Η μεγάλη στιγμή έφτασε. Το 17ο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι εδώ και η Γερμανία είναι έτοιμη να φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Βερολίνο, Μόναχο, Ντόρτμουντ, Στουτγκάρδη, Γκελζενκίρχεν, Φρανκφούρτη, Αμβούργο, Ντίσελντορφ, Κολωνία και Λειψία είναι οι πόλεις, στις οποίες θα διεξαχθούν οι αγώνες. Μέχρι τότε όμως, υπάρχει λίγος καιρός, οπότε μπορούμε να δούμε το προφίλ των ομάδων, που θα αγωνιστούν. Περνάμε στον Γ’ όμιλο, ο οποίος απαρτίζεται από τις Σλοβενία, Δανία, Σερβία και Αγγλία.
Σλοβενία
Προπονητής: Ο Ματίας Κεκ είναι ένας έμπειρος τεχνικός, έχοντας προπονήσει αρκετές ομάδες, ενώ ήταν ο τελευταίος, που «έσπασε» την κυριαρχία της Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην Κροατία, όταν η δική του Ριέκα κατέκτησε τον τίτλο το 2017. Αυτή είναι η δεύτερη θητεία του στον πάγκο της εθνικής Σλοβενίας και σίγουρα η πιο πετυχημένη. Βασική του επιδίωξη είναι η καλή επιθετική ανάπτυξη, χωρίς όμως να παραβλέπει την αμυντική προσήλωση της ομάδας του, ενώ έχει καλή σύνδεση με τους παίκτες του.
Αρχηγός: Γιαν Όμπλακ
Ομάδα: Η Σλοβενία περίμενε πολλά χρόνια να συμμετάσχει σε Euro, με την πρώτη της συμμετοχή να χρονολογείται πίσω στο 2000, όμως τα κατάφερε και ενώ ενδιάμεσα είχε πάρει μέρος σε δύο Μουντιάλ (2002 και 2010). Ισοβάθμησε με τη Δανία, την οποία θα βρει και πάλι απέναντι, υστερώντας στα μεταξύ τους αποτελέσματα, είχε την καλύτερη επίθεση με 20 γκολ, άφησαν πίσω τους Φινλανδία, Καζακστάν, Βόρεια Ιρλανδία και Σαν Μαρίνο και πήρε τη νίκη στα επτά από τα συνολικά δέκα παιχνίδια του ομίλου.
Γιαν Όμπλακ, Γιόσιπ Ίλισιτς και Γιάσμιν Κούρτιτς είναι οι πιο έμπειροι παίκτες της αποστολής, ενώ σε αυτήν βρίσκονται και τρεις του Παναθηναϊκού (Σπόραρ, Βέρμπιτς, Τσέριν).
Σίγουρα, οι πιθανότητες πρόκρισης στην επόμενη φάση δεν είναι με το μέρος της, όμως η πορεία στα προκριματικά έδειξε ότι η Σλοβενία προοδεύει και δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Η ικανοποίηση για την παρουσία είναι δεδομένη, όμως οτιδήποτε παραπάνω είναι καλοδεχούμενο. Την τελευταία φορά, που οι Σλοβένοι βρέθηκαν σε μεγάλη διοργάνωση, το 2010, είχαν αντιμετωπίσει και τότε την Αγγλία, από την οποία και ηττήθηκαν με ένα γκολ του Ζερμέιν Ντεφόου.
Αστέρι: Αν θέλαμε να τρολάρουμε τους φίλους του Παναθηναϊκού, θα επιλέγαμε τον Άντραζ Σπόραρ. Θα αποφύγουμε όμως μία τέτοια επιλογή και θα δώσουμε το χρίσμα του αστεριού της Σλοβενίας στον Γιαν Όμπλακ. Εδώ και 10 χρόνια συγκαταλέγεται στους κορυφαίους στη θέση, υπερασπιζόμενος την εστία της Ατλέτικο Μαδρίτης. Με εντυπωσιακά αντανακλαστικά και τρομερές αποκρούσεις, ο Όμπλακ βρίσκεται σε πολύ ανώτερο επίπεδο από τους περισσότερους συμπαίκτες του και αναμένεται να έχει πολλή δουλειά στα ματς που έρχονται.
