13 Σεπτεμβρίου 2020
Αγάπη, φόβος, εμπάθεια, λύπη. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα τα οποία μπορεί να βιώσεις μέσα από την θέαση μιας ταινίας. Ως το ισχυρότερο και πιο διαδεδομένο μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης, οι κινηματογραφικές ταινίες έχουν γίνει για πολλούς αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας τους. Κάθε ταινία που έχει κυκλοφορήσει είναι μοναδική και έχει τη δυνατότητα να ηχήσει με εξίσου μοναδικό τρόπο σε κάθε ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Για τον συγκεκριμένο αυτό λόγο, η ενασχόληση με την κατασκευή μια λίστας “καλυτέρων ταινιών” δεν θα είχε κάποια ουσιαστική σημασία. Οι ταινίες που ακολουθούν είναι έργα τα οποία θα καταφέρουν να αφυπνίσουν πολλά και διαφορετικά συναισθήματα αλλά και να προβληματίσουν. Πιστεύω πως η θέαση των παρακάτω ταινιών θα είναι μια διασκεδαστική και δημιουργική εμπειρία.
1) DALLAS BUYERS CLUB (2013)
Ξεκινώντας με μια νέα σχετικά δημιουργία του κινηματογραφικού σύμπαντος το ‘’DALLAS BUYERS CLUB’’ του Jean-Marc Vallée ακολουθεί τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής του αληθινού χαρακτήρα Ron Woodroof (υποδυόμενος από τον Matthew Μcconaughey) o οποίος είναι ένα από τα πρώτα θύματα της πανδημίας του ιού ΗΙV το 1985. Ο Ron που μέχρι τότε ζει τη ζωή του ως ένας ομοφοβικός, χωρίς ηθικές αναστολές καουμπόης του ροντέο αρνείται να δεχτεί την πρόβλεψη των γιατρών ότι του έχουν μείνει μόνο 30 μέρες ζωής και απέναντι στις αργές προσπάθειες των φαρμακοβιομηχανιών να κυκλοφορήσουν ένα φάρμακο για όσους πάσχουν από AIDS αποφασίζει να ενημερωθεί για την “πανδημία” και να γυρίσει τον κόσμο προκειμένου να βρει κάθε λογής θεραπείες και φάρμακα με τα οποία θα καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον επικείμενο θάνατό του. Στην πορεία με τη βοήθεια της τρανσέξουαλ Ρέιον (την οποία υποδύεται ο Jared leto) θα ιδρύσει το DALLAS BUYERS CLUB από το οποίο πήρε τον τίτλο της και η ταινία, όπου ασθενείς του ΗΙV θα μπορούν να λαμβάνουν θεραπεία.
Η πλοκή της ταινίας είναι απλή. Παρουσιάζει με συγκινητικό τρόπο τη ζωή των ασθενών του AIDS, ενώ παράλληλα προβληματίζει για θέματα που αφορούν την μη διανομή φαρμάκων και την ιατρική ηθική, ενώ τονίζεται η σημασία της προσωπικής και συλλογικής δράσης απέναντι στα συμφέροντα των βιομηχανιών κυρίως όσον αφορά θέματα που αφορούν την παγκόσμια υγεία. Οι οσκαρικές ερμηνείες του Μcconaughey και του Jared Leto(οι οποίοι έχασαν 40 κιλά αμφότεροι για τους συγκεκριμένους ρόλους) είναι εκπληκτικές και χαρακτηρίζονται από τα αισθήματα της κοινωνικής απομόνωσης και του φόβου απέναντι στην θανατηφόρα αυτή ασθένεια.
2) LOST IN TRANSLATION (2003)
H ταινία με την οποία κέρδισε το Όσκαρ καλυτέρου πρωτοτύπου σεναρίου η Sofia Copola έχει αγαπηθεί από ένα μεγάλο κοινό και μπορεί κανείς να δει το γιατί. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Bob Harris (τον οποίο υποδύεται ο Bill Murray) και η Charlotte (που υποδύεται η μόλις 17 χρονών Scarlett Johansson). Ο Βοb είναι ένας ξεπεσμένος Αμερικανός ηθοποιός και οικογενειάρχης ο οποίος βρίσκεται στο Τόκυο για τις ανάγκες ενός διαφημιστικού. Στο μπαρ του ξενοδοχείου θα συναντήσει την Charlotte, νεαρή σύζυγο ενός επαγγελματία φωτογράφου. Και οι δυο πρωταγωνιστές βιώνουν μια υπαρξιακή κρίση η οποία διογκώνεται μέσα στο άγνωστο Τόκυο, το οποίο ουσιαστικά λειτουργεί ως ο τρίτος βασικός χαρακτήρας της ταινίας. Η τεράστια αυτή πόλη και ο λαός της με τις διαφορετικές αντιλήψεις και παραδόσεις τροφοδοτούν την εσωτερική μοναξιά που βιώνουν οι δυο χαρακτήρες και αυτή ακριβώς η μοναξιά που νιώθουν τους φέρνει κοντά. Στα πλαίσια ενός κενού και άγνωστου για αυτούς κόσμου βρίσκουν παρηγοριά ο ένας στον άλλον. Η σιωπή τους είναι τόσο σημαντική όσο και οι λέξεις οι οποίες ανταλλάσσουν. Τα πιο σημαντικά μέρη του Lost In Translation είναι στιγμές σιωπής ή προβληματισμού. Στιγμές όπου οι χαρακτήρες συνειδητοποιούν, ή στιγμές που απολαμβάνουν την παρουσία του άλλου.
