Την Κυριακή, όλοι οι πολίτες της χώρας στρέφονται στις κάλπες, για ακόμα μία εκλογική αναμέτρηση, λίγους μήνες μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της Κυριακής όμως, δεν έχουν καμία σχέση με αυτές του καλοκαιριού. Ή τουλάχιστον έχουν μια μακρινή και καθαρά θεσμική σχέση, όσον αφορά τον τρόπο διεξαγωγής τους.
Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και οι υποψήφιοι Περιφερειάρχες, μπορεί σε γενικές γραμμές να αδυνατούν να απαλλαγούν από τις κομματικές στηρίξεις και τις φωτογραφίες με χαμόγελα και υποσχέσεις βουλευτών, αλλά δύσκολα θα συναντήσεις στο πρόσωπο πολλών εξ αυτών, ξεκάθαρες πολιτικές ατζέντες και επιθυμίες για εκπλήρωση εντολών “από πάνω”. Έστω και αν αυτό το πρόσωπο είναι το προεκλογικό, το αισιόδοξο, το επικεντρωμένο στη συναισθηματική πλευρά της επιδίωξης για εκλογή.
Οι δημοτικές εκλογές, ανέκαθεν και παραδοσιακά είχαν ένα χαρακτήρα έκφρασης αγάπης για την πόλη, τη γειτονιά, την κοινότητα. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί απλοί, καθημερινοί άνθρωποι κινητοποιούνται και κατεβαίνουν ως δημοτικοί σύμβουλοι, αισιοδοξώντας να προσφέρουν στον τόπο τους. Φυσικά, ο αντίλογος θα περιστρέφεται πάντα γύρω από τα κίνητρα, τους υπόγειους διαλόγους και τα κρυφά πλάνα εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Και δεν θα διαφωνήσω, ο χώρος της πολιτικής κρύβει διεφθαρμένα μονοπάτια και λειτουργίες οι οποίες απέχουν από την εξάσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων ενός ταπεινού πολίτη. Κρύβει επίσης και μια σειρά από συνθήκες, αποφάσεις και τεχνοκρατικούς αυτοματισμούς, των οποίων η μετάφραση διαχρονικά παραμένει αδύνατη, στα αυτιά και στα μάτια της καθημερινότητας.
Ωστόσο, ακόμα και στην εποχή της δυσπιστίας, της απομάκρυνσης από τα κοινά, της αποχής και της ισοπέδωσης προσώπων και θεσμών, η ανάγκη του δημότη, να δει τη γειτονιά του να γίνεται καλύτερη, δεν θα πάψει να υφίσταται.
Η ανεξαρτησία από κόμματα και “δεσμεύσεις”, που εμφανίζουν κάποιοι υποψήφιοι, μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη για έναν πολίτη, που τον ενδιαφέρει μόνο το καλό της πόλης του. Ο χαρακτήρας των εκλογών της Κυριακής είναι διαφορετικός και οφείλουμε να εντοπίσουμε τις μικρές εκείνες χαραμάδες ποιότητας και ανεξαρτησίας, που αν αναδειχθούν, μπορεί να αλλάξουν, να ακούσουν, να βελτιώσουν.
Η ανάγκη λοιπόν, για ενεργή συμμετοχή και συνειδητές υπεύθυνες αποφάσεις κρίνεται μεγάλη, σε μία περίοδο πραγματικών αναπτυσσόμενων αλλαγών στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Ο απαξιωτικός τρόπος σκέψης και η αδιαφορία, δεν συνεισφέρουν στην επίτευξη κάποιου στόχου, παρά μόνο απομακρύνουν τη λύση από το πρόβλημα και επιτρέπουν στη μειοψηφία να αποφασίζει για συνθήκες και καταστάσεις, που μας επηρεάζουν όλους.
Στο τέλος της μέρας, ψηφίζεις για το πάρκο σου, το μαγαζί σου, το μνημείο της πόλης σου, την καθαριότητα της γειτονιάς σου και πάνω από όλα, ψηφίζεις για τους ανθρώπους σου, τον τόπο στον οποίο μεγάλωσες και μεγαλώνεις τα παιδιά σου, αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει μικρή αξία και το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην την υποτιμήσεις.
Η προεκλογική αντιπαράθεση είχε έναν απόντα…
Σε μια ανασκόπηση με πιο τοπική πνοή τώρα, η πόλη της Θεσσαλονίκης δεινοπαθεί και τα συσσωρευμένα προβλήματα της, είναι αδύνατον να κρυφτούν κάτω από το αναμφίβολα όμορφο και περιποιημένο χαλί της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η επιτηδευμένη και διαρκής προσπάθεια δημιουργίας μίας καλαίσθητης και εμπορικής εικόνας, ναι μεν στον χώρο του μάρκετινγκ κερδίζει τις εντυπώσεις, στην πραγματική ζωή όμως εμφανίζεται ως μια ξεκάθαρη απόπειρα αυτοπροβολής και αυτοεξυπηρέτησης. Τα βασικά προβλήματα είναι αυτά της έλλειψης σωστής επικοινωνίας, της αίσθησης της στασιμότητας και αδιαφορίας απέναντι στις φωνές ανησυχίας.