Δανία
Προπονητής: Στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής Δανίας, ο Κάσπερ Γιούλμαντ έχει δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό σύνολο, που συνδυάζει το καλό ποδόσφαιρο με τα αποτελέσματα, καθιερώνοντας τους Σκανδιναβούς στο υψηλότερο επίπεδο, μετά από πάρα πολλά χρόνια. Το αγαπημένο του σύστημα είναι το 3-4-3, με τα μπακ να ανεβαίνουν πολύ ψηλά, για να δημιουργούν υπεραριθμία, όμως τον τελευταίο καιρό δείχνει μία τάση να εξερευνήσει και άλλες επιλογές, όπως το 4-3-3 και το 4-2-3-1, ενώ φημίζεται για τις εύστοχες παρεμβάσεις του από τον πάγκο.
Αρχηγός: Σίμον Κίερ
Ομάδα: Στο προηγούμενο Euro, η Δανία ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στην τρίτη θέση, αφού αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την Αγγλία με ένα ανύπαρκτο πέναλτι, μετά από μία επική βουτιά του Ραχίμ Στέρλινγκ. Ήταν η καλύτερη επίδοση, μετά το 1992 και την κατάκτηση του τροπαίου. Δύο χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, οι εντυπώσεις ήταν αντιστρόφως ανάλογες, αφού συγκέντρωσε μόλις έναν βαθμό και έμεινε τελευταία πίσω από Γαλλία, Αυστραλία και Τυνησία. Ήταν στον ίδιο όμιλο με τη Σλοβενία, με την οποία μέτρησε μία νίκη και μία ισοπαλία.
Από το 1984, οι «Βίκινγκς» συμμετέχουν ανελλιπώς σε κάθε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, με εξαίρεση αυτά του 2008 και του 2016. Πολλοί παίκτες (Έρικσεν, Κίερ, Χόμπιεργκ, Ντιλέινι, Σμάιχελ) ήταν παρόντες στο τουρνουά του 2020, ενώ υπάρχει και μπόλικο ταλέντο, που κάνει την πρώτη του εμφάνιση (Χόιλουντ, Σκοβ Όλσεν, Βιντ, Κρίστιανσεν). Εκτός από το γεγονός, ότι ο κάθε παίκτης γνωρίζει και αποδέχεται τον ρόλο του, υπάρχει αξιοθαύμαστη χημεία, ενώ άπαντες ως γνήσιοι Σκανδιναβοί πειθαρχούν σε κάθε τομέα του παιχνιδιού.
Το ενδεχόμενο επανάληψης της τελευταίας πορείας φαντάζει δύσκολο, όμως παρουσιάζεται μία μεγάλη ευκαιρία στη Δανία να προχωρήσει σίγουρα στους 16, αλλά και να πάρει εκδίκηση από την Αγγλία για την αδικία που υπέστη. Η σοβαρότητα τη συνόδευε ανέκαθεν και συνιστά αβαντάζ στη μάχη με τη Σερβία για το εισιτήριο στα νοκ-άουτ.
Αστέρι: Στην προηγούμενη διοργάνωση, ο Κρίστιαν Έρικσεν πέρασε μία τεράστια περιπέτεια, η οποία απείλησε όχι μόνο την καριέρα του, αλλά και την ίδια του τη ζωή. Δεν τα παράτησε ποτέ, ανέκαμψε και επανήλθε στο υψηλότερο επίπεδο, τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Με εξαιρετική τεχνική, ηρεμία και οξυδέρκεια στο παιχνίδι του, άριστη χρήση και των δύο ποδιών και πολύ καλά στημένα, είναι ο απόλυτος κουμανταδόρος στη μεσαία γραμμή της Δανίας και ένας από τους πιο επικίνδυνους παίκτες της.
Σερβία
Προπονητής: Μεγάλη μορφή του σερβικού ποδοσφαίρου ως παίκτης, ο Ντράγκαν Στοΐκοβιτς είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ομοσπονδιακούς τεχνικούς της διοργάνωσης. Με ιδιαίτερη αδυναμία στο 3-4-2-1 και στο επιθετικό ποδόσφαιρο, οδήγησε την εθνική ομάδα της Σερβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, στο οποίο όμως η εικόνα των «Πλάβι» ήταν απογοητευτική. Δείχνει να δυσκολεύεται να βρει λύσεις στην αμυντική αστάθεια της ομάδας, ενώ έχει μία ανεξήγητη εμμονή με τον Βάνια Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς στη θέση του τερματοφύλακα, η οποία δεν τον δικαιώνει, αφού συχνά ο άσσος της Τορίνο υποπίπτει σε ανόητα λάθη, λόγω της υπέρμετρης αυτοπεποίθησης, που τον διακατέχει.