Ωστόσο όντας και οι δυο δεσμευμένοι, οι συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να αναπτύξουν τη σχέση τους στο μέγιστο βαθμό, ήταν ξένοι και θα παραμείνουν ξένοι. Το lost in translation είναι πανέμορφη ταινία, τα φώτα της μεγαλούπολης του Τόκυο μαγεύουν τον θεατή, ο οποίος αισθάνεται ότι βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τους πρωταγωνιστές (σε αυτό βοηθούν και οι σκηνές όπου κυριαρχεί η σιωπή). Η ταινία είναι μια εξερεύνησή του τι σημαίνει αγάπη στη σύγχρονη εποχή και ταξιδεύει το μυαλό σε όλες τι σχέσεις μας (φιλικές, ερωτικές ή και οικογενειακές) οι οποίες ήταν καταραμένες να μην μπορούν να αναπτυχθούν. Ο μινιμαλιστικός τόνος της ταινίας, σε συνδυασμό με το εξαιρετικό soundtrack και την μοναδική χημεία των πρωταγωνιστών υπόσχονται μια αξέχαστη εμπειρία.
3) REQUIEM FOR A DREAM (2000)
Η δεύτερη ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη Darren Aronofsky, το Requiem for a Dream πρόκειται για ένα φιλοσοφικό αριστούργημα το οποίο μέσα από σκληρές εικόνες παρουσιάζει τη σκληρή φύση του εθισμού. Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι ο Ηarry, (Jared Leto) η κοπέλα του Mary Ann, (Jennifer Connelly) του φίλου του, Tyrone (Marlon Wayans) αλλά και της μητέρας του Ηarry (Ellen Burnstyn). Μέσα από τους χαρακτήρες αυτούς απεικονίζονται τέσσερις διαφορετικές μορφές εθισμού. Κατά τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε την αυτοκαταστροφική απόγνωση στην οποία οδηγούνται οι πρωταγωνιστές. Η ταινία δεν περιορίζεται σε ένα μήνυμα κατά της χρήσης ναρκωτικών, αλλά παρουσιάζει το κοίλο κέλυφος, χωρίς φιλοδοξίες όνειρα και αξιοπρέπεια στο οποίο μπορεί να οδηγήσει μια ζωή κυριαρχούμενη από εθισμούς (το οποίο οι πρωταγωνιστές μας μεθυσμένοι από τα υπερφίαλα όνειρα τους διαπιστώνουν δυστυχώς πολύ αργά, έχοντας χάσει ένα κομμάτι του εαυτού τους).
Όπως είπε και ο ίδιος ο Αronofsky: «Θεωρώ τα πρεζάκια βαρετά. Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία με τέρατα. Το τέρας όμως είναι αόρατο. Ζει στο μυαλό τους. Πρόκειται για τον εθισμό». Παράλληλα ο Aronofsky χρησιμοποιεί ορισμένα από τα πιο πρωτότυπα πλάνα που μπορεί να βρει κάποιος στην ιστορία του νεότερου αμερικάνικου κινηματογράφου τα οποία σε συνδυασμό με την μουσική σύνθεση που συνοδεύει πολλές από αυτές μπορούν να προκαλέσουν ανατριχίλα στον οποιονδήποτε. Τέλος αξίζει να γίνει αναφορά στις ερμηνείες των ηθοποιών και ιδιαίτερα στην Ellen Burnstyn, η οποία είχε προταθεί και για το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.
