Η Εθνική του Γιοβάνοβιτς που ενθουσιάζει και το τελευταίο αντίο στον Τζορτζ Μπάλντοκ

Εξώφυλλο: Χρήστος Σιούκας

Το ομολογώ, δεν είχαν βρεθεί οι συνθήκες μέχρι χθες, για να παρακολουθήσω από κοντά αγώνα ποδοσφαίρου της Εθνικής Ελλάδας, όμως αυτό που έζησα ήταν μία πραγματική γιορτή.

Το γήπεδο του Γ. Καραϊσκάκης το βράδυ της Κυριακής (13/10/2024) άφησε για λίγο το ερυθρόλευκο του στοιχείο και «φόρεσε» τα γαλανόλευκα για να υποδεχθεί τους 30 χιλιάδες ανθρώπους που ήρθαν προκειμένου να στηρίξουν την προσπάθεια της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών απέναντι στην αντίστοιχη της Ιρλανδίας στα πλαίσια του Nations League αλλά και να τιμήσουν, για τελευταία φορά, τη μνήμη του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή και μέλους της Εθνικής, Τζορτζ Μπάλντοκ.

Το βράδυ της Κυριακής, το Γ. Καραϊσκάκης πλημμύρισε από κόσμο και όμορφες εικόνες που αντικατοπτρίζουν την πραγματική έννοια του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου ειδικότερα. Τη συγκίνηση, την αγάπη για το άθλημα και την ομάδα αλλά και τον σεβασμό στον αντίπαλο, καθώς στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων, αλλά και στο ενός λεπτού σιγή που ακολούθησε μετά αυτών επικράτησε σιγή και ύστερα ένα μαζικό χειροκρότημα το οποίο άφηνε πίσω οποιεσδήποτε διαφορές και χρωματισμούς.

UEFA NATIONS LEAGUE 2024-2025 / ΕΛΛΑΔΑ – ΙΡΛΑΝΔΙΑ (KLODIAN LATO / EUROKINISSI)

Στο γήπεδο επίσης, παρευρέθηκαν άνθρωποι όλων των ηλικιών βλέποντας από ηλικιωμένους μέχρι μικρά παιδιά στους ώμους των γονιών τους να κρατούν και να ανεμίζουν την ελληνική σημαία. Τη δική τους νότα έδωσαν και οι 800 περίπου Ιρλανδοί οι οποίοι έκαναν αισθητή την παρουσία τους άλλοτε με συνθήματα και άλλοτε με κουδούνες… ναι καλά διαβάσατε με κουδούνες προσπαθώντας να πικάρουν τους Έλληνες οπαδούς οι απαντούσαν με την ανάλογη «γιούχα». Τη μάχη της κερκίδας όμως την κέρδισε ο Τάσος με τη γνώστη του τρομπέτα ο οποίος έδινε το έναυσμα και τον ρυθμό ώστε 30 χιλιάδες παλαμάκια να ακούγονται ρυθμικά στο γήπεδο δίνοντας ώθηση και παλμό στην προσπάθεια των ποδοσφαιριστών.

Η αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο των ποδοσφαιριστών, αλλά και του ανθρώπου που βρίσκεται στον πάγκο της φάνηκε έντονα και στην ανακοίνωση της αποστολής με το πιο θερμό χειροκρότημα να το επιφυλάσσουν όταν ακούστηκε το όνομα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς δείχνοντας ότι εκτός από ικανός προπονητής λαμβάνει και καθολικής αποδοχής από τον κόσμο, γεγονός σπάνιο όταν μιλάμε για την Εθνική Ελλάδα.

Ο Ολλανδός διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του αγώνα και οι ποδοσφαιριστές απλώνονται στο γήπεδο. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα δεν άλλαξε σε σχέση με τον αγώνα απέναντι στην Αγγλία προ ολίγων ημερών με την μόνη αλλαγή να είναι ο Χατζηδιάκος στη θέση του τιμωρημένου Κουλιεράκη. Οι ποδοσφαιριστές του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος μπήκαν με πάθος και όρεξη από το πρώτο λεπτό. Έχτιζαν τις προσπάθειες τους από πίσω. Ο Γιαννούλης πατούσε ψηλά στο γήπεδο με τον Λάζαρο Ρότα να γίνεται τρίτος κεντρικός αμυντικός δίπλα στους Μαυροπάνο και Χατζηδιάκο.