Αρχηγός: Ντούσαν Τάντιτς
Ομάδα: Η Σερβία θα μπορούσε εύκολα και χωρίς δεύτερη σκέψη να χαρακτηριστεί η πιο ασταθής και αλλοπρόσαλλη ομάδα ολόκληρης της διοργάνωσης. Είναι ο τύπος της ομάδας, που στην καλή της μέρας δύναται να επιβληθεί της Πορτογαλίας μέσα στη Λισαβώνα, και στην κακή της μέρα να βλέπει παίκτες να μαλώνουν μεταξύ τους και να χάνει από τον οποιονδήποτε.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η τελευταία συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μας ταξιδεύει πίσω στο 2000 (και αυτή ως Σερβία/Μαυροβούνιο), ενώ ως Σερβία έχει συμμετάσχει στα Μουντιάλ του 2010, του 2018 και του 2022, χωρίς να καταφέρει σε κανένα να περάσει τη φάση των ομίλων και ενώ η ποιότητα ποτέ δεν έλειπε, αφού πάντα παρήγαγε ταλέντα και μάλιστα σε υψηλότατο επίπεδο.Μιλάμε για την ομάδα, η οποία στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής το 2010 νίκησε τη Γερμανία και έχασε από Γκάνα και Αυστραλία, μένοντας τελικά τελευταία.
Οι «Πλάβι» ζορίστηκαν στα προκριματικά, όμως τελικά πήραν την πρόκριση, πίσω από την Ουγγαρία και μπροστά από Μαυροβούνιο, Λιθουανία και Βουλγαρία. Με μία μεσοεπιθετική γραμμή, που θα ζήλευαν πάρα πολλές ομάδες, αποτελούμενη από παίκτες, όπως οι Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς, Μίτροβιτς, Κόστιτς, Τάντιτς, Βλάχοβιτς, Γιόβιτς και τους γνώριμούς μας Άντριγια Ζίβκοβιτς, Μιγιάτι Γκατσίνοβιτς και Φίλιπ Μλαντένοβιτς, αλλά και μία άμυνα, η οποία μόνο εμπιστοσύνη δεν εμπνέει, ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Σερβίας είναι ο ίδιος της ο εαυτός.
Αστέρι: Κάποιος θα μπορούσε να επιλέξει τον Ντούσαν Τάντιτς ή τον Σεργκέι Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς ή τον Ντούσαν Βλάχοβιτς ή και τον Φίλιπ Κόστιτς. Και δεν θα είχε άδικο. Παρόλα αυτά, ο Αλεκσάνταρ Μίτροβιτς είναι ένας από τους συνεπείς φορ των τελευταίων χρόνων από το λεγόμενο «δεύτερο ράφι». Ψηλός και ογκώδης, με πολύ μεγάλη σωματική δύναμη και με μπόλικη όρεξη για καβγάδες, όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν, ο φορ της Αλ Χιλάλ είναι ένας τρελός με όλη τη σημασία της λέξης, ένας πραγματικός «τρομοκράτης» για κάθε αντίπαλη άμυνα. Η εκτελεστική του δεινότητα δεν αμφισβητείται, ο Μίτροβιτς μπορεί να βρει γκολ από το πουθενά, ενώ συνεργάζεται άψογα με τους συμπαίκτες του.
Αγγλία
Προπονητής: Αν η Αγγλία δεν κατακτήσει τον τίτλο, τότε είναι πιθανό ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ να αποτελέσει παρελθόν. Από το 2016, όταν και ανέλαβε το χρίσμα, προσέδωσε στοιχεία που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια, όπως σταθερότητα και ωριμότητα, όμως δεν κατάφερε να μετουσιώσει αυτήν την πρόοδο σε κάποιο τίτλο και η υπομονή μοιάζει να εξαντλείται. Η αλήθεια είναι, ότι η κριτική είναι εν μέρει σωστή, από την άλλη όμως δεν πρόκειται και για κάποια ομάδα, που έχει μάθει να σαρώνει τα πάντα στο διάβα της. Με μεθοδική δουλειά κέρδισε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των παικτών του, με τους οποίους έχει πολύ καλή σχέση, ενώ δήλωσε, ότι αν η ομάδα δεν κατακτήσει το τρόπαιο, πιθανότατα δεν θα συνεχίσει.