4) A CLOCKWORK ORANGE (1971)
Τι μπορεί να πει κάνεις για ίσως τον σημαντικότερο και καλύτερο σκηνοθέτη του κινηματογραφικού κόσμου, Stanley Kubrick. Ακολουθώντας την επιτυχία του 2001: A space odyssey, ο Kubrick αποφάσισε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα του Anthonny Burgess: A clockwork orange. Η ταινία εξελίσσεται σε ένα δυστοπικό όχι τόσο μακρινό μέλλον όπου ακολουθούμε μια ομάδα νεαρών με αρχηγό τον Αλεξ (Malcom Mcdowell) να επιδίδονται σε βίαιες δραστηριότητες (βανδαλισμοί, βιασμοί και ξυλοδαρμοί) για την διασκέδασή τους. Ωστόσο μια σειρά περιστατικών οδηγεί τον Αλεξ στη φυλακή όπου εκεί θα επιλεγεί να συμμετάσχει σαν πειραματόζωο σε ένα νέο σωφρονιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης το οποίο αποσκοπεί στην εξάλειψη των βίαιων ενστίκτων των εγκληματιών και την επανένταξη τους στην κοινωνία. Στον θεατή τίθεται το ερώτημα αν είναι θεμιτό και ηθικά σωστό να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου και να καταπατηθεί η ελευθέρια του αν αυτή επιδρά με αρνητικό τρόπο στην έννομη τάξη. Αξίζει άραγε να επιδράσουμε και να μηχανοποιήσουμε κάτι τόσο φυσικό όσο η ανθρώπινη φύση με όλες τις εκφάνσεις ώστε να φτάσουμε στο μοντέλο μιας κοινωνίας δίχως βία;
Η ταινία μέσα από εξερεύνηση της σκοτεινής πλευράς της σύνθεσης του ανθρώπου θα κάνει τον καθένα να αναρωτηθεί για το αν και που πρέπει να τοποθετηθούν όρια στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Το clockwork orange είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα γεμάτο με όλα όσα κάνουν τον Kubrick μοναδικό και μια από της καλύτερες μεταφορές βιβλίου στον κινηματογράφο, επίσης όπως και το βιβλίο στο οποίο είναι βασισμένη, αν και η ταινία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες λόγω των σκληρών εικόνων που προβάλλει.
5) THE TRUMAN SHOW(1998)
Το ‘’the truman show’’ του Peter Weir πάρα το γεγονός ότι κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 90’, φαίνεται ότι με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Η ταινία αφηγείται την καθημερινότητα του Truman (τον οποίο υποδύεται ο αγαπημένος Jim Carrey), ενός άνδρα του οποίου η ζωή προβάλλεται εν αγνοία του από την στιγμή της γέννησης του σε εκατομμύρια ανθρώπους 24ωρες το εικοσιτετράωρο και βρίσκεται κάτω από την επίβλεψη ενός σκηνοθέτη. Μια ταινία προφητική του κόσμου των reality show και των Social media όπου οι ανθρώπινες προσωπικές ζωές και σχέσεις γίνονται αντικείμενο μαζικής ψυχαγωγίας. Όπως και ο Truman έτσι και πολλοί από εμάς, ζούμε μια ζωή βασισμένη στις αποφάσεις ‘’άλλων’’ και δεν αποτελούμε παρά μόνο πιόνια πάνω σε μια σκακιέρα και οι κινήσεις μας είναι ελεγχόμενες και προκαθορισμένες. Η ταινία παράλληλα μπορεί να χαρακτηριστεί ως σχολιασμός στη σχέση θρησκείας-ανθρώπου. Ο σκηνοθέτης συμβολίζει τον θεό ο οποίος καθησυχάζει τον Truman , και παρουσιάζει τον κόσμο στον οποίο ζει ως τον μόνο αληθινό και αγνό και ο Truman συμβολίζει τον άνθρωπο ο οποίος προκειμένου να γίνει πραγματικά ελεύθερος θα πρέπει βγει από την πόρτα του φανταστικού και ψεύτικου αυτού κόσμου στον οποίο ζει. Το “The truman show’’ πέρα από τα ισχυρά μηνύματα που προβάλlει αξίζει να το παρακολουθήσει κάποιος για την εξαιρετική ερμηνεία του Jim Carrey, o οποίος έδειξε ότι είναι παραπάνω από ένας κωμικός και μέσα από την εκφραστικότητα του και τη γλώσσα σώματος τους κατάφερε να δώσει νέα διάσταση σε αυτόν τον τραγικό χαρακτήρα.
