Ήρθαν και φέτος οι γιορτές jingle bells, jingle bells!
Λοιπόν για πολλούς, ίσως τους περισσότερους, η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων είναι μία περίοδος κατά την οποία τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι αυτά της χαράς, της αγάπης, της συντροφικότητας, μια γενικότερη αίσθηση ευημερίας και αισιοδοξίας φαίνεται να απλώνεται ως μαγικό πέπλο από πάνω μας.
Το παραμύθι ξεκινάει… δρόμοι και σπίτια στολισμένα, μαγαζιά παίζουν χριστουγεννιάτικη μουσική και βγάζουν εορταστικούς καταλόγους με γεύματα και ποτά γεμάτα χριστουγεννιάτικες γεύσεις και κάπου εκεί τα social media παραμονεύουν για να διαφημίσουν τους καλύτερους προορισμούς για ταξίδια, τα πιο ωραία δώρα και όλα όσα ‘πρέπει’ να κάνεις αυτή την περίοδο.
Ωστόσο για κάποιους μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα… και δεν εννοώ μόνο τον Σκρουτζ από το παιδικό. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ ότι η εορταστική περίοδος για πολύ κόσμο σημαίνει έντονη πίεση, άγχος για να δείχνουν χαρούμενοι, άλλοτε για να ετοιμάζουν τα καλύτερα εορταστικά τραπέζια, να αγοράζουν τα καλύτερα δώρα, να βγάζουν τα πιο ευφάνταστα stories, να ταξιδεύουν στα πιο συναρπαστικά μέρη του κόσμου, να συμμετέχουν σε όσο το δυνατόν περισσότερες κοινωνικές εκδηλώσεις φυσικά με ενθουσιασμό.
Πόσο παράδοξο ακούγεται το ”υποχρέωση για χαρά” και πόση εξάντληση φέρνει… Τι γίνεται με όσους δεν έχουν αρκετά χρήματα να ξοδέψουν για δώρα και ταξίδια; Με όσους νιώθουν ή είναι μόνοι και δεν έχουν κοινωνικές εκδηλώσεις για να παρευρεθούν ή ακόμα πιο απλά δεν έχουν με ποιον να φάνε εκείνες τις ημέρες; Τι γίνεται με όσους διανύουν μία δύσκολη περίοδο και η επιβεβλημένη κοινωνικά χαρά είναι μία αξεπέραστη πρόκληση για εκείνους;
Αυτή η ”υποχρέωση για χαρά” διαμορφώθηκε από ποικιλία παραγόντων:
Οι οικογενειακές παραδόσεις και υποχρεώσεις, ειδικά για όσους έχουν μία ροπή στην υπεραφοσίωση η ανάγκη για διατήρηση παραδόσεων ή για την γενικότερη ανταπόκριση σε προσδοκίες των συγγενών έρχεται στο προσκήνιο.
Ταυτόχρονα, κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τις ΤΕΛΕΙΕΣ στιγμές που προβάλλονται στα social media, γεμάτες με την αίσθηση ευφορίας και χαράς, ”ιδανικές” οικογενειακές και φιλικές στιγμές που αυξάνουν τις προσδοκίες για να αναπαραστήσουμε τις αντίστοιχες στιγμές και φυσικά επιφέρουν ματαίωση και άγχος, όταν δεν τα καταφέρνουμε.
Τέλος, η εμπορικοποίηση των εορτών ενισχύει την ιδέα ότι η επιτυχία αυτών εξαρτάται από τα ακριβά δώρα, τα πλουσιοπάροχα γεύματα, τα πρωτότυπα ταξίδια και τις πολυτελείς εκδηλώσεις.
Και τελικά τι καταφέραμε;
Αυξήθηκε το άγχος και η πίεση (λες και δεν ήταν ήδη αυξημένα), απογοητευτήκαμε από την μη ικανοποίηση των προσδοκιών, απομακρυνθήκαμε από το πραγματικό πνεύμα των εορτών που αφορά τη σύνδεσή μας με τους αγαπημένους μας, την αφορμή να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί και να φάμε ένα πιάτο φαγητό, να ανταλλάξουμε όχι απαραίτητα δώρα, αλλά σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα, ευχές… Ε και μάλλον όσοι αισθανόμασταν μόνοι, όλο αυτό δεν μας βοήθησε ιδιαίτερα, η σκέψη ότι δεν έχουμε την ”ιδανική” οικογένεια ή τους ”ιδανικούς” φίλους, μάλλον μας έκανε να αισθανόμαστε πιο μόνοι.
Έχω να σου πω τρεις ευχές για να σε βοηθήσω να μην πέσεις σε αυτό το μοτίβο και φέτος:
Εύχομαι φέτος να μην συγκριθείς με τον κοινωνικό σου περίγυρο και ειδικά με όσα προβάλλονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Την πλειονότητα των φορών, εξάλλου, δεν ανταποκρίνονται καν στην πραγματικότητα. Σου εύχομαι λοιπόν να μην έχει σημασία αν πήγες στο Παρίσι για την Πρωτοχρονιά και κατέληξες, αντί για το Παρίσι, να βλέπεις μόνο το κινητό σου και τα stories που ανέβασες, σου εύχομαι να καθίσεις σε ένα τραπέζι το οποίο θα σε κάνει να ξεχάσεις που είναι το κινητό σου και ας είσαι σε ένα διαμερισματάκι δύο τετράγωνα μακριά από το σπίτι σου.
Ως δεύτερη ευχή, θέλω να σου πως είναι εντάξει να πεις όχι σε κοινωνικές περιστάσεις που σου δημιουργούν άγχος και πίεση για να ανταποκριθείς στην προσδοκία ”περνάω καλά”. Εύχομαι αυτή τη φορά να φτιάξεις τις δικές σου παραδόσεις, που μέσα σε αυτές θα νιώθεις ασφάλεια, οικειότητα, που θα μπορείς να είσαι αυθεντικός, να περνάς πηγαία όμορφα με τον δικό σου τρόπο.
Τελευταία ευχή, εύχομαι να αποδεχτείς τα συναισθήματά σου, ακόμα και αν δεν είναι τα πιο όμορφα ή ταιριαστά με την περίοδο. Έχεις δικαίωμα να μην είσαι καλά ακόμα και αυτές τις μέρες, έχεις δικαίωμα να σου λείπουν άνθρωποι που έχασες ή που δεν είναι κοντά σου και αυτό να σε θλίβει. Έχεις δικαίωμα οι δυσκολίες της ζωής σου να σε καταβάλλουν τόσο, ώστε να μην μπορείς να είσαι τόσο χαρούμενος όσο οι άλλοι θα ήθελαν, έχεις δικαίωμα να είσαι μπερδεμένος ακόμα και τις γιορτές.
Αν έφτασες ως το τέλος, θέλω μία χάρη. Θέλω να απαντήσεις στο ”Τι σημαίνουν Χριστούγεννα για εμένα;”
