Αισίως λοιπόν, συμπληρώνεται σήμερα (30/12) ένας μήνας από την έναρξη της λειτουργίας του Μετρό της Θεσσαλονίκης. Την τελευταία φορά που φιλοξενήθηκε αρθρογραφία μου στο dreamonline.gr, το μετρό της Θεσσαλονίκης υφίσταντο αποκλειστικά και μόνο ως ένα διαχρονικό ανέκδοτο, καθώς και ως μια συνηθισμένη μορφή καζούρας προς τους Θεσσαλονικείς, κυρίως από τους Αθηναίους αλλά και γενικότερα από τους υπόλοιπους Έλληνες. Πλέον, εδώ και ένα μήνα, οι Θεσσαλονικείς απολαμβάνουν κάτι που κανονικά έπρεπε να απολαμβάνουν προ πολλού. Ναι μεν, ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει την τεράστια χρονική καθυστέρηση.
Το δρομολόγιο του μετρό, το οποίο ολοκλήρωσε τη μηνιαία λειτουργία του είναι το βασικό τμήμα της Γραμμής 1, με 13 σταθμούς. Από τα δυτικά προς τα ανατολικά οι στάσεις είναι οι εξής: Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός – Δημοκρατίας – Βενιζέλου – Αγία Σοφία – Σιντριβάνι – Πανεπιστήμιο – Παπάφη – Ευκλείδης – Φλέμινγκ – Ανάληψη – 25ης Μαρτίου – Βούλγαρη – Νέα Ελβετία. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, εντός του 2025 πρόκειται να ολοκληρωθεί και η επέκταση προς την Καλαμαριά, με τους εξής σταθμούς: Βούλγαρη, Νομαρχία, Καλαμαριά, Αρετσού, Νέα Κρήνη, Μίκρα.
Ξεκίνησα να χρησιμοποιώ το μετρό μόλις από τη δεύτερη μέρα λειτουργίας του. Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία σύγκρισης με μετρό άλλων πόλεων. Άλλωστε δεν έχω και την ικανότητα καθώς οι μνήμες που έχω από άλλα μετρό είναι κάπως ασθενείς πλέον με την πάροδο των ετών. Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ομορφιά, καθώς και την εμβληματικότητά του.
Ωστόσο, πιστεύω ότι αν ένα τέτοιο έργο σε σχέση με άλλα μετρό ευρωπαϊκών πόλεων, ήταν λιγότερο σύγχρονο ή μοντέρνο, θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα, καθώς πέραν του ότι είναι το πιο νέο από χρονολογικής απόψεως, δεν έχει προλάβει ακόμη να υποστεί φθορές από τη χρησιμοποίησή του, όταν ακόμη δεν έχει κλείσει τριψήφιο αριθμό ημερών στη λειτουργία του.
Θα ξεκινήσω από τα θετικά του έργου και ύστερα θα αναδείξω τα κακώς κείμενα. Χρησιμοποίησα λοιπόν το μετρό για να κατέβω στη στάση Πανεπιστήμιο. Στάση, την οποία θα επισκεπτόμουν πολύ συχνά, αν ακόμη φοιτούσα στο Αριστοτέλειο Πανεπίστημιο. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι σε μόλις 10 λεπτά έχεις φτάσει στον συγκεκριμένο προορισμό, καταλαβαίνεις αυτομάτως ότι κάτι έγινε καλά.
Προσωπικά, έζησα εποχές στις οποίες χρησιμοποιώντας το λεωφορείο, το 20λεπτο ήταν το μίνιμουμ που χρειαζόμασταν για να φτάσουμε στο μάθημά μας. Το αναδεικνύαμε μάλιστα σε συζητήσεις, γιατί αδυνατούσαμε να αντιληφθούμε πόσο τυχεροί ήμασταν. Ειδικά σε συνθήκες βροχής, στις οποίες η κίνηση στους δρόμους θυμίζει πραγματικά τριτοκοσμικές καταστάσεις, το χρονόμετρο της μετακίνησής μου έφτασε και το τριπλάσιο πολλές φορές από το μίνιμουμ που χρειαζόμαστε. Για την ιστορία 20*3= 60…Μια ώρα δηλαδή…
Εδώ οφείλουμε να πούμε ότι ήμασταν από τους τυχερούς που χρειαζόμασταν ένα λεωφορείο για να πάμε στο κέντρο. Φανταστείτε να χρειαζόμασταν και δεύτερο, όπως χρειάζονται πολλά παιδιά, τα οποία ζουν σε χωριά έξω από τη Θεσσαλονίκη ή στις δυτικές συνοικίες της πόλης.