6) THE SEVENTH SEAL (1957)
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ingmar Bergman το “the seventh seal’’ ήταν η πρώτη ταινία με την οποία ο πλέον εμβληματικός σουηδός σκηνοθέτης γνώρισε διεθνή φήμη και ίσως η καλύτερη συνεισφορά του στον κόσμο του κινηματογράφου. Το σενάριο εκτυλίσσεται στην μεσαιωνική Σουηδία τον 14o αιώνα όπου ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από την πανούκλα και ακολουθεί τον ιππότη Αντώνιο Μπλοκ (Max Von Sydow) o οποίος επιστρέφοντας από τις σταυροφορίες στην γενέτειρα του δέχεται επίσκεψη από τον θάνατό οποίος ζητά από τον ιππότη να τον ακολουθήσει. Ο ιππότης με τη σειρά του προκαλεί τον θάνατο σε μια παρτίδα σκάκι προκειμένου να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Ο Bergman κατάφερε να τοποθετήσει στο “the seventh seal’’ πολλά από τα υπαρξιακά ερωτήματα που τον ταλάνιζαν όσον αφορά την ύπαρξη κάποιας θεϊκής ανώτερης δύναμης. Ο ιππότης γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ξεγελάσει τον θάνατο, πόσο μάλλον να τον κερδίσει και χρησιμοποιεί απλά την χρονοβόρα αυτή παρτίδα σκάκι ως τρόπο για να αναζητήσει απαντήσεις που αφορούν τον ‘’δημιουργό’’ του. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ο θεός είναι σιωπηλός και απών, ενώ ο θάνατος υπάρχει παντού και λαμβάνει ανθρώπινη μορφή, δείχνοντας έτσι ότι η θνητότητα τόσο του ανθρωπίνου σώματος όσο και της ανθρώπινης ψυχής είναι φυσική και αναπόφευκτη. Ο ιππότης αποτελεί τον μέσο σύγχρονο άνθρωπο που αναζητά τον θεό στη ζωή του προκειμένου να βρει παρηγοριά πριν τον θάνατο του. Τέλος αξίζει να σημειωθεί η άρτια απεικόνιση του μεσαίωνα ως σύμβολο σκοταδισμού, θρησκευτικού φανατισμού και διαρκούς απειλής.
7) ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND (2004)
Μια ταινία – ποίημα το ‘’Eternal sunshine of the spotless mind’’ του Michel Gondry εστιάζει στον Τζοέλ (Jim Carrey) και την κοπέλα του Κλεμεντάιν (Kate Winslet). Μετά από τον χωρισμό τους η Κλεμεντάιν αποφασίζει με την βοήθεια μιας νέας underground ιατρικής τεχνικής να διαγράψει όλες τις αναμνήσεις με τον Τζοέλ από το μυαλό της. Ο Τζοέλ συντετριμμένος από την απόφαση αυτή της Κλεμεντάιν κάνει με την σειρά του το ίδιο. Στην συνέχεια, η ταινία μας τοποθετεί ακριβώς μέσα στο μυαλό του Τζοέλ κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μαζί με τον Τζοέλ γινόμαστε παρατηρητές σε κύριες στιγμές της σχέσης του με την Κλεμεντάιν καθώς αυτές ουσιαστικά καταρρέουν ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη, δηλαδή την σκηνή του χωρισμού τους και τελειώνοντας την μέρα που γνωρίστηκαν την πρώτη φορά. Όσο όμως διαγράφονται οι αναμνήσεις του με την Κλεμεντάιν βλέπουμε τη συνείδηση του Τζοέλ να μετανιώνει καθώς βλέπει όλες τις ευχάριστες στιγμές που έχει ζήσει με την Κλεμεντάιν να χάνονται. Είναι αυτές οι στιγμές οι οποίες του θυμίζουν όλους τους λόγους για τους οποίους την ερωτεύτηκε.Η αγάπη του Τζοέλ για την “Κλεμ” είναι ακόμα ζωντανή και ταυτόχρονα είναι η δύναμη που τον βοηθά να ξεπεράσει τον πληγωμένο του εγωϊσμό και τον παρακινεί να αντισταθεί στη διαδικασία.
Μια ταινία που κινείται στα όρια του σουρεαλισμού το ‘’eternal sunshine of the spotless mind’’, σε αντίθεση με τα πολλά ρομαντικά δράματα της εποχής εκείνης παρουσιάζει τις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις με τον ρεαλιστικότερο δυνατό τρόπο. Οι πρωταγωνιστές έχουν εντελώς αντίθετους χαρακτήρες και αφού περάσει η πρώτη φάση ενθουσιασμού της σχέσης τους, μέσα από τη ρουτίνα οι μεταξύ τους αυτές διαφορές θα γίνουν ολοένα και πιο αισθητές, με αποτέλεσμα να βαρεθούν και να φτάσουν σε σημείο να σιχαίνονται ο ένας τον άλλον. Πονάνε και απογοητεύονται. Ουσιαστικά, το σενάριο της ταινίας θα μπορούσε να αναφέρεται στη σχέση ενός οποιουδήποτε ζευγαριού. Μέσα από αυτήν την ταύτιση, η ταινία μπορεί να γεννήσει στον οποιοδήποτε ανησυχίες και φιλοσοφικούς προβληματισμούς που αφορούν την αγάπη. Ακόμα και αν μπορέσουμε να διαγράψουμε ένα αγαπημένο άτομο από το μυαλό μας, η καρδιά μας δεν θα το ξεχνούσε ποτέ και θα έβρισκε τρόπο να ερωτευτεί το ίδιο άτομο με την πρώτη ευκαιρία. Τέλος, αξίζει να γίνει αναφορά στις οσκαρικές ερμηνείες του Jim Carrey και της Kate Winslet αλλά και στην παράξενη, αλλά και ελκυστική μεταξύ τους χημεία, η οποία είναι αρκετή για να συγκινήσει.
