Ακόμη μία προκριματική φάση, αυτή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026, ολοκληρώθηκε, με τις περισσότερες ομάδες, που θα συμμετάσχουν σε αυτό, να είναι πλέον γνωστές. Στο σημερινό κείμενο θα ασχοληθούμε με ευρωπαϊκές Eθνικές ομάδες η πορεία των οποίων στα προκριματικά ήταν δυσανάλογη των προσδοκιών και του επιπέδου τους.
Ελλάδα
Μπορεί η Eθνική ομάδα να απέχει χρόνια από τις μεγάλες διοργανώσεις, όμως ήταν διάχυτη η πεποίθηση, ότι είχε έρθει η ώρα για την επιστροφή, με την πρόκριση στο Μουντιάλ του ερχόμενου καλοκαιριού. Λίγο οι αντίπαλοι του ομίλου, χωρίς κάποιο μεγαθήριο, λίγο η άκρως θετική παρουσία στο προηγούμενο Nations League, λίγο η νέα γενιά, που διαθέτει μπόλικο ταλέντο και ερχόταν με φόρα και όλοι πιστέψαμε, ότι θα παίρναμε το εισιτήριο για τα γήπεδα του Μεξικού, των ΗΠΑ και του Καναδά.
Παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα με τη Λευκορωσία, η συνέχεια ήταν απογοητευτική. Ήττα με κάτω τα χέρια από τη Δανία στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, άδικη ήττα στη Γλασκώβη κόντρα στη Σκωτία, ήττα και στην Κοπεγχάγη με τη Δανία, με κοινό παρονομαστή το γεγονός, ότι και στα τρία αυτά παιχνίδια η Eθνική δέχθηκε από τρία γκολ και το όνειρο του Μουντιάλ έγινε εφιάλτης.
Οι ελπίδες και οι προσδοκίες, που καλλιεργήθηκαν, θρυμματίστηκαν και το γεγονός, ότι τόσο η Eθνική μας όσο και η Δανία τερμάτισαν κάτω από αυτήν την Σκωτία δεν γίνεται να μην ενοχλεί και να συνιστά μία παταγώδη αποτυχία.
Σουηδία
Μετά την αποκαρδιωτική παρουσία στα προκριματικά του Euro, η Σουηδία προσέφερε άλλο ένα κρύο ντους στους φιλάθλους της, με την πορεία της στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου να είναι ό,τι και η προηγούμενη. Θλιβερή. Απέναντι σε Ελβετία, Κόσοβο, Σλοβενία η λογική σκέψη θα ήταν, ότι οι Σουηδοί θα μάχονταν για την πρώτη δυάδα και γιατί όχι για την κατάληψη της πρώτης θέσης.
Αντ’ αυτού οι Σκανδιναβοί ήταν απλά ανύπαρκτοι, με την απόλυση του Γιον Νταλ Τόμασον να μην προκαλεί καμία έκπληξη. Και να πεις, ότι η Σουηδία στερείται ταλέντου; Βίκτορ Γιόκερες, Αλεξάντερ Ίσακ, Βίκτορ Λίντελεφ, Ματίας Σβάνμπεργκ είναι μερικοί από τους παίκτες, που εντοπίζουμε στο ρόστερ της ομάδας.
Τερμάτισε στην τελευταία θέση του ομίλου με μόλις δύο βαθμούς, με τον Γκρέιαμ Πότερ, που διαδέχθηκε τον Τόμασον, να έχει πολλή δουλειά μπροστά του, για να την επαναφέρει στον δρόμο των επιτυχιών. Το μόνο «θετικό» της όλης υπόθεσης είναι, ότι η ομάδα του Πότερ θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει την πρόκριση στο Μουντιάλ μέσω του Nations League.
Ρουμανία
Δεν είναι, ότι η Ρουμανία έχει συνηθίσει να πηγαίνει στο Μουντιάλ. Με εξαίρεση τη δεκαετία του 1990, όταν μέτρησε τρεις σερί παρουσίες σε Παγκόσμια Κύπελλα, τερματίζοντας μάλιστα στην έκτη θέση σε αυτό του 1994, ο 21ος πρώτος αιώνας δεν την έχει βρει ποτέ παρούσα σε κάποιο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Παρόλα αυτά, σε έναν όμιλο με Αυστρία, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Κύπρο και Σαν Μαρίνο και μετά την καλή πορεία στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο του 2024, θα περίμενε κανείς, ότι η ομάδα του Μιρτσέα Λουτσέσκου θα έπαιρνε έστω τη δεύτερη θέση, για να διεκδικήσει την πρόκριση μέσω των μπαράζ.
