Αυτό ήταν λοιπόν. Μετά από περίπου 30 χρόνια, το Franchise του Mission Impossible έφτασε στο τέλος του και ο Ethan Hunt. Στο Mission: Impossible – The Final Reckoning πρωταγωνιστούν οι Tom Cruise, Hayley Atwell, Esai Morales, Simon Pegg, Ving Rhames, Angela Bassett, Henry Czerny, Shea Whigham, Pom Klementieff, Hannah Waddingham, Tramell Tillman, Nick Offerman και Holt McCallany. Στην σκηνοθεσία βρίσκουμε τον Christopher McQuarrie, ο οποίος έχει επιμεληθεί και το σενάριο μαζί με τον Erik Jendresen.
Είναι τόσα πολλά αυτά που μπορούν και πρέπει να ειπωθούν για αυτή τη σειρά ταινιών. Συνδέθηκε με πολύ κόσμο, προσέφερε καταπληκτικές ταινίες δράσης, καταδιώξεις και φυσικά απίστευτα stunts από τον ανεπανάληπτο Tom Cruise. Το αξιοσημείωτο με αυτό το franchise είναι, ότι σχεδόν κάθε ταινία κατάφερε να είναι καλύτερη από την προηγούμενη και να ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών και των απαιτήσεων στα ύψη. Με εξαίρεση την, ομολογουμένως, βαρετή και αδιάφορη δεύτερη ταινία, το Mission Impossible έχει υπάρξει ένα λαμπρό παράδειγμα εξέλιξης, ανανέωσης, ευρηματικότητας και αδρεναλίνης, εγχείρημα εκ των πραγμάτων απαιτητικό και πολύπλοκο.
Η όγδοη και τελευταία ταινία είναι άμεσο sequel στην προηγούμενη, συνεχίζοντας ουσιαστικά την ιστορία με την τεχνητή νοημοσύνη, γνωστή και ως «Οντότητα», η οποία απειλεί να καταστρέψει τον πλανήτη με τη χρήση των πυρηνικών όπλων του πλανήτη, με τον Ethan Hunt και την ομάδα του να πρέπει να την εντοπίσουν και να την καταστρέψουν, έχοντας στη διάθεσή τους μόνο 72 ώρες.
Με βάση την εξέλιξη των ταινιών, ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο ο τελευταίος και πιο επικίνδυνος ανταγωνιστής να μην ήταν κάποιος άνθρωπος, αλλά κάτι μη απτό και αισθητό, κάτι άψυχο και συνάμα ιδιοφυές. Εφόσον κάθε ανταγωνιστής στις προηγούμενες ταινίες εκπροσωπούσε μία νέα, πιο εκλεπτυσμένη και μεγάλη απειλή, η επιλογή ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Εξάλλου, όλο και περισσότερες ταινίες εντάσσουν στο σενάριο κάποια δαιμονοποιημένη τεχνητή νοημοσύνη στον δρόμο, που πρώτος χάραξε ο James Cameron με τον «Εξολοθρευτή», αποδεικνύοντας πόσο μπροστά ήταν. Παράλληλα, η τεχνητή νοημοσύνη έχει πλέον εισχωρήσει σε κάθε τομέα της καθημερινής ζωής, μεταβάλλοντας και τροποποιώντας όλα όσα ξέραμε, με πολλούς να προβληματίζονται και να εκφράζονται με αβεβαιότητα για το πού μπορεί να οδηγηθούμε και την ηθική πίσω από την αλόγιστη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης.
Το περιβάλλον στο «The Final Reckoning» δεν είναι δυστοπικό με οργουελική έννοια, είναι ζοφερό και αβέβαιο, εν μέρει ίδιο με τώρα. Η πρώτη ώρα κυλάει αργά, ο όγκος των πληροφοριών, που μεταδίδει η ταινία, και ο θεατής καλείται να συγκρατήσει και να αποκωδικοποιήσει, είναι τεράστιος και απαιτείται μεγάλη προσοχή, ώστε να μην δημιουργηθούν κενά και ελλείψεις στην αντίληψή του.