Ξεκινώντας με μια νέα σχετικά δημιουργία του κινηματογραφικού σύμπαντος το ‘’DALLAS BUYERS CLUB’’ του Jean-Marc Vallée ακολουθεί τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής του αληθινού χαρακτήρα Ron Woodroof (υποδυόμενος από τον Matthew Μcconaughey) o οποίος είναι ένα από τα πρώτα θύματα της πανδημίας του ιού ΗΙV το 1985. Ο Ron που μέχρι τότε ζει τη ζωή του ως ένας ομοφοβικός, χωρίς ηθικές αναστολές καουμπόης του ροντέο αρνείται να δεχτεί την πρόβλεψη των γιατρών ότι του έχουν μείνει μόνο 30 μέρες ζωής και απέναντι στις αργές προσπάθειες των φαρμακοβιομηχανιών να κυκλοφορήσουν ένα φάρμακο για όσους πάσχουν από AIDS αποφασίζει να ενημερωθεί για την “πανδημία” και να γυρίσει τον κόσμο προκειμένου να βρει κάθε λογής θεραπείες και φάρμακα με τα οποία θα καθυστερήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τον επικείμενο θάνατό του. Στην πορεία με τη βοήθεια της τρανσέξουαλ Ρέιον (την οποία υποδύεται ο Jared leto) θα ιδρύσει το DALLAS BUYERS CLUB από το οποίο πήρε τον τίτλο της και η ταινία, όπου ασθενείς του ΗΙV θα μπορούν να λαμβάνουν θεραπεία.
Η πλοκή της ταινίας είναι απλή. Παρουσιάζει με συγκινητικό τρόπο τη ζωή των ασθενών του AIDS, ενώ παράλληλα προβληματίζει για θέματα που αφορούν την μη διανομή φαρμάκων και την ιατρική ηθική, ενώ τονίζεται η σημασία της προσωπικής και συλλογικής δράσης απέναντι στα συμφέροντα των βιομηχανιών κυρίως όσον αφορά θέματα που αφορούν την παγκόσμια υγεία. Οι οσκαρικές ερμηνείες του Μcconaughey και του Jared Leto(οι οποίοι έχασαν 40 κιλά αμφότεροι για τους συγκεκριμένους ρόλους) είναι εκπληκτικές και χαρακτηρίζονται από τα αισθήματα της κοινωνικής απομόνωσης και του φόβου απέναντι στην θανατηφόρα αυτή ασθένεια.
2) LOST IN TRANSLATION (2003)
H ταινία με την οποία κέρδισε το Όσκαρ καλυτέρου πρωτοτύπου σεναρίου η Sofia Copola έχει αγαπηθεί από ένα μεγάλο κοινό και μπορεί κανείς να δει το γιατί. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Bob Harris (τον οποίο υποδύεται ο Bill Murray) και η Charlotte (που υποδύεται η μόλις 17 χρονών Scarlett Johansson). Ο Βοb είναι ένας ξεπεσμένος Αμερικανός ηθοποιός και οικογενειάρχης ο οποίος βρίσκεται στο Τόκυο για τις ανάγκες ενός διαφημιστικού. Στο μπαρ του ξενοδοχείου θα συναντήσει την Charlotte, νεαρή σύζυγο ενός επαγγελματία φωτογράφου. Και οι δυο πρωταγωνιστές βιώνουν μια υπαρξιακή κρίση η οποία διογκώνεται μέσα στο άγνωστο Τόκυο, το οποίο ουσιαστικά λειτουργεί ως ο τρίτος βασικός χαρακτήρας της ταινίας. Η τεράστια αυτή πόλη και ο λαός της με τις διαφορετικές αντιλήψεις και παραδόσεις τροφοδοτούν την εσωτερική μοναξιά που βιώνουν οι δυο χαρακτήρες και αυτή ακριβώς η μοναξιά που νιώθουν τους φέρνει κοντά. Στα πλαίσια ενός κενού και άγνωστου για αυτούς κόσμου βρίσκουν παρηγοριά ο ένας στον άλλον. Η σιωπή τους είναι τόσο σημαντική όσο και οι λέξεις οι οποίες ανταλλάσσουν. Τα πιο σημαντικά μέρη του Lost In Translation είναι στιγμές σιωπής ή προβληματισμού. Στιγμές όπου οι χαρακτήρες συνειδητοποιούν, ή στιγμές που απολαμβάνουν την παρουσία του άλλου.