Αρχηγός: Χάρι Κέιν
Ομάδα: Το βράδυ της 11ης Ιουλίου 2021 και τα παγωμένα, γεμάτα θλίψη πρόσωπα στις κερκίδες, ήταν ακόμη μία σκληρή και δίκαιη τιμωρία. Τιμωρία για την αλαζονεία, την κομπορρημοσύνη, το κόμπλεξ ανωτερότητας που χαρακτηρίζουν τους πομπώδεις Άγγλους. Ακόμη και σε μία διοργάνωση, η οποία είχε σχεδιαστεί, για να το πάρει, με όλα τα δύσκολα ματς στο Γουέμπλεϊ και με το «χειρουργείο» της Δανίας στον ημιτελικό, η Αγγλία απέτυχε. Το «It’s Coming Home» συνέχισε και συνεχίζει να είναι πηγή γέλιου και ψυχαγωγίας, για μία χώρα, η οποία έχει λιγότερα Euro από την Ελλάδα και περιορίζεται στην κατάκτηση ενός άκρως αμφιλεγόμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου και αυτή το 1966.
Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τα πολλά προηγούμενα χρόνια και τις πολλές αποτυχημένες προσπάθειες προηγούμενων διοργανώσεων, η εξέλιξη της ομάδας του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ είναι δεδομένη και οι ελπίδες για κατάκτηση του τροπαίου δεν είναι και τόσο υπερβολικές.
Στα προκριματικά, τα «Τρία Λιοντάρια» πήραν εύκολα την πρόκριση, αφήνοντας πίσω Ιταλία, Ουκρανία, Σκόπια και Μάλτα, με έξι νίκες και δύο ισοπαλίες και 22 γκολ ενεργητικό.
Το βασικότερο πρόβλημα είναι η απουσία ενός τερματοφύλακα κλάσης, καθώς κανένας εκ των Πίκφορντ, Ράμσντεϊλ και Χέντερσον δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, ενώ αμυντικά εντοπίζονται αρκετά κενά. Υπάρχουν πολλοί παίκτες υψηλού επιπέδου, αλλά και μερικοί χωρίς τις απαραίτητες παραστάσεις. Μολονότι δεν υπάρχουν σπουδαίες προσωπικότητες του παρελθόντος (Λάμπαρντ, Σκόουλς, Τέρι, Ρούνεϊ, Σίρερ, Γκασκόιν και πάρα πολλοί ακόμη), η Αγγλία είναι ένα πολύ καλό σύνολο και βρίσκεται στο peak της εδώ και πολλά χρόνια.
Αστέρι: Μπορεί να κουβαλάει κάποια κατάρα. Μπορεί και όχι. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, ο Χάρι Κέιν είναι ένας από τους κορυφαίους σέντερ φορ της σύγχρονης εποχής. Η πρώτη χρονιά στη Μπάγερν δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, αφού έμεινε για ακόμη μία χρονιά άτιτλος, όμως σε ατομικό επίπεδο πραγματοποίησε την κορυφαία χρονιά της καριέρας του, καθώς σε 45 αγώνες βρήκε δίχτυα 44 φορές, ενώ μοίρασε και 12 ασσίστ. Αρχηγός από το 2018 και έπειτα, ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας μπορεί να σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και το φονικό ένστικτό του είναι από τα μεγάλα ατού αυτής της ομάδας.
Εκτίμηση ομίλου
Η Αγγλία έχει μάθει πλέον να «καθαρίζει» ματς και ομίλους και το ίδιο αναμένεται να κάνει και φέτος. Δανία και Σερβία βρίσκονται σε παρόμοιο επίπεδο, με την πρώτη να έχει προβάδισμα λόγω σοβαρότητας και παρουσίας στις τελευταίας διοργανώσεις, ενώ η Σλοβενία έχει τον ενθουσιασμό και την άγνοια κινδύνου. Το ποια ομάδα θα ακολουθήσει την Αγγλία θα κριθεί μεταξύ των Δανών και των Σέρβων και ο ηττημένος θα ελπίζει να βρίσκεται μέσα στους καλύτερους τρίτους.
