Στην ταινία του Godzilla του 2014 το πρότζεκτ που γνώριζε πολλά χρόνια πριν την ύπαρξη των γιγάντων λεγόταν Monarch, ενώ η παρουσία του ήταν σταθερή σε όλες τις ταινίες αυτού του σύμπαντος, γνωστού και ως Monsterverse. Η σειρά Monarch: Legacy of Monsters, διαθέσιμη μέσω του Apple TV, επιθυμεί να ρίξει λίγο παραπάνω φως στο τι ακριβώς είναι αυτή η εταιρεία ερευνών.
Πρωταγωνιστούν οι Anna Sawai, Kiersey Clemons, Ren Watabe, Mari Yamamoto, Anders Holm, Joe Tippett και οι Kurt και Wyatt Russell, οι οποίο μοιράζονται το ρόλο του Συνταγματάρχη Lee Shaw. Η σειρά εξελίσσεται σε δύο χρονικές περιόδους, η μία ιστορία το 2015 και η άλλη στη δεκαετία του 1950. Συνδετικός κρίκος των δύο είναι τα μέλη της οικογένειας Randa και ο Συνταγματάρχης Lee Shaw.
Η αλήθεια είναι, ότι οι προσδοκίες των περισσότερων δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Όχι άδικα, ειδικά, αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός, ότι τέτοιες προσπάθειες ποντάρουν στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα. Ποιος θα το περίμενε όμως, ότι μία σειρά αυτής της θεματολογίας θα μπορούσε να έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον;
Το πιο θετικό στοιχείο του Monarch: Legacy of Monsters είναι η ανάπτυξη χαρακτήρων και ο σεβασμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι δημιουργοί τον ανθρώπινο παράγοντα. Έχει γίνει πραγματικά εξαιρετική δουλειά στο σενάριο και αυτό φαίνεται, καθώς η σειρά διαθέτει αρχή, μέση και τέλος.
Από τις δύο ιστορίες που ο θεατής ακολουθεί, αυτή της οποίας τα γεγονότα διαδραματίζονται στη δεκαετία του 1950 κερδίζει κατά κράτος, καθώς πέρα από τις λεπτομέρειες που αντλεί για τη γέννηση και τον σκοπό του προγράμματος Monarch, οι δυναμικές που αναπτύσσονται μεταξύ των πρωταγωνιστών και η αξιοθαύμαστη χημεία που διαθέτουν, προσδίδουν έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό σε όσα συμβαίνουν επί οθόνης. Αντίθετα, αυτή του 2015, έναν χρόνο μετά την G-Day και τα γεγονότα της ταινίας Godzilla, υπάρχουν σημεία που χάνει τον προσανατολισμό της, χωλαίνει και αποσυντονίζει το θεατή, χωρίς όμως να βλάπτει τη γενική εικόνα.
Παράλληλα, η χρήση των τεράτων είναι συνετή, γίνεται μόνο όταν έχει κάτι να προσφέρει, και όχι για να αποπροσανατολίσει τον θεατή, εντυπωσιάζοντάς τον. Εκτός αυτού, η απεικόνισή τους είναι άκρως προσεγμένη, με εξαιρετικά ειδικά εφέ, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο. Η σειρά δεν παρεκκλίνει ποτέ από το βασικό σκοπό και τα εύσημα ανήκουν στους δημιουργούς.
Στον τομέα των ερμηνειών, ο βετεράνος Kurt Russell ξεχωρίζει από χιλιόμετρα, επιβεβαιώνοντας, ότι διαθέτει άφθονο υποκριτικό ταλέντο, σε έναν ρόλο, τον οποίο μοιράζεται με το γιο του, Wyatt (σε μία πολύ έξυπνη κίνηση των δημιουργών), που είναι επίσης πολύ καλός και δημιουργεί ένα πολύ δυναμικό τρίο με τους Anders Holm και Mari Yamamoto.
Άξια αναφοράς είναι η παρουσία του Joe Tippett, με την ενέργεια και το νεύρο που διακρίνουν την ερμηνεία του, με τη Kiersey Clemons να είναι η μόνη, που υστερεί και βρίσκεται πίσω συγκριτικά με τους συμπρωταγωνιστές της. Κάτι ανάλογο ισχύει για το παρελθόν της και το πώς αυτό ξετυλίγεται, καθώς, αν και δίνει κάποια στοιχεία απαραίτητα για την εξέλιξη της πλοκής, περισσότερη ανία προκαλεί, μέχρι να επιστρέψουμε στο βασικό ζήτημα.
Σε γενικές γραμμές, το Monarch: Legacy of Monsters είναι μία ευχάριστη έκπληξη. Με λίγα αρνητικά και πολλά περισσότερα θετικά, δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι η σειρά ανανεώθηκε για δεύτερη σεζόν. Το καλογραμμένο σενάριο και οι πολυδιάστατοι χαρακτήρες δημιουργούν ένα πολύ καλό σύνολο, με τη συνέχεια να αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.