Οι συνθήκες επίσης γύρω από τις οποίες ταξιδεύει κάποιος με το μετρό σίγουρα δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο –προς το παρόν τουλάχιστον- τις τραγικές συνθήκες ενός λεωφορείου, στο οποίο οι επιβάτες ταξιδεύουν ως επί το πλείστο κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον, προκαλώντας ακόμη και δυσφορία στην αναπνοή. Η συνέπεια επίσης του μετρό ως προς την παρουσία του σε κάθε στάση είναι σαφώς συχνότερη, καθώς και εγκυρότερη σύμφωνα με τους υπάρχοντες πίνακες, στους οποίους αναγράφεται η άφιξη κάθε συρμού.
Υπάρχει ωστόσο και η αντίθετη πλευρά, με τα γνωστά και ως «κακώς κείμενα», τα οποία πιστεύω ότι δεδομένου του μικρού χρόνου λειτουργίας του νεοσύστατου μετρό της πόλης αλλά και του μικρού μήκους της διαδρομής που ολοκληρώθηκε (μόλις 9,6 χιλιόμετρα), δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να υπάρχουν. Διέκρινα σε πολύ μεγάλο βαθμό λοιπόν ορισμένες «προχειροδουλειές».
Πρώτο πρόβλημα, το οποίο μάλιστα σημειώθηκε από τη μέρα των εγκαινίων κιόλας, αφορά τα εκδοτήρια και τον τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων. Μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων εκτός λειτουργίας (πότε πρόλαβαν να χαλάσουν;), ενώ κάποια άλλα να είναι μεν εντός λειτουργίας ωστόσο να μην είσαι καθόλου σίγουρος αν θα σου δώσουν όλα σου τα ρέστα ή όχι.
Όπως με προειδοποίησε ένα πρωινό μια υπάλληλος του μετρό, καλύτερα να έρθεις να βγάλεις και να έχεις ακριβώς τα χρήματα που απαιτούνται για το εισιτήριο που θέλεις. Στο πρόβλημα με την έλλειψη διαδικτύου στους σταθμούς, το οποίο φυσικά προκαλεί την αδυναμία πληρωμής εισιτηρίων με κάρτα, δεν θα σταθώ καλύτερα. Κάποιοι θα πουν πολλά θέλεις και άλλες τέτοιες αερολογίες.
Εγώ απαντώ, λέγοντας ότι σε μια εποχή που σχεδόν τα πάντα έχουν ψηφιοποιηθεί- συμπεριλαμβανομένου και του τρόπου πληρωμής- και βρισκόμενοι λιγότερο από 48 ώρες πριν το 2025, πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα.
Πολύ σημαντικό επίσης μείον αποτελούν οι ακινητοποιήσεις συρμών, οι οποίες δεν είναι λίγες σε αριθμό, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι πρόκειται για ένα πολύ νεοσύστατο έργο. Τέτοια φαινόμενα ιδανικά, θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν, καθώς όπως σωστά ισχυρίζονται οι ειδικοί, πρόκειται για το πιο σύγχρονο μετρό της Ευρώπης. Η συχνότητα των δυσλειτουργιών είναι αδικαιολογήτως μεγάλη, για ένα έργο μόλις με 30 ημέρες ζωή. Παραθέτω ακολούθως εικόνες, οι οποίες κάνανε τον γύρο του κόσμου. Κανείς Θεσσαλονικιός σίγουρα δεν θεωρεί αυτές τις εικόνες, διαφήμιση για τη «συμπρωτεύουσα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Καταληκτικά, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία της ύπαρξης και της έναρξης λειτουργίας του μετρό Θεσσαλονίκης. Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα έργο, το οποίο ειδικά όταν επεκταθεί και σε υπόλοιπες περιοχές της πόλης θα βοηθήσει πάρα πολύ και θα βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων.
Γι’ αυτό τον λόγο ο κάθε πολίτης οφείλει να σέβεται τους κανόνες λειτουργίας του. Ωστόσο, είμαστε άνθρωποι με κριτική σκέψη και οφείλουμε να τονίζουμε τα ήδη υπάρχοντα προβλήματά του, τα οποία δεν τα λες σίγουρα λίγα σε αριθμό. Ειδικά αν ληφθεί υπόψιν ότι το δρομολόγιο, το οποίο παραδόθηκε είναι μόλις 9,6 χιλιόμετρα. Ας ελπίσουμε ότι έχουν γνώση οι φύλακες και θα προλάβουν ανάλογες καταστάσεις. Ο υγιώς σκεπτόμενος Θεσσαλονικιός αυτό θέλει, για αυτό και ασκεί εποικοδομητική κριτική.