Δεν έγινε όμως ούτε αυτό, αφού οι Ρουμάνοι είδαν τις Αυστρία και Βοσνία να καταλαμβάνουν τις δύο πρώτες θέσεις και τους ίδιους να μένουν Βουκουρέστι (προσωρινά ή μη θα το μάθουμε) για ακόμη ένα Μουντιάλ. Με σχετικά καλό υλικό, σίγουρα καλύτερο από αυτό της Βοσνίας, η ομάδα ταλαιπωρήθηκε από διάφορα εσωτερικά προβλήματα, με τον Μιρτσέα Λουτσέσκου να προχωρά σε διάφορες εμπρηστικές δηλώσεις και την αλαζονεία του να χτυπάει κόκκινο, στοχοποιώντας μεταξύ άλλων και τον Ραζβάν Μαρίν της ΑΕΚ. Όπως και η Σουηδία, έτσι και η Ρουμανία έχει μία δεύτερη ευκαιρία μέσω του Nations League.
Ιταλία
Μετράει τέσσερις κατακτήσεις Μουντιάλ, πίσω μόνο από τη Βραζιλία των πέντε. Και όμως η υπερδύναμη, που ακούσει στο όνομα Ιταλία, κινδυνεύει να μείνει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου για τρίτη συνεχόμενη φορά, μετά την αποτυχία πρόκρισης σε αυτά του 2018 και του 2022. Σε έναν όμιλο, στον οποίο ο σημαντικότερος αντίπαλος ήταν η Νορβηγία και συμμετείχαν επίσης το Ισραήλ, η Εσθονία και η Μολδαβία, η Σκουάντρα Ατζούρα ολοκλήρωσε την παρουσία της στη δεύτερη θέση.
Και μπορεί για κάποιον να μην είναι αποτυχία, δεδομένου και του όχι και τόσο ποιοτικού υλικού και του Γκατούζο -ο οποίος κάθε άλλο παρά κανονικός προπονητής είναι-, όμως κοιτάζοντας πίσω από τους αριθμούς, θα δει ότι η Ιταλία δεν απείλησε ποτέ τη Νορβηγία, με την πορεία της στον όμιλο να περιλαμβάνει δύο ταπεινωτικές ήττες από την παρέα του Χάλαντ πρώτα με 3-0 στο Όσλο και την τελευταία αγωνιστική με ένα 4-1 στο Σαν Σίρο.
Αν δεν ήταν η Ιταλία, δεν θα γινόταν τόση κουβέντα, αλλά με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν γίνεται να μην υπάρξει αναφορά, ειδικά όταν της έκανε πλάκα η Νορβηγία, που έχει να δει πρόκριση σε οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση από το 2000.
Σερβία
Ό,τι και να πεις για αυτήν την Εθνική ομάδα, είναι λίγο. Ή μάλλον λίγες γραμμές δεν αρκούν, για να περιγράψουν την απειθαρχία, την ανοργανωσιά και τη διχόνοια στους κόλπους της Εθνικής Σερβίας. Η αλήθεια είναι, ότι τα σημάδια υπήρχαν από πέρυσι, αφού η αποκαρδιωτική παρουσία στο Euro του 2024 άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, φέρνοντας στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες του σερβικού ποδοσφαίρου, με τους παίκτες να εξεγείρονται και να αρνούνται να συνεχίσουν υπό την καθοδήγηση του Στοΐκοβιτς και τον αρχηγό, Ντούσαν Τάντιτς, να ανακοινώνει την απόσυρσή του από την Eθνική.
Η ομοσπονδία ένιψε τας χείρας της, όμως αυτή η στάση ήταν ο προάγγελος του αποκλεισμού από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η εντός έδρας ήττα με 1-0 από την Αλβανία ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μία απλή ήττα και αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του Ντράγκαν Στοΐκοβιτς, που δεν κατάφερε ποτέ να αξιοποιήσει πραγματικά το πλούσιο ταλέντο των παικτών του, ούτε και να τους εμπνεύσει, και ουσιαστικά έθεσε εκτός τροχιάς πρόκρισης τους «Πλάβι».
Μετά τα Παγκόσμια Κύπελλα του 2018 και του 2022, στα οποία η Σερβία ήταν παρούσα, το 2026 θα την βρει εκτός Μουντιάλ, όμως αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματα.