Είναι εξωφρενικό, την ώρα που διεξάγεται το πιο σημαντικό προεκλογικό debate στη Θεσσαλονίκη, στην καρδιά του Δημαρχιακού Μεγάρου, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης να απουσιάζει και να απαρνείται να δεχτεί ερωτήσεις από φοιτητές δημοσιογραφίας… Και ακόμα κι αν δείξουμε μία επιείκεια και μία κατανόηση, για τις εκτεταμένες υποχρεώσεις του κυρίου Ζέρβα, με την άφιξη του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια σε μία συνήθεια που έγινε λατρεία.
Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο οποιοσδήποτε Δήμαρχος δηλαδή, οφείλει να έχει δημόσιο λόγο, συζήτηση με αντιπαράθεση και συνεχείς παρουσίες σε χώρους, όπου μπορούν να επεξεργαστούν τα θέματα που αντιμετωπίζει η πόλη. Ανεξάρτητα από το προεκλογικό κόμματι και αυτό της προετοιμασίας για τις εκλογές, ο Δήμαρχος οφείλει να κρατάει τους πολίτες ενήμερους για τις εξελίξεις, να δίνει τη δυνατότητα στους δημοσιογράφους να παράγουν περιεχόμενο και να αποτελούν τον μεταφραστή των ενεργειών της τοπικής αυτοδιοίκησης στον κόσμο.
Αντίθετα, η διοίκηση που εκπροσωπούσε την πόλη για μία τετραετία, ενεργώντας προς όφελος της και λαμβάνοντας αποφάσεις για αυτήν, επιλέγει να ακυρώνει και να απουσιάζει από προεκλογικά debate. Η σημασία αυτών των συζητήσεων δεν είναι μόνο εμπορική, αλλά και ουσιαστική. Οι υποψήφιοι ηγέτες του Δήμου, κάθονται σε ένα τραπέζι και αναλύουν τις θέσεις τους, δίνοντας στους πολίτες τη δυνατότητα να αποφασίσουν τι είναι καλύτερο για την πόλη τους και τον Δήμο τους.
Μία κατά κόρον ύψιστης σημασίας δημοκρατική διαδικασία, εθιμοτυπικού αλλά και ουσιαστικού χαρακτήρα. Είναι άδικη λοιπόν και ανεξήγητη η απουσία του Δημάρχου Ζέρβα από αυτήν την συνάντηση, σχηματίζοντας μία χρόνια άποψη στην κοινή γνώμη, ότι αποφεύγει διακαώς τέτοιου είδους δημόσιες εμφανίσεις. Ενέργειες άξιες για βαθύ προβληματισμό. Όσο και να εργαλειοποιείται το Tik-Tok και τα υπόλοιπα Social Media, όσο και να γίνονται ελεύθερες δηλώσεις μπροστά από κανάλια και μικρόφωνα, η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης οφείλει να παρουσιαστεί ενώπιον των πολιτών της, στο πιο κρίσιμο σημείο.
Κλείνοντας, είναι αδύνατον να μπούμε στο κεφάλι ενός ανθρώπου και να εξηγήσουμε πάντα, γιατί ενεργεί με συγκεκριμένους τρόπους. Για όλα τα πράγματα υπάρχει εξήγηση και όλες οι συμπεριφορές κρύβουν αιτία. Ωστόσο, όταν οι συμπεριφορές αυτές δεν γίνονται κατανοητές από μόνες τους, οφείλει το άτομο που ενεργεί, να αποσαφηνίσει την αιτία. Ειδικότερα από τη στιγμή που πρόκειται για δημόσιο πρόσωπο. Αν δεν το κάνει, βγαίνουν πρόωρα και ίσως ανακριβή αλλά αναπόφευκτα συμπεράσματα, τα οποία σπανίως έχουν θετικό αντίκτυπο.
Η επικοινωνιακή πολιτική είναι ίσως ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία ενός υποψήφιου πολιτικού προσώπου, προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά. Οι πολίτες έχουν ανάγκη να μαθαίνουν τι συμβαίνει, αλλά και γιατί συμβαίνει. Πρόκειται για μία διαδικασία που απαιτεί χρόνο και κόπο, αποτελεί όμως βασική προϋπόθεση για την επίτευξη ενός επιτυχημένου επικοινωνιακού μοντέλου, που μπορεί να οδηγήσει σε δυναμικές συνεργασίες και στηρίξεις.