Ωστόσο όντας και οι δυο δεσμευμένοι, οι συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να αναπτύξουν τη σχέση τους στο μέγιστο βαθμό, ήταν ξένοι και θα παραμείνουν ξένοι. Το lost in translation είναι πανέμορφη ταινία, τα φώτα της μεγαλούπολης του Τόκυο μαγεύουν τον θεατή, ο οποίος αισθάνεται ότι βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τους πρωταγωνιστές (σε αυτό βοηθούν και οι σκηνές όπου κυριαρχεί η σιωπή). Η ταινία είναι μια εξερεύνησή του τι σημαίνει αγάπη στη σύγχρονη εποχή και ταξιδεύει το μυαλό σε όλες τι σχέσεις μας (φιλικές, ερωτικές ή και οικογενειακές) οι οποίες ήταν καταραμένες να μην μπορούν να αναπτυχθούν. Ο μινιμαλιστικός τόνος της ταινίας, σε συνδυασμό με το εξαιρετικό soundtrack και την μοναδική χημεία των πρωταγωνιστών υπόσχονται μια αξέχαστη εμπειρία.
3) REQUIEM FOR A DREAM (2000)
Η δεύτερη ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη Darren Aronofsky, το Requiem for a Dream πρόκειται για ένα φιλοσοφικό αριστούργημα το οποίο μέσα από σκληρές εικόνες παρουσιάζει τη σκληρή φύση του εθισμού. Οι χαρακτήρες της ταινίας είναι ο Ηarry, (Jared Leto) η κοπέλα του Mary Ann, (Jennifer Connelly) του φίλου του, Tyrone (Marlon Wayans) αλλά και της μητέρας του Ηarry (Ellen Burnstyn). Μέσα από τους χαρακτήρες αυτούς απεικονίζονται τέσσερις διαφορετικές μορφές εθισμού. Κατά τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε την αυτοκαταστροφική απόγνωση στην οποία οδηγούνται οι πρωταγωνιστές. Η ταινία δεν περιορίζεται σε ένα μήνυμα κατά της χρήσης ναρκωτικών, αλλά παρουσιάζει το κοίλο κέλυφος, χωρίς φιλοδοξίες όνειρα και αξιοπρέπεια στο οποίο μπορεί να οδηγήσει μια ζωή κυριαρχούμενη από εθισμούς (το οποίο οι πρωταγωνιστές μας μεθυσμένοι από τα υπερφίαλα όνειρα τους διαπιστώνουν δυστυχώς πολύ αργά, έχοντας χάσει ένα κομμάτι του εαυτού τους).
Όπως είπε και ο ίδιος ο Αronofsky: «Θεωρώ τα πρεζάκια βαρετά. Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία με τέρατα. Το τέρας όμως είναι αόρατο. Ζει στο μυαλό τους. Πρόκειται για τον εθισμό». Παράλληλα ο Aronofsky χρησιμοποιεί ορισμένα από τα πιο πρωτότυπα πλάνα που μπορεί να βρει κάποιος στην ιστορία του νεότερου αμερικάνικου κινηματογράφου τα οποία σε συνδυασμό με την μουσική σύνθεση που συνοδεύει πολλές από αυτές μπορούν να προκαλέσουν ανατριχίλα στον οποιονδήποτε. Τέλος αξίζει να γίνει αναφορά στις ερμηνείες των ηθοποιών και ιδιαίτερα στην Ellen Burnstyn, η οποία είχε προταθεί και για το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.