Μετά την πρώτη ώρα, όταν πλέον η ταινία περνάει από τη φάση της αφήγησης στη φάση της πραγμάτωσης, αρχίζει ο καταιγισμός. Ο McQuarrie σκηνοθετεί με αυτοπεποίθηση και άνεση, οι σκηνές δράσης είναι γυρισμένες με στιλ και νεύρο, με τον σκηνοθέτη να είναι πλέον παλιά καραβάνα στον κόσμο του Mission Impossible, αφού αυτή είναι η τέταρτη ταινία της σειράς, που σκηνοθετεί.
Σεναριακά, ο McQuarrie και ο Jendresen «πλάθουν» μία ιστορία, η οποία ναι μεν δρα ως τέλος, παράλληλα όμως είναι και μία ανασκόπηση, ένας φόρος τιμής σε ολόκληρο το franchise. Εντάσσει στοιχεία και χαρακτήρες από προηγούμενες ταινίες στην προώθηση της πλοκής, αξιοποιεί κάθε σημείο, που θα μπορούσε, συνδυάζει αρμονικά το παλιό με το νέο.
Δείγμα της συνοχής, συνέπειας και εξέλιξης του franchise είναι ο Benji Dunn, χαρακτήρας που υποδύεται με μεγάλη επιτυχία ο Simon Pegg. Τον είδαμε πρώτη φορά στο Mission Impossible 3 ως έναν πανέξυπνο, μα και φοβισμένο, γκατζετάκια, μακριά όμως από το πεδίο των αποστολών. Σταδιακά ο Benji έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας του Ethan Hunt και από εκεί που ήταν άβουλος και με χαμηλή αυτοπεποίθηση, άρχισε να είναι πιο ενεργός και αποφασιστικός, με το αποκορύφωμα της εξέλιξής του να έρχεται στην τελευταία ταινία, όπου και φανερώνει ηγετικές ικανότητες. Ενώ όμως ο χαρακτήρας άλλαζε, δεν έχασε ποτέ την κωμικότητα, με την οποία εισήχθη, με τον Simon Pegg να επιστρατεύει το αγγλοσαξονικό χιούμορ του και το εύρος των εκφράσεων του προσώπου του, για να χαρίσει φοβερές ατάκες.
Και πάμε τώρα στον ελέφαντα στο δωμάτιο, τον Tom Cruise. Δεν είναι μόνο το γεγονός, ότι αν και έχει περάσει τα 60, επιχειρεί παράτολμα και εντυπωσιακά stunts. Είναι η όρεξη, το πάθος, η αγάπη, η αφοσίωση που έχει επενδύσει σε κάθε σκηνή, σε κάθε καρέ, σε κάθε μικρή λεπτομέρεια, για να προσφέρει το καλύτερο και πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, όντας η επιτομή του σταρ εδώ και πολλά χρόνια.
Και μπορεί πολλοί να εστιάζουν στην άγνοια κινδύνου και την αγάπη του για την αδρεναλίνη, ξεχνάνε όμως πόσο καλός ηθοποιός είναι. Δεν πρέπει να λησμονούνται οι καταπληκτικές ερμηνείες, που έχει χαρίσει ο Cruise σε ταινίες όπως «Γεννημένος την 4η Ιουλίου», «Συνέντευξη με έναν Βρυκόλακα», «Ο Τελευταίος Σαμουράι» και «Ζήτημα Τιμής» και εδώ δίνει μία πολύ ώριμη ερμηνεία, αφού συνδυάζει συναίσθημα, αγωνία, άγχος, χωρίς ποτέ να χάνει την πίστη του στους ανθρώπους.
Το «Mission: Impossible – The Dead Reckoning» δεν είναι μία αψεγάδιαστη ταινία, ούτε η καλύτερη του franchise. Είναι όμως ένα μεγαλειώδες φινάλε σε έναν από τους εμβληματικούς χαρακτήρες και το τέλος που άξιζε σε αυτόν τον σπουδαίο σταρ, που ακούει στο όνομα Tom Cruise.