Οι Σιώπης και Κουρμπέλης «μασούσαν και τα σίδερα» με ιδιαίτερη μνεία στον πρώτο που πραγματοποίησε ίσως και ματς καριέρας. Ο αρχηγός Μπακασέτας κατέβαινε χαμηλά στο γήπεδο να πάρει μπάλα ψάχνοντας με κάθετες μπαλιές τους Τζόλη και Μασούρα οι οποίοι με τη σειρά τους έψαχναν τον Παυλίδη. Οι Ιρλανδοί παρέμεναν χαμηλά στο γήπεδο παίζοντας κλειστά ενώ πήγαιναν σε σκληρά μαρκαρίσματα, κάτι που επέτρεπε και ο διαιτητής αφήνοντας τους ατιμώρητους σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Η Εθνική ομάδα κυκλοφορούσε με άνεση τη μπάλα, δημιουργούσε φάσεις ξεσηκώνοντας το κοινό το οποίο αγωνιούσε για ένα γκολ. Αν και δεν σκόραρε, η ομάδα πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερα ημίχρονα μετά από πολύ καιρό. Τελικά, τη λύση την βρήκε στο 48’. Κάθετη πάσα στον Μπακασέτα, 1-2 με τον και πάλι εκ των κορυφαίων, Χρήστο Τζόλη, σουτ και η μπάλα στα δίχτυα. Οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής έγιναν μία γροθιά, το μαύρο περιβραχιόνιο ψηλά και το γήπεδο είχε γίνει ένα. Μετά την επίτευξη του γκολ η Εθνική φάνηκε κουρασμένη άφησε τη μπάλα στην Ιρλανδία η οποία μετά τις αλλαγές απείλησε κυρίως από στημένες φάσεις.

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε από τον Πέτρο Μάνταλο, ο οποίος είχε περάσει ως αλλαγή στο παιχνίδι. Ένας ποδοσφαιριστής που μετά από δύο ρήξεις χιαστών και τα όσα «έχει ακούσει» από τον κόσμο της ΑΕΚ και της Εθνικής Ελλάδος δείχνει για μία ακόμη φορά ότι πρόκειται για έναν ποιοτικό ποδοσφαιριστή που αξίζει σεβασμού. Ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη. Η φανέλα του Μπάλντοκ ξανά υψωμένη, ένα γήπεδο να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του ενώ οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής έκαναν τον κύκλο του γηπέδου λαμβάνοντας το πιο θερμό χειροκρότημα. Η ποδοσφαιρική γιορτή είχε λάβει τέλος.

Εθνική
protothema.gr

Είχα καιρό να νιώσω τέτοια συναισθήματα σε ένα ελληνικό γήπεδο. Η Εθνική του Γιοβάνοβιτς που βγάζει υγεία, η επανασύνδεση με τον κόσμο, η όρεξη για θελκτικό ποδόσφαιρο και ένα σύνολο παικτών που δείχνουν να λειτουργούν σαν οικογένεια δημιουργούν ένα κλίμα που πρέπει να μείνει στα εύκολα και στα δύσκολα.

Ανεξαρτήτως το αν καταφέρει να προκριθεί στο Μουντιάλ του 2026, που θα διεξαχθεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (εγώ θα πω ότι ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη), αυτήν την ομάδα χαίρεσαι να την παρακολουθείς και να την στηρίζεις και αυτό είναι κάτι που είχαμε καιρό να δούμε και να νιώσουμε. Όσο για τον Τζορτζ Μπάλντοκ, αφήνω τη φράση του φίλου και πρώην συμφοιτητή, Σωκράτη Μεταλίδη, ο οποίος έγραψε πως «όπως οι τραγουδιστές συνηθίζουν να πενθούν τους κοντινούς τους ανθρώπους τραγουδώντας και όπως οι ζωγράφοι αφιερώνουν έναν πίνακα σε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο που έφυγε από τη ζωή, στον κόσμο των ποδοσφαιριστών ο μοναδικός τρόπος έκφρασης συναισθημάτων είναι η μπάλα». Και τα υπόλοιπα περισσεύουν.

Μοιράσου το:

Νίκος Ζαφειρόπουλος

Νίκος Ζαφειρόπουλος

Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη αλλά μεγάλωσα στην Σαντορίνη. Σπούδασα  Δημοσιογραφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μου αρέσουν πολύ ο αθλητισμός και τα ταξίδια. Στον ελεύθερο μου χρόνο μου παίζω ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο, ακούω podcast και  ενημερώνομαι για θέματα επικαιρότητας. Το DREAM ON-line είναι μία ευκαιρία να γράψω για ό,τι με απασχολεί αλλά και να κάνω εξάσκηση πάνω στο κομμάτι που έχω σπουδάσει.

 

Πρόσφατα

Διαβάστε Περισσότερα

Σχετικά Άρθρα