γιώργο Πρίντεζη διότι είναι 2 παίκτες που κοσμούν τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά γήπεδα σε κάθε τους εμφάνιση. Ωστόσο, 2 παίκτες όσο καλοί και να είναι αν δεν έχουν τους κατάλληλους συμπαραστάτες δίπλα τους (που φέτος πέρα από 2-3, δεν τους έχουν, ειδικά σε σύγκριση με άλλες χρονιές) δεν μπορούν να κάνουν και πολλά και αυτό ήδη φαίνεται στις πρώτες 3 αγωνιστικές με έναν Ολυμπιακό να μετρά ήδη ένα ρεκόρ 1-2 κα να δείχνει πως αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές στο ρόστερ, τότε το παράθυρο των play-offs φαντάζει απίθανο και ως ακατόρθωτο. Με αλλαγή προπονητή και με παίκτες που δεν μπορούν να πάρουν στις πλάτες τους την ομάδα, πολλοί φοβούνται πως η μεταβατική περίοδος του Ολυμπιακού και η προσαρμογή του στα νέα δεδομένα που τον έφεραν οι πρόεδροι του δεν θα έχει επιτυχές τέλος, όσον αφορά κάποια διάκριση παρά μόνο παράπονα και απογοήτευση για μια ομάδα που μέχρι πρόπερσι ήταν στα φαβορί της κατάκτησης του τροπαίου . Επειδή δεν ξέρουμε όμως τι μπορεί να αλλάξει διότι, κακά τα ψέματα, είναι πολύ νωρίς ,αν δεν προστεθούν παίκτες με εμπειρία και συνοχή στο παιχνίδι τους τότε δεν νομίζω πως θα συμβεί κάτι το τρομερό στην φετινή πορεία του, αλλά όπως λέει και το ρητό ποτέ μην λες ποτέ.
Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό που και αυτός ξεκίνησε με ρεκόρ 1-2(ήττες με 1 πόντο από Βιλερμπάν και από Αρμάνι στην κόψη του ξυραφιού) είναι μια ομάδα που έχει ένα αρκετά συμπαθητικό υλικό, αλλά όχι το κατάλληλο, ώστε να πεις πως θα φτάσει στους 4. Μια ομάδα που αναζητεί ρυθμό και κατά την γνώμη μου θα βρει, αλλά όχι σε σημείο που διεκδικήσει την είσοδο στην τετράδα. Με αλλαγή προπονητή για άλλη μια χρονιά και έχοντας ένα αδιάφορο πρωτάθλημα, όπου δεν πρόκειται να συναντήσει καμία δυσκολία μετά και την αποχώρηση του μεγάλου του αντιπάλου δεν ξέρω κατά ποσό θα μπορέσει να προσαρμοστεί στο ρυθμό της φετινής διοργάνωσης σε μια διάρκεια που θα του φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το μεγάλο ζήτημα του Παναθηναϊκού είναι πως πλέον όλες οι άλλες ομάδες έχουν δυναμώσει πολύ περισσότερο και είναι έτοιμες να κλέψουν τις εντυπώσεις με τους πράσινους να μην έχουν κάνει κάτι τόσο ιδιαίτερο, ώστε να μπορείς να τους χρίσεις φαβορί για κάποια διάκριση διαφορετική από την συμμετοχή στην 8άδα.
Κλείνοντας θέλοντας να απαντήσω ήδη σε όσους με πουν κακοπροαίρετο. Θεωρώ τον εαυτό μου ειλικρινή και πως εξωτερικεύω μια θέση που συμμερίζονται οι περισσότεροι το τελευταίο διάστημα, πως δηλαδή αν ο ΟΣΦΠ και ο ΠΑΟ, δεν κοιτάξουν τις ομάδες τους και δεν ασχοληθούν με τα δικά τους θέματα, αμφότεροι δεν θα έχουν αίσιο τέλος στην φετινή ευρωπαϊκή τους χρονιά. Αν και με διαφορετικούς στόχους, τα 2 στρατόπεδα καλούνται να πάρουν αποφάσεις κρίσιμες και καθοριστικές, αν επιδιώκουν να συνεχίσουν να φέρνουν λαμπρές μέρες, ανάλογες του παρελθόντος. Ειδάλλως, ας αποδεχτούν την σημερινή πραγματικότητα, πως ακόμα και η είσοδος στα play-offs είναι μεγάλη επιτυχία, κάτι που αν τους το έλεγες μέχρι πέρσι, θα γέλαγαν και με το δίκιο τους ασφαλώς .
Υ.Γ Αυτό το άρθρο είναι πιο πολύ μια σκληρή άποψη ενός ανθρώπου που προσπαθεί να καταλάβει, γιατί 2 ομάδες τόσο ισχυρές διαλύονται από τους ίδιους τους τους εαυτούς.