4) A CLOCKWORK ORANGE (1971)
Τι μπορεί να πει κάνεις για ίσως τον σημαντικότερο και καλύτερο σκηνοθέτη του κινηματογραφικού κόσμου, Stanley Kubrick. Ακολουθώντας την επιτυχία του 2001: A space odyssey, ο Kubrick αποφάσισε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα του Anthonny Burgess: A clockwork orange. Η ταινία εξελίσσεται σε ένα δυστοπικό όχι τόσο μακρινό μέλλον όπου ακολουθούμε μια ομάδα νεαρών με αρχηγό τον Αλεξ (Malcom Mcdowell) να επιδίδονται σε βίαιες δραστηριότητες (βανδαλισμοί, βιασμοί και ξυλοδαρμοί) για την διασκέδασή τους. Ωστόσο μια σειρά περιστατικών οδηγεί τον Αλεξ στη φυλακή όπου εκεί θα επιλεγεί να συμμετάσχει σαν πειραματόζωο σε ένα νέο σωφρονιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης το οποίο αποσκοπεί στην εξάλειψη των βίαιων ενστίκτων των εγκληματιών και την επανένταξη τους στην κοινωνία. Στον θεατή τίθεται το ερώτημα αν είναι θεμιτό και ηθικά σωστό να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου και να καταπατηθεί η ελευθέρια του αν αυτή επιδρά με αρνητικό τρόπο στην έννομη τάξη. Αξίζει άραγε να επιδράσουμε και να μηχανοποιήσουμε κάτι τόσο φυσικό όσο η ανθρώπινη φύση με όλες τις εκφάνσεις ώστε να φτάσουμε στο μοντέλο μιας κοινωνίας δίχως βία;
Η ταινία μέσα από εξερεύνηση της σκοτεινής πλευράς της σύνθεσης του ανθρώπου θα κάνει τον καθένα να αναρωτηθεί για το αν και που πρέπει να τοποθετηθούν όρια στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Το clockwork orange είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα γεμάτο με όλα όσα κάνουν τον Kubrick μοναδικό και μια από της καλύτερες μεταφορές βιβλίου στον κινηματογράφο, επίσης όπως και το βιβλίο στο οποίο είναι βασισμένη, αν και η ταινία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες λόγω των σκληρών εικόνων που προβάλλει.
5) THE TRUMAN SHOW(1998)
Το ‘’the truman show’’ του Peter Weir πάρα το γεγονός ότι κυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 90’, φαίνεται ότι με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Η ταινία αφηγείται την καθημερινότητα του Truman (τον οποίο υποδύεται ο αγαπημένος Jim Carrey), ενός άνδρα του οποίου η ζωή προβάλλεται εν αγνοία του από την στιγμή της γέννησης του σε εκατομμύρια ανθρώπους 24ωρες το εικοσιτετράωρο και βρίσκεται κάτω από την επίβλεψη ενός σκηνοθέτη. Μια ταινία προφητική του κόσμου των reality show και των Social media όπου οι ανθρώπινες προσωπικές ζωές και σχέσεις γίνονται αντικείμενο μαζικής ψυχαγωγίας. Όπως και ο Truman έτσι και πολλοί από εμάς, ζούμε μια ζωή βασισμένη στις αποφάσεις ‘’άλλων’’ και δεν αποτελούμε παρά μόνο πιόνια πάνω σε μια σκακιέρα και οι κινήσεις μας είναι ελεγχόμενες και προκαθορισμένες. Η ταινία παράλληλα μπορεί να χαρακτηριστεί ως σχολιασμός στη σχέση θρησκείας-ανθρώπου. Ο σκηνοθέτης συμβολίζει τον θεό ο οποίος καθησυχάζει τον Truman , και παρουσιάζει τον κόσμο στον οποίο ζει ως τον μόνο αληθινό και αγνό και ο Truman συμβολίζει τον άνθρωπο ο οποίος προκειμένου να γίνει πραγματικά ελεύθερος θα πρέπει βγει από την πόρτα του φανταστικού και ψεύτικου αυτού κόσμου στον οποίο ζει. Το “The truman show’’ πέρα από τα ισχυρά μηνύματα που προβάλlει αξίζει να το παρακολουθήσει κάποιος για την εξαιρετική ερμηνεία του Jim Carrey, o οποίος έδειξε ότι είναι παραπάνω από ένας κωμικός και μέσα από την εκφραστικότητα του και τη γλώσσα σώματος τους κατάφερε να δώσει νέα διάσταση σε αυτόν τον τραγικό χαρακτήρα.
6) THE SEVENTH SEAL (1957)
Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ingmar Bergman το “the seventh seal’’ ήταν η πρώτη ταινία με την οποία ο πλέον εμβληματικός σουηδός σκηνοθέτης γνώρισε διεθνή φήμη και ίσως η καλύτερη συνεισφορά του στον κόσμο του κινηματογράφου. Το σενάριο εκτυλίσσεται στην μεσαιωνική Σουηδία τον 14o αιώνα όπου ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από την πανούκλα και ακολουθεί τον ιππότη Αντώνιο Μπλοκ (Max Von Sydow) o οποίος επιστρέφοντας από τις σταυροφορίες στην γενέτειρα του δέχεται επίσκεψη από τον θάνατό οποίος ζητά από τον ιππότη να τον ακολουθήσει. Ο ιππότης με τη σειρά του προκαλεί τον θάνατο σε μια παρτίδα σκάκι προκειμένου να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Ο Bergman κατάφερε να τοποθετήσει στο “the seventh seal’’ πολλά από τα υπαρξιακά ερωτήματα που τον ταλάνιζαν όσον αφορά την ύπαρξη κάποιας θεϊκής ανώτερης δύναμης. Ο ιππότης γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ξεγελάσει τον θάνατο, πόσο μάλλον να τον κερδίσει και χρησιμοποιεί απλά την χρονοβόρα αυτή παρτίδα σκάκι ως τρόπο για να αναζητήσει απαντήσεις που αφορούν τον ‘’δημιουργό’’ του. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ο θεός είναι σιωπηλός και απών, ενώ ο θάνατος υπάρχει παντού και λαμβάνει ανθρώπινη μορφή, δείχνοντας έτσι ότι η θνητότητα τόσο του ανθρωπίνου σώματος όσο και της ανθρώπινης ψυχής είναι φυσική και αναπόφευκτη. Ο ιππότης αποτελεί τον μέσο σύγχρονο άνθρωπο που αναζητά τον θεό στη ζωή του προκειμένου να βρει παρηγοριά πριν τον θάνατο του. Τέλος αξίζει να σημειωθεί η άρτια απεικόνιση του μεσαίωνα ως σύμβολο σκοταδισμού, θρησκευτικού φανατισμού και διαρκούς απειλής.
7) ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND (2004)
Μια ταινία – ποίημα το ‘’Eternal sunshine of the spotless mind’’ του Michel Gondry εστιάζει στον Τζοέλ (Jim Carrey) και την κοπέλα του Κλεμεντάιν (Kate Winslet). Μετά από τον χωρισμό τους η Κλεμεντάιν αποφασίζει με την βοήθεια μιας νέας underground ιατρικής τεχνικής να διαγράψει όλες τις αναμνήσεις με τον Τζοέλ από το μυαλό της. Ο Τζοέλ συντετριμμένος από την απόφαση αυτή της Κλεμεντάιν κάνει με την σειρά του το ίδιο. Στην συνέχεια, η ταινία μας τοποθετεί ακριβώς μέσα στο μυαλό του Τζοέλ κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μαζί με τον Τζοέλ γινόμαστε παρατηρητές σε κύριες στιγμές της σχέσης του με την Κλεμεντάιν καθώς αυτές ουσιαστικά καταρρέουν ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη, δηλαδή την σκηνή του χωρισμού τους και τελειώνοντας την μέρα που γνωρίστηκαν την πρώτη φορά. Όσο όμως διαγράφονται οι αναμνήσεις του με την Κλεμεντάιν βλέπουμε τη συνείδηση του Τζοέλ να μετανιώνει καθώς βλέπει όλες τις ευχάριστες στιγμές που έχει ζήσει με την Κλεμεντάιν να χάνονται. Είναι αυτές οι στιγμές οι οποίες του θυμίζουν όλους τους λόγους για τους οποίους την ερωτεύτηκε.Η αγάπη του Τζοέλ για την “Κλεμ” είναι ακόμα ζωντανή και ταυτόχρονα είναι η δύναμη που τον βοηθά να ξεπεράσει τον πληγωμένο του εγωϊσμό και τον παρακινεί να αντισταθεί στη διαδικασία.
Μια ταινία που κινείται στα όρια του σουρεαλισμού το ‘’eternal sunshine of the spotless mind’’, σε αντίθεση με τα πολλά ρομαντικά δράματα της εποχής εκείνης παρουσιάζει τις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις με τον ρεαλιστικότερο δυνατό τρόπο. Οι πρωταγωνιστές έχουν εντελώς αντίθετους χαρακτήρες και αφού περάσει η πρώτη φάση ενθουσιασμού της σχέσης τους, μέσα από τη ρουτίνα οι μεταξύ τους αυτές διαφορές θα γίνουν ολοένα και πιο αισθητές, με αποτέλεσμα να βαρεθούν και να φτάσουν σε σημείο να σιχαίνονται ο ένας τον άλλον. Πονάνε και απογοητεύονται. Ουσιαστικά, το σενάριο της ταινίας θα μπορούσε να αναφέρεται στη σχέση ενός οποιουδήποτε ζευγαριού. Μέσα από αυτήν την ταύτιση, η ταινία μπορεί να γεννήσει στον οποιοδήποτε ανησυχίες και φιλοσοφικούς προβληματισμούς που αφορούν την αγάπη. Ακόμα και αν μπορέσουμε να διαγράψουμε ένα αγαπημένο άτομο από το μυαλό μας, η καρδιά μας δεν θα το ξεχνούσε ποτέ και θα έβρισκε τρόπο να ερωτευτεί το ίδιο άτομο με την πρώτη ευκαιρία. Τέλος, αξίζει να γίνει αναφορά στις οσκαρικές ερμηνείες του Jim Carrey και της Kate Winslet αλλά και στην παράξενη, αλλά και ελκυστική μεταξύ τους χημεία, η οποία είναι αρκετή για να συγκινήσει. 
