Μπορεί πολλοί να θεωρούν πετυχημένους προπονητές όσους κερδίζουν τίτλους ή να υποστηρίζουν έναν σύλλογο επειδή έχει πολλά τρόπαια, όμως πραγματική επιτυχία είναι να δημιουργείς κάτι από το μηδέν.
Ένας από τους προπονητές που είναι πραγματικά άξιοι αναφοράς είναι ο Ιβάν Γιούριτς, ο Κροάτης τεχνικός της Τορίνο, τον οποίο παρακολουθώ από το 2019, όταν βρισκόταν στον πάγκο της Ελλάς Βερόνα. Βέβαια, η ομάδα που ξεχώριζα ήταν η Τορίνο, στης οποίας το ρόστερ ήταν ο εκπληκτικός μέσος, Ντανιέλε Μπαζέλι. Εκπληκτικός, όχι γιατί έκανε μαγικές ντρίπλες ή γιατί σκόραρε γκολ, αλλά γιατί έκανε το ποδόσφαιρο να μοιάζει απλό.
Το καλοκαίρι του 2021 λοιπόν, ο Γιούριτς ανέλαβε την Τορίνο και ξεκίνησε να χτίζεται ένα πρότζεκτ, το οποίο δουλεύεται ακόμη και σήμερα. Δυστυχώς, ο Μπαζέλι αποχώρησε λίγους μήνες μετά, όμως αυτό έχει μικρή σημασία.
Ιβάν Γιούριτς: Ο μαέστρος της αμυντικής λειτουργίας
Ο Ιβάν Γιούριτς είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές του πρωταθλήματος, όσον αφορά το αμυντικό παιχνίδι, καθώς έχει καταφέρει τόσο με την Ελλάς Βερόνα, όσο και με την Τορίνο να έχει το έκτο ή ακόμα και το πέμπτο χαμηλότερο παθητικό στη Serie A.
Ο Κροάτης δημιουργεί ομάδες, με όλη τη σημασία της λέξης, χτίζοντας μεταξύ άλλων, την ομοιογένεια, τη συνοχή και τους αυτοματισμούς, ενώ κάθε παίκτης του γνωρίζει τον ρόλο του, αλλά και τι να περιμένει από τον συμπαίκτη του. Εκτός αυτού όμως, ο τεχνικός της Τορίνο καταφέρνει να παίρνει το 100% από τον καθένα. Ο Φεντερίκο Ντιμάρκο, που πλέον είναι βασικός στην Ίντερ, είχε δηλώσει πως ο Γιούριτς ήταν ο προπονητής που τον βοήθησε περισσότερο στην καριέρα του, καθώς του έμαθε πώς να προσεγγίζει το εκάστοτε παιχνίδι και πώς να παραμένει συγκεντρωμένος.
Η φετινή Τορίνο είναι από τις ομάδες που δύσκολα δέχονται φάσεις, καθώς ο αντίπαλος δεν καταφέρνει να βρει εύκολα χώρους. Ο Κροάτης συνήθως επιλέγει το 3-4-2-1, το οποίο σε οργανωμένη άμυνα γίνεται 5-4-1, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να διασπαστεί. Επιπλέον, είναι εξαιρετικός στο διάβασμα του αντιπάλου κι έτσι καταφέρνει συχνά να τον περιορίζει, καθώς πολλοί παίκτες έχουν ως αρμοδιότητα και ατομικά μαρκαρίσματα. Ακόμη, κάποια από τα σημαντικότερα πράγματα που οδηγούν στην αποτελεσματική αμυντική λειτουργία, είναι πως η ομάδα έχει τακτική συνέπεια, δεν παρασύρεται, παραμένει σταθερή στο δικό της ρυθμό και έχει σωστές τοποθετήσεις.
Πάνω απ’ όλα όμως, η Τορίνο του Γιούριτς είναι ομάδα και το ίσως κλισέ «όλοι για έναν κι ένας για όλους» ισχύει 100%. Το γιατί δεν βρίσκεται στο κυνήγι ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου είναι μια άλλη συζήτηση, αρκετά μεγαλύτερη και έχει να κάνει περισσότερο με τις επενδύσεις και το μεταγραφικό κομμάτι.
Στα προαναφερθέντα αναλύεται κυρίως το αμυντικό κομμάτι και όχι τυχαία. Η αμυντική λειτουργία και η το πλάνο της ομάδας στα 2/3 είναι αυτά που έχουν άμεση σχέση με το πλάνο του προπονητή, καθώς στο επιθετικό τρίτο παίζει μεγάλο ρόλο η φαντασία, η γρήγορη σκέψη και η αποφασιστικότητα των παικτών.
Δεν υπάρχει τακτική χωρίς σύνολο
Υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για να θεωρηθεί ένα πρότζεκτ επιτυχημένο και μία από αυτές είναι να υπάρχει ένα αγωνιστικό πλάνο που αποδίδει. Η φιλοσοφία του προπονητή δηλαδή να εφαρμόζεται με επιτυχία στον αγωνιστικό χώρο. Για να υπάρξει όμως αυτό και να δοκιμαστεί, χρειάζεται τις κατάλληλες συνθήκες. Ένα σύνολο, για να είναι σύνολο, θα πρέπει να έχει ομαδικότητα, ομοιογένεια, πειθαρχία και πίστη στο πλάνο.
Η απλότητα και η τέχνη του ποδοσφαίρου
Το ποδόσφαιρο είναι απλό, όμως όπως είχε πει και ο Γιόχαν Κρόιφ: «Το να παίζεις ποδόσφαιρο είναι απλό. Το να παίζεις απλό ποδόσφαιρο είναι το δυσκολότερο πράγμα που υπάρχει». Απολάμβανα να βλέπω τον Μπαζέλι στο κέντρο, γιατί έκανε το ποδόσφαιρο να μοιάζει εύκολο, καθώς χωρίς υπερβολές και φαντασμαγορικά πράγματα, κατάφερνε να κάνει σωστές επιλογές και να δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την ομάδα του.
Η αλήθεια είναι πως πλέον κάποιες ομάδες έχουν φτάσει στο άλλο άκρο. Για παράδειγμα, η Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρντιόλα παίζει απλό ποδόσφαιρο και καταφέρνει να είναι μία από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου, όμως το άθλημα κάπως έχει «ρομποτοποιηθεί». Βλέποντας τη Μάντσεστερ Σίτι, παρακολουθούμε μεν ποδόσφαιρο, αλλά όχι τέχνη. Σαν μια έκθεση από το artificial intelligence, η οποία είναι καλογραμμένη, αλλά κάτι της λείπει.
Ωδή στη Serie A
Η παραπάνω θεωρία εφαρμόζεται περισσότερο στη Serie A και όχι αποκλειστικά στις μεγάλες ομάδες της, αλλά και σε αυτές που συνήθως τερματίζουν στη μέση της βαθμολογίας. Η Σασουόλο του Ντε Τζέρμπι, η Φιορεντίνα του Ιταλιάνο, η Αταλάντα του Γκασπερίνι κ.α. Το ιταλικό ποδόσφαιρο, για την ώρα, διατηρεί τον ρομαντισμό του και μόνο τυχαίο δεν είναι πως παραμένει σε υψηλό επίπεδο, μιας και πέρσι είχε δύο ομάδες στα ημιτελικά του Champions League (Ίντερ, Μίλαν), δύο ομάδες στα ημιτελικά του Europa League (Ρόμα, Γιουβέντους) και τη Φιορεντίνα στον τελικό του Conference.
