Οι φετινοί τελικοί του πρωταθλήματος θεωρούνται από πολλούς, ως “οι τελικοί των αιωνίων”, καθώς ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είχαν πολλά χρόνια να βρεθούν αντιμέτωποι σε τελικούς πρωταθλήματος. Το γεγονός αυτό ίσως φαίνεται περίεργο σε κάποιους. Φέτος όμως, άλλαξαν αρκετά πράγματα όσον αφορά το πρωτάθλημα και δεν αναφέρομαι στις αλλαγές που προκάλεσε η πανδημία.
Παρά το γεγονός ότι πέρασε αρκετός καιρός από τότε που οι φίλαθλοι του βόλεϊ παρακολούθησαν σε τελικό τον Ολυμπιακό εναντίον του Παναθηναϊκού για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, η ομάδα του Παναθηναϊκού κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο μετά από 14 χρόνια. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να σοκάρει τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, που είδαν την ομάδα τους να κατακτά έναν τόσο μεγάλο τίτλο.
Η έκπληξη ήταν μεγάλη, όχι μόνο για τους φιλάθλους φυσικά, αλλά και για τους παίκτες και το γενικό επιτελείο του Παναθηναϊκού. Ο Παναθηναϊκός φέτος, είναι δεδομένο ότι ανέβασε πολύ το επίπεδο της ομάδας και τον ανταγωνισμό στο πρωτάθλημα γενικότερα. Παρόλα αυτά το ”φαβορί” εξακολουθούσε να θεωρείται ο Ολυμπιακός, όντας πρώτος βαθμολογικά και έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα τα τελευταία 2 χρόνια. Στους τελικούς λοιπόν, εκεί που οι ερυθρόλευκοι έπρεπε να τα αποδείξουν όλα αυτά, δεν τα κατάφεραν.
Στην πρώτη διαμάχη μεταξύ τους, που διεξήχθη στο «Μελίνα Μερκούρη», δηλαδή στην έδρα του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε πολύ πιο δυνατός από τον Ολυμπιακό και έτσι κατάφερε να πάρει τη νίκη με 3-0. Θα έλεγε κανείς ότι η ομάδα του Παναθηναϊκού επικράτησε με σχετική άνεση, αφού ο Ολυμπιακός φάνηκε να μη βρίσκει λύσεις από παίκτες που στη διάρκεια του πρωταθλήματος αποτελούσαν απειλή για τους αντιπάλους των ερυθρόλευκων. Σίγουρα στην κακή εμφάνιση του Ολυμπιακού έπαιξε ρόλο ο τραυματισμός του Φίνγκερ, του παίκτη δηλαδή που αγωνίζεται ως βασικός διαγώνιος στην ομάδα. Ο αντικαταστάτης του βέβαια, Ασπιώτης, έδειξε να έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα συγκριτικά με την απόδοση του Φίνγκερ προτού τραυματιστεί και καθίσει στον πάγκο. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να εμποδίσει το εκπληκτικό έργο του Παναθηναϊκού.
Αν μου λέγανε να πω τι ήταν αυτό που, εκτός των άλλων, έκανε τον Παναθηναϊκό να ξεχωρίσει εκείνη τη μέρα, η απάντηση μου θα ήταν σίγουρα η αποτελεσματικότητα τους στα μπλοκ (13 έναντι 4 των ερυθρολεύκων) και το εξαιρετικό μοίρασμα του παιχνιδιού από τον πασαδόρο της ομάδας, τον Γιάκομπσεν. Πρώτος σκόρερ για την ομάδα του Παναθηναϊκού σε αυτόν τον τελικό ήταν ο Ρανγκέλ με 16 πόντους, πράγμα αξιοθαύμαστο για έναν παίκτη που αγωνίζεται ως κεντρικός και δεν παίρνει τόσες ευκαιρίες μέσα στον αγώνα.
Ο δεύτερος τελικός, που έκρινε τον πρωταθλητή και διεξήχθη στην έδρα του Παναθηναϊκού (στο κλειστό του Αγίου Θωμά), στην αρχή φάνηκε να έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τον προηγούμενο. Αυτό συνέβη καθώς ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ δυναμικά στο παιχνίδι, κερδίζοντας το πρώτο σετ με 22-25 και πανηγυρίζοντας έξαλλα. Το δεύτερο σετ ήταν αυτό που προκάλεσε την ανατροπή και είχε το περισσότερο ενδιαφέρον. Παρά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός βρισκόταν μπροστά στο σκορ και το σετ έφτανε προς το τέλος του (20-21), ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, Σωτήρης Πανταλέων, έφερε τα πάνω-κάτω κερδίζοντας 3 πόντους σερί, με το σκορ να μετατρέπεται σε 24-21 για τον Παναθηναϊκό και φυσικά οι ”πράσινοι” δεν έχασαν την ευκαιρία να κατακτήσουν το σετ. Έτσι ο αγώνας κρίθηκε στα 4 σετ, με τα δυο επόμενα να θυμίζουν αρκετά τον πρώτο τελικό από πλευράς Ολυμπιακού, αφού το τρίτο έληξε 25-15 και το τέταρτο 25-13. Ο Ολυμπιακός μετά την ανατροπή του δεύτερου σετ έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του, ενώ ο Παναθηναϊκός έχοντας ψυχολογία και φυσικά πάθος, δεν άφησε στον Ολυμπιακό κανένα περιθώριο να αντιδράσει, αν και όπως και να έχει οι παίκτες του Ολυμπιακού φάνηκε να “απουσίαζουν” από το γήπεδο από το τρίτο σετ και έπειτα.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, δείχνοντας ψυχή και θέληση κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή μετά από 14 χρόνια. Ο καθένας νομίζω κατανοεί ποσό μεγάλο ζήτημα είναι αυτό για τους πράσινους, ιδιαίτερα για τον αρχηγό τους, τον Πανταλέων, που αγωνίζεται στην ομάδα από τότε και όλα αυτά τα χρόνια παλεύει για έναν τίτλο σαν και αυτόν. Οι κόποι του όμως, όπως και των υπολοίπων παικτών, καθώς και του προπονητή, κυρίου Ανδρεόπουλου, ανταμείφθηκαν πιστεύω. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό, γιατί απέδειξε πως όλα μπορούν να γίνουν με σκληρή δουλειά και αφοσίωση. MVP των τελικών αναδείχθηκε ο Αλέξανδρος Ράπτης, με εκπληκτικά ποσοστά και στους δυο αγώνες.
Οι αθλητές του Παναθηναϊκού μετά την απονομή παραβρέθηκαν στον “Τάφο του Ινδού”, ώστε να πανηγυρίσουν τη μεγάλη τους νίκη.
